Netgedichten

netgedicht (nr. 40.074):

Lucky Man

Rook benevelt me,
mist van de koude sambucca dampen,
ijsklontjes die tranen huilen in het glas,
waar ik niet janken kan,
een onzichtbare man,
verscholen achter een brandend licht,
als motten naar de incomplete leegte,
flokt de vrouwenziel naar het onvulbare eb,
omdat ze moeten,
omdat ik moet,
om te branden,
niet alleen in het glimmende lemmet,
maar vannacht,
nu het nog kan.