Alle inzendingen over anti-canto

Muziek die Vrijwel alle Gemoedstoestanden Die ik ken Vertolkt in Eindeloos refrein Van diepst verdriet Tot de blijheid dat Ik er ook mag zijn Tonen hoog en laag Komen er in voor Maar 't is de Ondertoon die me Tot leven maant Altijd terugkerend Tij dat zonder zich Zelf te verliezen Altijd weer het leven Brengt, aan…

zelfs de poëzie scheurt bij benauwd neobloed negen/tien gloedkoppen kleuren honderd vragen gelaagde godenweidsheid kwakende nachtschapen verraden om lichtvoeten bezeten hielen op dreef zout zand zeeft handen tot de tanden overladen staande ontwapening en vleesvervangersverleden matige kantelpunttriggers in zangerig vogelondertal…

Het is de grondtoon Van jouw canto Die het leven leefbaar Lijkt te maken voor de Mens die aan zijn Eigen leven lijdt Met ondertonen van Vrede en verdraagzaamheid En de boventoon een Sprankeling die hoopvol Uit doet zien naar De eeuwigheid…

Voor de liefde die ons de grenzen laat zien van samengaan en de vriendschap die, volgens mijn vrienden, niet schijnt te bestaan is dit de canto van het Leven, van de Eenzame. Dwepen met het gevoel van onbegrepenheid, Uit zwakte, en menselijk autisme Omringt door vrienden en familie, Samen alleen.…

Muziek die ten Diepste drijfveer Was van buitengewone Persoonlijkheden - Take Five waarmee Tientallen generaties Studenten hun studieleed Op benauwde kamertjes In de binnenstad Aangenaam verzachtten En de Canto die Voor miljoenen mensen Het lijflied werd van Hun eigen onsterfelijkheid…

explosiedrietal dat garagedons en de Oriënttonale ‘hidjaz’ op woestijnwijze simuleert heersers of de koningen over de groene moedermelkplaneet van Orange tot kosmische doden help hun eigen Musis Sacrum als creatie van toendrasteen trias alcoholica voor Frankie plus de heksenvingers’ fietstax langs Willems hamburgerwacht op de begraafplaatshoerenheide…

Zacht golft je muziek Bij me naar binnen, Ik zie de gordijnen Bewegen ook nu zelfs De lichtste najaarsbries Het heeft laten afweten; Klanken die alle stemmingen Laten horen die er in mij Gewoond hebben, de laatste Dagen, weken, jaren, en mij Voorgoed laten weten Dat ik er mag zijn…

Welnu, 'k heb 'n anti-aanbak-test gedaan 'k Liet 'n anti-aanbak-pan op 'n vuurtje staan en ben 'n uur of twee uit wandelen gegaan In de pan lag rijst, courgette en rode poon Ik liep in 't bos en hoorde 'n brandweer-toon het huis is weg en op de plaats waar 'k woon staat nog een anti-aanbak-pan: brandschoon…

blinde woede op papier zetten wrevel wekken bij toehoorders dit urenlang volhouden en ze zullen één voor één afhaken die toehoorders…

op deze gejatte tabula rasa vermomd zonnige scrupules de goden in klei inbeelden 1. in de contrawind hagunnan bij De Ander stonden de sterretjes ’t wenen ‘closer’ dan ’t schateren dito data de dato donderdag de derde quam hij voorgelogen wijdbeens als ‘n feit strijdwagens dragen ‘pluie de pleurésie’ pleurde en ’t geurde naar…

spring maar op mijn wagen we slaan de handen samen alle zorgen langs de kant bestemming niemandsland een rit van vele jaren ver weg van duistere gevaren een tripje naar het licht weg met het weerbericht laat het gras maar groeien hoor de bijen zoemen snuif alle liefde op sta eens op je kop met retro muziek in oren rijden…

Botox de anti expressie middel voor de midlife crisis kop als een bowlingbal met scharnierende lippen…

Een grote anti-climax en tegelijk de beste ontdekking ooit: dat elk liefdesliedje waar is.…

Slechts 1 week per jaar, is het opletten geblazen je mag niet pesten, ook niet plagen mocht het toch niet geheel gaan dagen, bij onverlaten of bij blagen, staan er strafregels wel gepland! 1 Week per jaar die 52 weken heeft is er aandacht voor deze minne moraal want zeg nou zelf oh minkukel knap je op, als je verbaal een ander naar beneden…

De Landmacht wilde jonge mensen werven in Utrecht op de jeugd-Megafestatie. Maar Onkruit laakt hun mooie presentatie en trachtte daar de tent bloedrood te verven. Ach ja, als ronselaars de waarheid spraken dan kon elk leger nu het vuren staken.…

toeval geen logica deurpaneel wandelstok doorkijk factuur Magische schaduwen anti-esthetica schaap in een trappenhuis droom en structuur…

hij presenteert zich als een nationalist zijn sociaal program is dat van een socialist zijn woorden zijn die van een populist diep in zijn ziel is hij een anti-islamist voor diegene die het nog niet wist zo iemand noemen we een fascist…

Er bestaat geen mirakel, schoon als de dij van een vrouw, de lijdensweg van een rivier, getekend op die zachte glooiing, gehouwen in marmer, redden zullen ze niet, gevormd voor het leven, onderhandelen ze met niemand.…

Twee lippen stuiten sluitend op elkaar, de adem stokt, één continuüm, snakkend naar iets van hem en iets van haar. Zelfs wanneer wrok hun op wrange wijze deze herinnering ontneemt, wordt dat moment niet minder waar, deze kus, een ode, aan iets wat een ieder zoekt.…

Sterven zullen wij, allen, onbewust trachten wij de tijd die ons gegund is, op een goede manier te besterven, zodat we niet ieder wakend moment hoeven te belijden, het leven te beslechten, leven wij, niet in de wetenschap, ons zelden beseffend, dat we eens de ogen sluiten, niet om te rusten, noch slapen, maar sterven, iets wat ieder mens…

Dit is een drama, zuivere parels, geen beschilderde glimstenen, brak water lekt niet uit ogen, vormt zij die wenen, omringt de gevallen speler, een tragedie, bloed, gelogen doch gemeend.…

Ik keek in de ogen van de dood, en kende geen vrees, witte, bekorste lippen, een raam als een spiegel, vervormt geen waarheid, geeft geen kijk in de ziel, slechts een blik op het sterven, geen angst aan een eind, in de vallei in mijn mond, waar ik met een tandenborstel cafeïne weg boen, resteert een slechte smaak, opborrelende woorden kruipen…

Ik weet het weer, ik weet het weer, drank en peuken, vergetelheid valt niet te duwen waar het niet gaat, verdriet vul je niet op, gebeiteld en gehouwen, begraaf je niet met een schop, een gat aan de kustlijn, gevuld met het getij, nooit vergaan, ik weet het weer, ook als ik even niet kijk, jij liet me zien wat ik kan zijn, en ik jou wat…

Ik ben uit je schoot ontschoten, eenling, altijd een Remi, nu soms het liefst sans famille, volwassen worden is niet zien dat iedereen uiteindelijk alleen dood gaat, maar accepteren dat het bestaan komt en gaat, uit meer dan alleen een eicel en zaad bestaat, van kroost tot man, is niet voor de eerste keer vrijen met een vrouw, maar bereid zijn…

Rook benevelt me, mist van de koude sambucca dampen, ijsklontjes die tranen huilen in het glas, waar ik niet janken kan, een onzichtbare man, verscholen achter een brandend licht, als motten naar de incomplete leegte, flokt de vrouwenziel naar het onvulbare eb, omdat ze moeten, omdat ik moet, om te branden, niet alleen in het glimmende lemmet…

Vergeten, weglopen van je spiegelbeeld, de tunnel uit, de echo voorbij, geen rozen uit de orgelpijpen, gespleten hemellicht, tot duisternis resteert, slapen in het donker van de vergetelheid,  terwijl het licht je geheugen langzaam verstikt, en zelfs het ochtendgloren berust.…

Ervaringen van eenzaamheid, Vreugde, treurnis maken zich uit Mijn onderbewustzijn los wanneer Ik de Canto speel, ook al is het Voor de zoveelste keer, Bach helpt mij om deze Wonderlijk veelzijdige muziek Te spelen, en toch neem ik De moeite om met mijn diepste Gevoelens de confrontatie aan te gaan - Essentieel in deze muziek Is…

Hij loopt kaarsrecht Zijn - veel te grote- hoed wat scheef gezakt De hoed waarin hij schuilt, Die al zijn gedachten omvat En die hem behoedt voor invallend licht en koude Als een cocon om zijn hoofd gesponnen Onaanspreekbaar, onaantastbaar, Als een filter slechts binnenlatend wie en wat hem lief is, een firewall, anti-spam en anti-phishing…

als dichter zwem ik door de wateren van Sarasvati haar stroom voert mij langs de droomdiepe poelen van kennis en de ellenlange slootjes van de kunst in zijtakjes van retorische rivieren vind ik muziek en plassen vol poëtische druppels waar de boeken spatten op de buien en stromen van kletterletters de aardse diploma’s zijn doorweekt en waardeloos…

Kom hier. Zoek het uit. Wat bestaat, is verdacht, is bedacht. Ontken het nu eens niet. Beperk je woordenpracht.…