Alle inzendingen over afwas

Als de afwas af was was de was nog niet af was nog aan het draaien moet nog centrifugeren nog drogen, opvouwen en/of gestreken in de kast of op de plank Dan is de was af maar dan staat er weer een afwas Eerst mezelf maar even wassen dan was ik mezelf af voor ik de nieuwe afwas af was!!…

Toch wens ik ons samen aan de afwas, een gebroken kop waarom we lachten kan misschien lijmen wat eens was, anders koop ik wel nieuwe huisraad, een mens kan niet blijven wachten, de vaatdoek hang ik aan de draad en onze scherven raap ik samen, ondertussen open jij de ramen.…

Met zinloze woorden schilder ik het verlangen schaamteloos op haar blanke huid. Steeds wilder roffelt het maanlicht op ons broos duet. Het satijn golft op de klanken van vroege lijsters en nachtegalen we drinken van weelderige ranken vergeten zorgen en daagse kwalen de verslagen extase kantelt de jongste herinnering binnen een sluimering…

Toen ik aan de afwas was, Dacht ik dat alles er af was. Nog eens goed gekeken, Toen is gebleken, Dat het er bijna af was. Dan toch misschien In het afwasmachine?…

Mijn foto's van haar aanwezigheid: de afwas, het beslapen bed.…

het dit keer in haar glas, gaat verder met de afwas.…

naar hel en terug tot de afwas gedaan, het eetgerei opgeruimd…

Ik weet van sterren en van maan, en van de afwas. Maar waarom zou ik? Wieg me toch.…

Ging hij iedere ochtend het ontbijt voor haar maken en begon dan al zingend aan de afwas Ondanks het feit dat ie soms niet wist voor wie hij kookte of wie ze eigenlijk ook alweer was...…

Gisteravond had ik alles Je omhelzing was oprecht maar ontoereikend in haar kracht de afscheidskus tot morgen resoluut door discipline Tot de hoek keek ik je na je zag niet om Vanochtend werd ik wakker en stond de afwas er…

Het aantal, dat de afwas deed, was drie. Een komisch trio was hiermee belast: twee droogkomieken en een afwaskwast. De laatste leed aan afwasallergie. Een specialiste constateerde, dat de afwaskwast een vaataandoening had.…

Ze helpen met de afwas pratend over pop en pap maar het is niet wat ze er vroeger mee bedoelden het heeft te maken met persoonlijkheid en plannen, ontwikkeld als ze zijn ik luister, zachter in mijn actie met de pannen hoe lang geleden waren ze nog klein……

Daar stond hij met zijn glas omhoog niet voller dan zijn gedachten hij stond al lang te wachten maar niemand geloofde wat hij loog zijn hoofd werd moe, zijn gemoed te zwaar dus liet hij zijn bedrog maar daar achter op de bodem van het glas, voor de afwas…

toen je keihard verslaafd was spraken mensen al jij was ooit was afwas de was buiten hangen hij was zij was wij waren hoop doet even gaat alles goed wees niet bang ga je mee en wij leven lang en heel even…

het gras is groen de lucht is blauw ik kijk tegen de zon in en ik zie jou tranen bij de afwas het witte sop om de oren alles weer schoon en droog vanmiddag mezelf geschoren babi pangang bij het eten een dag om nooit meer te vergeten…

Ze diept blank aardewerk op Uit het teiltje. Zo is ze begaan Met de voortgang van orde En reikt me een schaal toe: dat liefde Als de onze van eenvoud kon worden. Dan in een glimp op het wentelen, Het gezicht waaruit ik mij ontspin: Een Romeinse neus en gifzwarte ogen. Voorts het plafond, beneden in licht, Waarop zich zwarte vliegen bewegen…

Dat is het ergste, als je soms dacht dat je leuk was, dat je mij met terugwerkende kracht laat stampvoeten op de vloer in de keuken bij je moeder waar de afwas voor mij stond en jij me hielp de dingen op hun plaats te zetten en op de hare.…

Gisteren heb ik alleen de afwas gedaan, nadat ik alleen aan tafel ben gegaan, Gisteren heb ik mijn ogen dicht gedaan nadat ik alleen naar bed ben gegaan, Was je maar thuis geweest, dan hadden we ‘t samen gedaan.…

Afwas die in Geen maanden Gedaan is, Vuil verspreid Over alles dat Keuken heet En wat op het Aanrecht staat Bedekt met Vet en vuil - Hier is uitbundig Geleefd, en Werden grenzen Overschreden - Maar Jij kijkt Toe, in vrede, In liefde, omarmt De mens die in Zijn eigen huis De weg is Kwijt geraakt…

De afwas wacht en het leven roept nog ik luister, huiver knikkebol in het magere licht wachtend op die bevrijdende stem: land in zicht!…

Soms staat zij opeens naast mij met haar geur en drukke gebaren natuurlijk zegt zij geen woord strijkt geen vingers door mijn haar immers lang geleden overgegaan Zij komt zomaar wat bij me spoken voelde mijn gemis, het samen zijn aan de afwas of het Indisch koken Dan gaat ze weer want ze is bang dat ik boos word en te veel verlang…

een kind kan de afwas doen zei moeder altijd ze had er tenslotte negen waarvan zeven Assepoesters die het niet waagden de spiegel te breken moeder hanteerde de harde leer geen kans voor meisjeslijven om verschoond te blijven van oorvijgen of wilgentenen zij waren slechts werkbijen in de raat van elf de twee godenzonen, hen ontbrak niets…

Zij was zijn zonsopgang de opkomende maan het licht van Halley de zekerheid van de ochtendkrant van de vers gezette koffie van het klaargelegde kloffie dat verdween toen zij sprak van afwas ramen lappen waar geen vuiltje zichtbaar was dagen die aan elkaar waren geregen hij hoorde het aan woord voor woord zijn ogen dicht geknepen…

Ik loop wel mee naar je graf ik wil je kist wel zien zakken ik wil voor jou m´n hoofd buigen dan zal ik mijn tranen laten lopen want wat heb ik van jou gehouden wat heb ik om jou gegeven wat hebben wij elkaar lief gehad in goede, slechte en slechtste tijden Maar ik kom niet in de aula, kerk ik wil echt niets, niets horen van wat anderen…

pillen en de tijd een doosje vol vindbaarheid waarop een vlieg landt een lat-relatie de afwas stapelt zich op glimlach na glimlach zo zacht zo open daar gaar het grappen maken oh zo makkelijk geen tijd voor groeien slordigheid in perfectie in een holle boom witte narcissen en de geur van de lente valt pas later op…

lief zijn wel één voor één haar haren uitrukken met een pincet omdat ze glad wil zijn en behagen, haar lippen zijn ook zacht als het kuiltje in haar kin, haar borst geschapen om altijd vreugde te schenken bij voorspoed en tegenslag Hoe trekt men haren uit het beslag waaruit een karakter bestaat Wie betaalt het schoon gelag en doet de afwas…

waren het zijn woorden die haar hebben verjaagd vraagt hij zich eenzaam af in de kilte van zijn huis waart zij niet meer rond beslaat de afwas in bergen de halve keuken, de andere helft bedolven onder radeloosheid van een man niets meer gewoon zijn oude lot opnieuw beschoor met de kracht van een oude beer voor deze heer geen eer meer…

wie zelf niet bakt heeft veel gemakken geen vieze afwas en geen smerigheid is van die vette walmen ook bevrijd op naar de kraam, koop de volle zakken!…

als morgen dan toch zoals verwacht misschien vandaag zal zijn en jij gewoon weer jij en wij een droom van gisteren met de muren vol gehangen donkere rechthoekjes daar waar eens jouw foto hing de mijne er nog aangescheurd de tijd nog niet gebeurd de afwas na de afdroog wij minnen morgen niet wat vandaag ontgonnen kan het is aan jou,…

twee uitgelezenen zitten tegenover elkaar kijken schijnbaar aan één echter kijkt naar de koffie, of deze al doorgelopen is de ander naar de overkant, waar een wagen geparkeerd wordt koffie met melk en suiker koffie zwart jaren al hetzelfde ritueel lang geleden is er al geknakt één staat op om de afwas te doen de ander trekt…