Alle inzendingen over achter de rug

Je kan praten achter mijn rug om omdat ik het dan niet hoor Je kan lachen om wat ik draag achter mijn rug om omdat ik het dan niet merk Je kan me pijn doen achter mijn rug om omdat ik het dan niet voel Je kan me kapot maken achter mijn rug om omdat je denkt dat ik het niet weet Maar het zwarte schaap onder jullie heeft jullie…

voor eeuwig bestaand geklets achter de rug om geroddel zijn naam!…

Achter mijn rug rijdt de wereld rond maar in het bos zingt een merel de Zomer heldere klanken, lied voor een dromer ver van mij weg ligt een tijd zwaar gewond. Achter mijn rug raast het stadsgekerm maar in het water zwemt rustig een eendje zoekend naar voedsel gooi ik vast een steentje: banden van gekken verschroeien de berm.…

Er is altijd die ene, die zal wachten die aanwezig is achter mijn rug die speelt in mijn hoofd die leeft in mijn hart, klopt in mijn bloed en vervliegt met mijn ziel.…

Een brugwachter ergens bij Zoutkamp voorkwam net op tijd een millieuramp hij sloot snel de brug want achter zijn rug zag hij een kapitein met buikkramp.…

Ik, juist mijn “kikkerproef” achter de rug… juich bijna naar hem terug: “Misschien dat in april mijn buik ook groeien wil!" Dit gedicht had ik ingestuurd voor de Selexyz Scheltema Almere Poëzieprijs 2009, die dit jaar als thema had: "Achter mijn rug".…

Ze fluisteren achter mijn rug, ik weet het wel, maar wil het niet zien. Een buitenbeentje, dat ben ik. Allemaal, het zijn kuddedieren. Ze snappen niet hoe ik me voel, het meelopen, de oppervlakkigheid. Ze weten niet wat ik bedoel. Achter mijn rug om, ze praten over mij. Als ik stop om te luisteren, is het al voorbij.…

We hebben samen een vroeger al achter de rug en toch vraag ik je: zusje, wie ben je Wat heeft jou doen besluiten om jezelf te verliezen Was het de dood die z'n intree nam Of waren het de lasten die je dragen moest te groot voor kinderschouders…

Het was net achter de rug. Alles keert weer. Niet echt gevraagd. Alles keert weer. Dat was laatst gewenst. Alles keert weer. Moet het als compost? Alles keert weer. Verleden nog niet Verwerkt tot … toekomst.…

jij hebt me achter de rug stevig zit ik op het zadel uit het zwart komen olievlekken op ons af olievlekken met ogen we rijden langs Andijk, Opperdoes aardappelplaatsen langzaam vat de kou me bij de benen…

langs meren en door wouden gaan dan begrijp je hoe oneindig dit landschap moet zijn wind streelt teder de toppen van de bomen een stroompje valeriaant me rustig en terwijl het maar niet donker wordt benadrukt de koekoek achter mijn rug dat de zon niet zal ondergaan…

. ------------------------------------------- uit: 'Achter de rug', Gedichten 1960-1990.…

men bega niet de fout van nederigheid dat nodigt schoppen uit evenmin is vriendelijkheid aan te bevelen dat leidt tot misbruik waar je bij staat alsmede ook nog achter je rug liefde als zodanig en tenslotte is zeker niet te adviseren want vroeg of laat wordt men geheid belazerd…

Vaal en van nicotine gegeeld in elkaar gevouwen rond, maar toch zo verdeeld als ik ze zie -achter je rug-, luiwammes ik voorzichtig heen en weer in hun zachte bedding. Je vingers ik leg ze als lakens opzij. Ik rek me rijkelijk uit, zo veilig en warm omvatten ze mij.…

Zullen ze me ooit accepteren Ik ben anders Altijd alleen Ze kijken me na Praten achter mijn rug om Vele mensen vinden mij maar stom Maar waarom Omdat ik anders ben Anders dan de 'gewone mens' Kijk eens in mijn ogen Praat eens met mij En je zult zien, dat ik deze benadering niet verdien.…

. ------------------------------- uit: 'Achter de rug', 1997.…

Ach, Alles gaat voorbij en komt achter de rug Terecht, zo rekt een leven zich naar de hemel en weer t'rug en dan blijkt mettertijd in wat de geest vergaarde, de onzin juist van waarde De sprookjes kosten strijd en wereldvreemd verlangen mondt uit in nieuwigheid!…

Veel reizen heb ik Inmiddels achter de rug Van hot naar her de Wereld over gegaan, Gereden, gevlogen, Van oost naar west Van noord naar zuid Op zoek naar het Fijnste gevoel onder Mijn huid - overal Geweest maar nog niet Half bewust van het Feit dat ik gaandeweg Bij mezelf vandaan Ben gereisd…

Als kind hoorden wij Op de zondagschool dat Het wel tweeduizend jaar Geleden was dat jij Geboren werd - In een kindergedachte klinkt Dat zo ongeveer als eeuwig Nu ik de volwassenheid al bijna Achter de rug heb besef ik Dat het gisteren moet zijn geweest Dat jij geboren bent en voor eeuwig Niet gestorven bent…

DEPRESSIE Het beloop van Deze aandoening Is nogal grillig, Zegt de deskundige Die het weten kan - Na een jaar of vier Kan het erop lijken Dat je het zwaarste Achter de rug hebt - Maar het ergste wat Er gebeuren kan is Om deze notoire Aandoening op zijn Beloop te laten, Dan weet je zeker Dat het nooit Meer goed komt…

Vanaf mijn eerste ademtocht Tot en met de laatste heb ik Nog niet de helft meegekregen Van wat er om me heen gebeurt - Wat gebeurt er op dit moment Achter mijn rug?…

Onderweg naar een nieuwe droom in herinneringen drijf ik terug getekend door mijn rugzakje naar de zee achter mijn rug op het strand van een ver land de whiskyfles nog in mijn hand met in die fles een lange brief sorry voor het ongerief en een tekening vol schoonheid werelds wonderbaarlijke weidsheid.…

Had ik maar meer genoten Van eerdere dagen van de week Had ik maar meer gedaan Zodat vandaag iets minder leek Een mooie dag met veel zon Is nu helaas voorbij Nu moet ik weer naar school Ben nu dus niet meer vrij Vandaag denk ik aan morgen En morgen denk ik terug Aan de dagen zonder zorgen Die zijn helaas achter de rug…

Wie wat wil zeggen heeft winter nodig kale takken zonder blad Spoor van vogels niet hun fluiten water ongenaakbaar hard en glad Wie dat wil heeft in zijn ogen iets gespaard dat kijken heet Wie dat kan weet in zijn zwijgen wat hij zegt het best bewaard ------------------------------------------------------ uit: 'Achter de rug…

Laat ze maar lullen Dat is zoals ik het voel Ze zullen altijd wel blijven praten Wat moeten ze anders Dat is wat ik bedoel Je krijgt er niet veel voor terug Maar het gebeurt altijd achter de rug Een verhaal heeft altijd twee kanten Maar de meeste mensen deugen van geen kanten Alles wat gebeurt is is echt Waarom is het leven dan zo…

je kent mijn woord het spreekt soms lieg ik even om de waarheid te bewegen niet zo hard voor jou te zijn je hebt mij bloemen laten zien een stil boeket van pijn geleden door de ziekte die je sloopt je ogen vragen wie ik ben mijn hand voor jou achter mijn rug gebroken rozen de kleuren heb ik zelf ook niet…

Achter de rug Van engelen Huist geen wetenschappelijke Verstrengeling Van oud zeer Noch wederkeer Alles gaat sneller dan Ooit Berooid Nooit De kat blijft prakken Nagels diep Het blijft wel plakken Werelds diep…

ik sta voor een getijdentafel van een woordenzee, moe gereisd de haren warrig door herfstige wind mezelf tot taal te ontcijferen een reis van bergen achter de rug ook al was die supermooi, fantastisch goed pas nu mijn hart van eb en vloed weer thuis is volgt weer het alfabet tot nieuw herschikt gedicht…

je kent mijn woord het spreekt soms lieg ik even om de waarheid te bewegen niet zo hard voor jou te zijn je hebt mij bloemen laten zien een stil boeket van pijn geleden door herinneringen die je slopen je ogen vragen wie ik ben mijn hand voor jou achter mijn rug breekt rozen de kleuren heb ik zelf helaas ook niet…

dacht ik aan haar terug Haar overlijden al vier jaargetijden achter de rug Herfstblad ligt op haar zonnewarme steen Ik ben even herfstwind de baas Helaas gaat haar naam weer schuil onder herfstblad Door de aders heen zie ik haar handpalm ze zwaait.…