Netgedichten

netgedicht (nr. 37.919):

Een requiem

Sterven zullen wij,
allen,
onbewust trachten wij de tijd die ons gegund is,
op een goede manier te besterven,
zodat we niet ieder wakend moment hoeven te belijden,
het leven te beslechten,
leven wij,
niet in de wetenschap,
ons zelden beseffend,
dat we eens de ogen sluiten,
niet om te rusten,
noch slapen,
maar sterven,
iets wat ieder mens heeft geleerd,
als huilen bij binnenkomst,
soms hortend en stotend,
doch immer geslaagd.