Alle inzendingen over beloven...

hartstochtelijk vond ik je diepe schaduw, verdonkeremaand maar toch Liefde, uiteraard het zijn diegenen, waarvan je doornen ondervindt op twijgjes, ondiep en te meer somber tussen intense tinten donker met toch die eeuwige schakering treurend rood er zit een dramatisch klampen aan mijn nuances verzinnen, van deze strootjes minstens even…

Je stelt het steeds maar uit straks heb je het verbruid je hebt het beloofd maar niemand die je meer gelooft. waarom kom jij toch nooit je beloftes na eens wordt het voor jouw een groot dilemma dan wijzen de mensen je af ze vinden je ontzettend laf doe gewoon wat je hebt gezegd belofte maakt schuld en terecht!…

Mijn woorden, ik geef ze je Mijn zinnen, ze zijn voor jou Elke letter die mijn lippen verlaat Zwart op wit, als je me verstaat.…

beloof je me dat je hier zult blijven staan totdat de laatste regendruppel jouw verdriet met zich mee neemt beloof je me dat je hier spinnenwebben zult zien groeien hoe de eerste nachtvorst zijn glinstering achterlaat weet dan dat ik je omhelzen zal zover het oog reiken kan in vele gedaanten blijf ik bij je voor altijd…

Langs groene velden en kleurige weiden Over smalle wegen, langs dreven, weilanden en bossen over dijken en langs meren, voorbij het oude stoomgemaal In de verte kun je er de paardestallen zien staan Enkel vreedzame natuur, van hier en van over de grens, een gevarieerde route zonder einde En ik neem je mee.…

In de spiegel. Mark hou je stark en kijk maar met oprechte trots in de spiegel, en zien wij godzijdank eindelijk -en wie had dat ooit gedacht- een sociale VVD Maar wacht! er komt nog de grote dictator, Heer Wiegel de piegel met z’n grote eigenwijze giegel, en die spoelt weer alles, alles wat is bereikt, zó door zijn asociale plee…

De politiek doet veel beloven, er komt een betere tijd, we mogen hen opnieuw geloven, niet tot compromis bereid. De politiek wil dat we groeien, straks voor iedereen een huis, onze welvaart zal meer bloeien, als je stem naar hun partij verhuist. Enthousiast wordt er gestreden, maar hoe treurig was het wat ze deden.…

Partijen komen met hun mooie plannen Als opmaat naar een goed gekozen stem ‘We gaan erop vooruit!’, zo klinkt met klem Het zal er op verkiezingsdag om spannen ‘Het zoet komt’, zo zegt elk Haags creatuur Ik krijg daarvan spontaan vier jaar het zuur…

Wat ik schrijf zijn de woorden die ik vertrouw en volg waar de dromen mij zoeken en ik schrijven mag tot ik wakker weer vergeet waarom mijn naam niets meer belooft en ik alleen de angst een nieuw verhaal beloof…

er zijn dagen dat mijn hart steeds trager klopt en ik merk dat mijn geheugen zich verstopt ik de beelden uit mijn jeugd niet meer herken en ik eigenlijk niet goed weet wie ik ben er zijn nachten dat de angst mij wakker houdt en mijn geest mijn eigen lichaam niet vertrouwt ik de slagen tel die mijn hart vergeet en mijn tranen…

reik mij de hand ik beloof jou de sterren loop met mij het leven tegemoet laat de wereld ontwaken om jou te beleven breek uit nevels die harten omsluiten en de zon zal jou raken elke dag weer zonder jou sterft een ster een belofte in mijn hart…

toen de glazen glazig bleven de borrelnootjes weggehapt kruitdampen moeizaam weggedreven peuken waren uitgetrapt appelflappen, oliebollen in magen waren weggepropt kinderhoofdjes zachtjes tolden gapen werden weggestopt honden, katten weer verschenen opa's, oma's langzaam waren weggezakt voornemens al weer verdwenen nog voordat ze waren…

Zo ben ik weer hier en staat de tijd mij toe te beginnen met een ochtend die woorden bederft en de regen koestert als de zwijgende boodschap van weemoed over een warme nacht en gedachten die herinneringen verleiden maar uiteindelijk niets meer verzinnen en alleen een tergende kater beloven…

Morgen zullen nieuwe woorden mijn gedachten zijn dansen zwaluwen langs flanken van de wind die halmen wiegt tot zij hun voortbestaan op aarde baren en de zon zal blozen tot het maanlicht gouden meren drenkt waar zwarte zwanen twijgen nestelen en vol vertrouwen toekomst broeden morgen zal ik nieuwe woorden zinvol binden vandaag…

De twijfel als volgende schaduw over het pad, het doel dat ik blauw in de verte zag, lag verscholen achter luchtkastelen, die blijven onbereikbaar. Zorgeloos was ik vertrokken, met handen aan weerszijden, strijkend langs het goudgeel koren die bogen, werd ik keurend afgewogen, ik vertrouw de richting niet, alles blijft onherkenbaar…

Waar de kou weer spreekt ben ik het verhaal dat begint met de wens die de wakende dag vraagt om elke eenzame echo te veranderen in een belofte van warmte en gebaren die elkaar vinden met een liefde zonder zwaartekracht en ogen die beloven dat woorden van afscheid niets meer zullen uitdoven.…

Bart De Wever is een fervente NVA-er hij heeft ook heel veel verstand kan brainwashen in groepsverband lult uit zijn nek als een echte bla-bla-bla-er hij belooft sterk... en hij vlooit maar zijn doelstellingen bereikt hij nooit...!…

ik zie je lach rijpen als vrucht van je ogen je blik straalt warmte koesterend als zon in het zomer beloven haren glanzen in het volle licht omkransen een blij gezicht jouw verschijnen opent harten zonder slag of stoot legt mijn liefde volledig bloot…

kijk ze daar nu staan de een nog vuriger dan de ander debatterend tjonge het lijkt allemaal zo echt zo waar zo heel veel belovend Floor voelt zich thuis in haar nieuwe huis voor haar geen koeien met gouden hoorns ze heeft haar keuze gemaakt vrijheid schittert in haar vleugels…

ik hoor de hakken het pronte lachen voel de warmte nu nabij ja zo ben jij ondeugend in je oogopslag de slanke vingers al in loven je ogen in beloven nog ongekend wat ik te bieden heb kom mee mijn griet laten we rusten om elkaar in woord en daad poëtisch te bevruchten…

Onmacht is graag willen, maar helaas niet kunnen. Onmacht is wel kunnen, maar echt niet willen. Onmachtig zijn die mensen, die de vrede willen dienen. Die voor hun eigen gelijk, echt niet vechten willen. Hun eigenwijze ongelijk, moedig durven zien. Zelfbewuste mensen zijn het, die eigenmachtigheid begrijpen, en dus niet machtig willen…

bloemen belovend gaf hij haar modder en slijk waarin zij verdween…

polsen beloven roodvloeiend mijn rust uit het wit van mijn vingers sijpelt dood zonder geluid…

In plaats van kievieten beroven moet de Friese raper beloven dat hij zich alleen jaren achtereen paaseieren zal veroorloven…

je kan nooit zoals je zegt iets beloven en je kan niet van mij houden oke maar waarom blijf je dan bij mij en kom je met een bos bloemen…

meer dan waar is beloven woorden als kussen adem in adem verandert als woorden in verlaten tijd landen zonder spijt…

Wie wil mij beloven, dat ik in de liefde blijf geloven.…

Kan ik jouw hart van bevroren tranen laten smelten door je in m'n armen te nemen en je beloven nooit meer los te laten…

Ik kan geen behouden reis beloven maar in je schaduw vlieg ik mee.…

De nacht zal ons verstoppen en beloven wat we fluisteren met de woorden die elk licht laten verdwijnen met de blijdschap dat we zonder dromen nog steeds verdwaald zijn.…