Alle inzendingen over bedekt met as

je zei nooit liefde is sterker dan wind alleen maar dat toekomstwoorden niet uit te leggen waren het waaide maar ik sliep zacht en warm want met wie kon ik anders praten dan het houtskool dat hellend de bloemblaadjes brandde vier deeltjes voor elk seizoen licht als witte kant jij bewaarde jouw nachten en zag losmakend…

De feniks heeft zijn Hoofd begraven in de as Die hem aan alle kanten Omgeeft, zijn lichaam voluit bedekt - Over hem heen groeit Het onkruid dat gretig Omhoog schiet uit Deze hopen puin en as En met een schok besef ik Dat hij zichzelf is geweest, En dat ik die feniks was…

Twee ogen kijken me vragend aan Zuster, hoe kom ik hier nou terecht? Weet mijn moeder wel dat ik hier ben? Weet u het zeker, echt? Huilend komt zij naar mij toe Zuster, nu moet ik toch echt gaan Straks wordt mijn vader ongerust Dan heb ik het echt gedaan! `Wees niet bang`, zeg ik ik heb het hen net verteld Dat u bij ons logeren komt Ik…

soms spatten er nog vonkjes uit het smeulende vuur maar de rook is al opgetrokken het vlammen bedaard grijze as bedekt de nog warme kern van zijn prominente plek ieder heeft zich vaak gekoesterd aan die laaiende gloed zijn vitale straling is langzaam gedoofd maar het nagloeien voelt goed…

Hou mij toch vast laat me gevangen zijn heb mijzelf volledig in de hand en val in snedes uiteen brand merktekens in mijn bruine huid druk pennen door vlees smeul door onder as bedekt als sneeuw de donkere warme aarde met gras geel verdroogd groen in de wortels…

mijn wandeling met de ongeziene voerde mij naar een stilteplek een verenkleed van oude pijn bedekte mij als grauwe as er was een kabbelend ven omringd met kaal struweel ik liep het koude water in verliet het naakt en schoon een aarzelende zonnestraal droogde mij behoedzaam ik kleedde mij met zacht groen mos dat hart en lijf beschermt…

Zij vergat het missionarissen omdat zijn bidknie had geleden De wissel kon niet missen Hij van boven naar beneden En je kunt me geloven Zij was ondersteboven…

Bedekt zijn woorden Gedekt de kleuren Die hij koos Hij moest wel, Anders werd zíj boos Ledro, (It.) augustus 2012…

kun je 'n plek zo overladen met liefde opdat het kwaad vanzelf zal verdwijnen zoals stemmen opgingen in de wind worden schoenen nooit meer aangetrokken komen koffers nooit meer thuis de eigenaren ervan evenmin…

heb ik het gedaan waarom toch ik kan mezelf wel slaan onder andere reden ga ik het mezelf vergeven…

Maan door de wolken Spotlicht op de zee Still Ineens met een noodgang Op mij af Tadaaa Dank u maan De maan bedankt mij…

als het vuur mij as doet zijn en de wind mij zal verwaaien zal ik dan nog van jou zijn? als de aarde mij ontvangt en de zee mij zal verspreiden zal ik dan nog in jou zijn? als mijn geest jou zal verlaten en jouw hart de strijd verliest waar zal jij dan zijn?…

Je kan alleen maar zeggen dat het een gure dag wordt hoog boven de bomen tekenen vogels halfafgebroken cirkels het papier is grijs de koolstof niet zwart maar asgrauw…

een eigen verhaal middelpunt in u eigen universum een reden om je bij neer te leggen stil op je rug in het gras een zwaluw in de lucht die slaapt en droomt in zijn vlucht vlucht weg van alles en iedereen onder de bomen langs het water mijn teken komt veel later rebel libelle liberte de gevallene geboren om te vallen Phoenix uit het as…

De employé, voorop, in grijze jas Vervoerde een container met de as Van iemand die - wat opgedragen was Per wilsbeschikking, want je weet maar nooit - In Westerveld te water werd bestrooid Bezocht u deze dodenakker ooit?…

Jouw as verstrooid op het gras Jouw as meegenomen door de wind want eens was jij een mensenkind Jouw as waarheen gewaaid waar? voorgoed onvindbaar Jouw as is zijn weg gegaan zoals jij bij mij bent weggegaan Jouw as krijgt een laatste groet vaarwel mijn lief het ga je goed…

de tijd is de wind die blaast en uitsterft in donker water een gaan zonder terugkeer het onoverwinnelijke valt uiteen een gaai vliegt krassend langs de takken uit het ijzer dwarrelen vonken neer het geruis van koude populieren een zwarte sluier strekt zich uit over de aarde en bedekt haar met bitter as uit de wolken kruiken gevuld…

Koele zeewind ontspande mijn gemoed schuimkop en vloed spoelde mijn voetstappen weg ik harkte daar rouwverdriet bijeen witte meeuwen schreven cirkels tegen hemelblauw mijn lief hier vond ik jou ik loop hier alleen met jouw schaduw de zee is ruw.…

Jij staat zo licht daar in stro zo in lichterlaaie zag ik niemand later later zag niemand as…

verworden zijn van een ooit zo levendige stad heet brandt woestijnzand in barmhartigheid een zachte duin bedekt al het te ruimen puin…

water bedekt het maar hèèl even de oppervlakte, die verzoenend in omarming nemend, afvoert naar het beloofde land…

Eind oktober, stil op het terras Nu en dan de zon vanuit een wolk Schijnende voor vaderland en volk Glas geblazen urn waarin je as Wang aan wang, een allerlaatste zucht Krom gebogen treurt het najaarsriet Grijnzend de pompoen die alles ziet Makend van de dood een boerse klucht Niets dringt tot de tuinkabouter door Mos bedekt zijn muts…

Ik rook aandachtig en besef, dat ik leef van as tot as. Zoals ook tabak weer as wordt. As leert ons genieten. Genieten van het moment. As relativeert.…

Ach ja, mijn vader en mijn vaders vader: de één van vuur de as de ander het verstrooien.…

Zwarte wolken rollen binnen In een tijd waar vuur rookt Donkerzwart gaat men beminnen Als men oorlog stookt Zwarte dampen wegen zwaar Op de harten van vele mensen Zwart roet in het haar Licht zal men wensen Haat en troebeling wordt geschapen As is men aan het verstoren Hoop ligt te slapen Uit roet word niks geboren Wanneer komt schone…

en wanneer snags ek my hartseer verdiep dit plet soos bruinbrood- verkoekdeeg wonder ek alleen o univers o opper- hoger- smarter self Hoor U my?…

as van de vulkaan as van Kees dezelfde materie behalve de maan…

Mijn opa is nu nog verstrooider dan voorheen.…

fijne sneeuw bedekt mijn ziel en het pure bevriest me fijne sneeuw bedekt mijn gezicht en bevroren tranen worden onzichtbaar fijne sneeuw bedekt het landschap en het pure maakt me gelukkig - even -…

er is er was… er wast na zeis of zicht na kruis of keer op het tapijt van de tijd altijd weer nagras asgewas altijd weer wederlicht vergezicht wellicht vederlicht…