Alle inzendingen over Zwanenmeer

op zoek naar een wak waggelen twee witkonten net geen zwanenmeer…

ik schrap de ogentroost en plant een kijkerskus op je gesloten leden pluk parels uit je wimpers in ruil voor het ontluikend blauw dat nu ongezouten schittert je oesterblik wordt een open vizier en ik lees de pas-de-deux nog voor een zwanenzang de lucht vertroebelen kan…

~~~ sneeuwwitte zwanen trotseren statig het ijs in ganzenpasjes weggebonjourde ganzen heffen hun zwanenzang aan ~~~…

je benen ze dansen allemaal een glimlach verschijnt, ondertussen een En avant en een Plié deux je voeten raken de vloer heel zachtjes handen in je zij, boven je hoofd tenen drukken in de punten van je spitzen trois arm voor, been achter zwaai en terug naar de barre Barrements tendus en de Finale ét quatre het Zwanenmeer…

Versje voor een Danseresje Op het rimpelloze water Strijken zacht twee zwanen neer Dat weerspiegelt even later hun sneeuwwit verenkleedje weer Aan de oever van het meer Staart een meisje naar het paar In haar hoofd weerklinkt een wijsje Wind speelt met haar lange haar Zie hun lange slanke hals Draaien in een teder strelen Sierlijk in…

Verwacht werd in Salzburg het Zwanenmeer, maar de show is verschoven naar later, want zo wilde het wassende water het toch veel liever een andere keer. De ramptoeristen, zo is het maar net, reizen nu af naar Praags waterballet.…

Eend zoekt wak en glijdt uit op het zwanenmeer. Alpinist- de jaren klimmen met hem mee.…

in de weerspiegeling van het water zie ik kristalhelder mijn meisjesdroom voorbij drijven prima ballerina in het Zwanenmeer koorddanseres op ragfijn algenkoord een schipper vaart onverbiddelijk naderbij de golven maken een abrupt einde aan deze dagillusie het is plotseling ontnuchterend echt voorbij net zoals mijn meisjesjaren…

het zwanenmeer verhult in weerspiegeling naarstig nodig, het aasvisje dobberend vanaf de oeverkant wil ik inhaken in roofzuchtige kaken vangen, ik wil vangen niet oeverloos, eindeloos staren naar opwellende bellen in windgevorkte wateroppervlakkigheden strijdend in bestaan een dobber die moet onder gaan de vis die voor zijn leven strijdt…

Toen een zwanenjong zichzelf in de spiegel aankeek en een grijs donzig kuiken terugblikte Begon zij nieuwsgierig kleine barstjes in het glas te pikken Al snel ontstond er een kunstwerk van verfijnde breuklijntjes Bloemen van ijs ontsproten in het o zo tere glas Zij bleef met haar snavel pikken totdat haar spiegelbeeld langzaam transformeerde…

zoals wij daar voorzichtig haar heuvels beklimmen tot het topje van haar tepel vanwaar wij uitzien over wijdste welvingen tot aan het rieten schaamhaar en het zachte mos aan de oever van haar zwanenmeer zoals wij daar hand in hand luisterend naar haar vruchtbare diepte heiligheid ervaren zoals wij daar zijn ademloos woordeloos samen…

Ik koester geen romantische gevoelens tegenover het bestaan van de zwaan het zwanenmeer was in mijn jeugd spiegelmeer van angst en doodsverlangen mijn vader was een schizofrene zigeuner die langs de oevers liep om verzameld hout mijn moeder continu in perkament blies kleine veertjes van zijn schaduw er vielen soms dauwdruppels van mijn…

Vertraagt gaat mijn dagdeel bij zonsopkomst gekleed in violet gepassioneerd leidt ons zwanenmeer bij zonsondergang als silhouet Met Händel Sarabande schrijdt jouw getekende postuur gedragen in warme kleuren als portret naar mijn blinde muur.…

De metamorfose is begonnen van een nieuw seizoen Zomerbloemen zijn uitgebloeid Bermen kortgesnoeid Alleen het gras blijft altijd groen Wolken grijs en grauw spelen met het hemelse blauw Dan dalen regendruppels in glinsterende parels op de aarde neer en de fluistering van de wind het lover laat dansen als ballerina's op Tsjaikovski's Zwanenmeer…

De Trevifontein van de lage landen het gekletter van het water is als een symfonie de bewegingen als het zwanenmeer hypnotisch beweegt het beeld mij in harmonie. De Trevifontein van de lage landen verfrist het psychosociale balans in de realiteit. In beweging en ontspanning met vertier zoals zij de dans door het opspringend water leidt.…

De toekomst staat in de lift steeds hoger bovenop elkaar beneden delen we het groen schtterend gelegen in het dal In de States wonen hele volken al eeuwen safe tegen de wolken met slechts bij stroomuitval in een zekere mate kippendrift De Sloterplas is ons vergezicht groeit door de blauwalg dicht zwanenmeer wordt wat aan gedaan bliezen…

Op de oever staat hij, misschien een zij, die hen in het vizier houdt, maar ook het meer overschouwt, het zwanenmeer. Ik hoor alreeds de muziek, zie de dans, de wervelende witte tule. De zwanen laat het onbewogen.…

hand ons droomeiland kunnen betreden alles achter ons laten zodat wij ons paleisje met verse liefde kunnen bekleden dan kunnen we samen naar de sterren kijken vanaf een romantisch beschenen balkon zodat er intense rust in ons lichaam heerst veroorzaakt door de prachtige horizon twee duiven zitten te spartelen in ons zwanenmeer…

klavieraltaar Met Liza's vederlichte toetsenspel Na intro's van een veelbelovend stel Twee leerlingen van Hristo tovenaar 't Publiek geniet van 'hun' Rachmaninov Tsjaikovski, Liszt, Chopin maar bovenal Van delicaat touché, een waterval Van zwierige souplesse van Petrov Zij kunnen ook vierhandig uit de voeten Liza en Hristo, in het Zwanenmeer…

het lijkt dat het zwart-wit minder mijn ziel wil weerkaatsen en ik de vertaalde echo niet hoor maar enkel in een snarentrilling zie het is die muze die ook mijn innerlijk stuwt en vaker vraagt om lyrische aandacht maar dan middels de vingers van 't scheppen waaruit enkel ikzelf iets van wording verwacht wijl ik gevoelens in een zwanenmeer…

nog hoger dan de choreografie gegeven was en zij ‘ stort ‘ neer Zo tragiek het publiek meevoert van op- naar ondergang Ja, er rollen tranen van louter hartzeer Zij ijlt de koorts der minne Haar lichaam vormt de symboliek een stervende cadans die enkel nabloeit - weelderig - en gedijt in het stille diep van een vertroebeld Zwanenmeer…

neerslag ontbinden doodsdrift slaan de kliffen rauw rouwbeklag reïncarnatie geloven beloven afwezig zijn in't ver-woorden van't lam Gods beslagen pijpen aan Maarten schenken heiligheid ontberen betekenisloos afgegleden Her en der vervallen ouderende bladeren jonge scheuten te vroeg gestorven nieuwe twijgen de kop opsteken 't zwanenmeer…