Alle inzendingen over achter mij laten

alles achter me laat ik los alles dat wat niet was wat me leerde me genas van alles dat ik dacht dat ik was alles wat ik dacht dat ik was laat ik achter dat was…

Eenmaal zal ik dan Allen die mij Gedurende mijn leven Verlaagd hebben Achter mij laten En zal Hij die Eeuwige genoemd wordt Mij voor altijd verhogen…

treft geen blaam gebroken wit weet woorden die ertoe doen scherm, opgetrokken zit ik er achter en laat een boodschap achter…

de mens leeft in geleende tijd die terug moet naar de eeuwigheid zonder een spoor van enig belang achter te laten…

nu is mijn einde als een gevallen engel verlaat ik dit huis het masker blijft er achter en laat de verleden tijd…

glijdend over een ongeschreven vel probeer ik sporen achter te laten vereeuwiging in het niets verheldering of slechts vervuiling maar niets gebeurt…

je hoort bij me nu ik je ken, dood je was een vreemde en ik was bang, dood blijf nu maar en troost me, dood ooit zal ik jou achter me laten…

nee, nu niet vasthouden of praten maar het graf achter je laten.…

In het land waar de zon altijd schijnt stoffige verblijven geen deuren hebben gaat de dood nijver van huis tot huis om ze geschoond achter te laten…

En jij was binnen Geweest, zonder een Spoor achter te laten - Deur die open stond Om jou, onwetend Van alles dat Mogelijk komen ging, Welkom te heten…

Ik wil alles achter mij laten en niet meer omkijken. Maar nog steeds is er een gemis in mijn leventje dat een en al onzekerheid is. Maar nu wil ik sterker staan dan jij En rekenen op wie wel houdt van mij Ik zit vol hoop en vertrouwen Ik wil een mooi en nieuw leven opbouwen. Hoe moeilijk het ook is.…

niet ontsteekt in redeloze razernij niet meer zint op vergelding en de furie achter je laat? hoe zou een mens kunnen zijn als hij vergeeft en zich onvoorwaardelijk verzoent?…

Hij toonde in Afghanistan veel moed Nam risico door zwaargewonde maten Niet bij de Taliban achter te laten Een Willemsorde paste daarbij goed De Koning zag Gijs Tuinman in persoon Als vlekkeloze parel op de Kroon…

Weer neergeschoten door het verleden Lig ik verlamd met een berg Herinneringen op mijn borst Te zwaar om mij te keren naar het heden Een gapend gat in de rug Eens zal je leren Wat je achter je laat Komt toch weer terug Kou langs de graat Verstilt het hart…

ik heb, alweer, een sjekkie gedraaid en er de brand in gestoken een Friesche kopstoot vergezelt mij classic rock radio, pijlen raken hart een eenzame nacht vangt mij aan laat, en eigenlijk te vroeg druk ik het late journaal met een knop naar de bijstand wil ik alles achter mij laten geen informatie meer alleen nog dat kind, in mijzelf…

Prinses Irene kan met bomen praten Die zijn vaak hard en vangen alle wind Net als Bush en Bin Laden, maar ze vindt Dat zij hun strijdbijl achter moeten laten Ik ben benieuwd als ze elkaar gaan spreken Hoe diep ze moeten buigen om te breken…

Ik was aan boord op je schip Geweldige koersen gevaren Maar opeens had je besloten Om me achter te laten Ik dreef op zee Bedwelmend in je golven Tranen niet zichtbaar Door zeewater bedolven Al happend naar adem Spoelde ik aan op land Jij was de horizon al voorbij Al in een andere haven gestrand…

De wereld oogt veel te druk in een wenk kan ze je verbazen bekoringen springen in 't oog laten zintuigen overuren draaien.. maar kunnen je ook zomaar verlaten ogen die zien, speuren rond en kijken om naar het hart dat langzaam weer open bloeit, de vele gelukkige jaren achter mij laten meer nog in het verschiet.…

waarom verstop Je, Jezelf achter jou? laat me Jou leren kennen ik wil Jou, Jou, Jou!…

Onderweg bedachten we wat we zoal vergeten waren mee te nemen Op de plaats van bestemming verzonnen we wat we achter konden laten Eenmaal terug thuis vroegen we ons af waarom we zoveel dingen niet hadden gemist.…

de man aan de zelfkant voorbij alle sprookjes wil voor zijn arme donder nog wel in een vallende ster uit de ruimte geloven, zonder poespas de hemel als strohalm, redding misschien in de ster die eraf waait, suizend het firmament achter zich laat gloedvol repeteert hij zijn wens en staart in een leegte voortdurend…

meeuwen lokken je mee de verre horizon het eindeloze zand de diepte van de zee maar die oneindigheid ruikt soms naar eenzaamheid en een mens van zout zou er wel eens kunnen oplossen het voelt echter goed om hier de prikkelende pekel van onder je huid te halen en achter te laten aan de havenrand vol van vluchtige bootjes…

Laat me in mijn waarde dit is mijn strijd zo alleen kan ik de angst overwinnen. Gevoelens gaan tonen het leven weer omarmen de onzekerheid achter me laten.…

De dagen vervliegen Grijs zonder Indruk of schaduw achter te laten Slechts herinnering komen en gaan En schuiven maar moeizaam een plaatsje op om de nieuw-verworven beelden toe te laten En altijd is er dat schrijnende gevoel van treurnis omdat jij de mooie dingen die toch nog gebeuren niet meer kan meemaken Het zijn die momenten dat…

Ik wil hier niet meer blijven Ik wil nu zo graag gaan Weggaan en nooit meer terugkomen Op zoek naar een nieuw bestaan Waar mensen me nog niet kennen Waar ik een vreemde ben voor iedereen Alles achter me laten en vertrekken Helemaal alleen...…

Eigenlijk weten we niet veel maar genoeg om van dit bestaan een glans achter te laten, een klein vermoeden van licht en wat woorden uit een gedicht dat weinigen verstaan maar dat doet glimlachen naar de zonnebloem en de kleuter.…

Op zoek naar een nieuwe bestemming om alles van het verleden achter te laten verder te gaan met de blik gericht naar de nieuwe toekomst waar alles dan alleen nog maar herinnering zal zijn.…

Wacht niet langer als hemellichamen zich scharen open armen jouw voeten ketenen vogelvlucht gewiekt verdriet het noorden wijst midden tussen de sterren jouw lippen die glans achter jou laat raden wat je zeggen zou voordat jij gekroond wordt wil je nu tronen mij zeggen vandaag ik heb je lief…

Bergen te verzetten Ruimen van de geest Achter kunnen laten Wat eens is geweest Luchten van je hart Verschonen van pijn Vrijheid van de ziel En jezelf kunnen zijn Last van je schouders Zucht van verlichting Glimlach om je mond Kies de juiste richting Vrij kunnen ademen Vier je eigen teugels Om de simpele reden Je leven krijgt vleugels…

strekte mijn armen reikte met handen maar voelde leven langs vingers glijden met nagels striemen getrokken over je rug het tijdelijke sloot maar gaf je ziel nog niet bloot er is geen begin door een schat aan herinnering achter te laten de gaten zijn veel te groot deze breken met weemoed en respect wat je liefhebt is klaar…