Alle inzendingen over afgekeerd

niet dat zij zich verschuilt voor mij, zij wil er niet zijn zichzelf niet zien in de ander of de spiegel aan de wand ze voelt zich nederig, zo klein steunend op de vloer, haar land zwart spreidt zich over haar vlakke huid, zacht van aard met diffuus licht in slierten rondom ooit is zij tot minder verklaard in waarde; nutteloos en dom…

aangezien een moment op zijn langst luttele seconden ons allen doet leven als wij leven en als wij leven ons verlangen altijd afgekeerd van dat ene moment hoe kan ik zonder prangende vragen of jouw angst te doen dagen toch zeggen ben een vent luttele seconden waarin je geest nog rent altijd afgekeerd van dat ene moment ben…

Jouw liefde heeft zich afgekeerd staat met zijn rug naar mij toe minachting spreekt hieruit maar liefde blijft het mijn liefde bloeit als nooit tevoren groeit ongekend onstuimig spiegelt zich in jouw gezicht dat afgewend afwijzend is jouw liefde moet aanwezig zijn het uiten is er niet verstikt zich in jouw brein je kan alleen gesloten…

dat ik achterblijf en mijn vingers zich snijden aan het oude bidden maakt mij tot herinnering; ineengedoken, met het hoofd onder lakens geboren was ik toch en bestond ik niet als kind, dat voor handen lag het blije gezicht afgekeerd van doodgaan en overbodige benen dan waren er nog steeds die borsten ontluikend weliswaar, maar…

Of wordt het vanzelfsprekend wanneer men klopt op de deur van mijn cultuur en taal die ik niet versta, het gezicht zielloos afgekeerd niemand minder dan alleen de af – en toekomst van mijzelf heb gediscrimineerd?…

waar mijn vluchtgedrag me kielhaalde en me deed verstikken alsof er vele herfsten aan me schraagden ontvelden mijn zienswijze aan de afgekeerde zijde waar liefde en angst streden om de eer want wie ik ben is geen antwoord maar zeker ook niet de vraag…

onbekende straten Waar oude huizen donker en verlaten De echo galmden van mijn trage pas Daar hoorde ik jou achter muren praten Je stem klonk zacht maar scherp als snijdend gras Ik trad behoedzaam in het gebroken glas Van mijn herinneringen, zelfs hiaten Werden stilaan gevuld met rook en as Omdat ik niet vergeven kon, noch haten Heb ik me afgekeerd…

. ---------- Nu de EO zijn oren stevig heeft gewassen Omdat hij zich van Genesis had afgekeerd Laat Knevel zien dat hij z'n lesje heeft geleerd Hij komt ons met de wáre opstanding verrassen De Heer was dood en heeft het leven teruggekregen En straks beweert ie dat Hij écht is opgestegen.…

Bomba beweegt niet, blijft zwijgen, zijn blik, van de camera afgekeerd, wordt star, de sfeer gespannen, geen mens reageert. Is er dan niemand die dit hoort of ziet? Toonloos mompelt hij "ik kan het niet", zwijgt opnieuw, dept behoedzaam zijn ogen, veelzeggend is Bomba's zwijgen, verschrikkelijk zijn onvermogen.…

Ze gaf me die vruchtbare aanblik immers als beloning na jarenlange moddergevechten in tenslotte afgekeerde, uitgeholde, opgebruikte aarde.…