Alle inzendingen over beperkte mensen

Hé Conchita ik kijk naar jouw foto in de krant wow wat een pure meid wat heb je sierlijke handen je mag er zijn! Hé Conchita ik lees onbegrip verwijten en stommiteiten maar ik voel vooral jouw verdriet hoe je je afsluit als een oester om pijn vergeefs te weren Hé Conchita je zocht en vond tenslotte de beste strohalm waar je leerde…

Ik kan nooit de boeken lezen die ik wil ook niet zijn als alle mensen die ik ken er is zoveel verschil ik leef ook niet zoals ik dat zou willen het lukt mij nooit vaardigheden aan te leren hoewel ik beperkt ben is mijn verlangen groot om te leven voel ik zoveel tintelingen hoor alle tonen beleef toch ook mentale fysieke ervaringen…

zo vreselijk mens wil jij gekozen worden op deze wijze helaas de stieren krijgen opnieuw nu weer de marteldood hoe dwaas zoveel tijd en energie hierin gestoken door de lieve dierenvrienden over de wereld huilen is dit oh arme stieren opnieuw moeten wij nu hiertegen protesteren armzalig Madrid…

Corona met zijn afstand regels De meeste mensen Doen daar niet aan mee Corona met zijn afstand regels De meeste mensen Nemen dat niet serieus Doen daar niet aan mee Hierdoor voel ik me beperkt Uit te gaan Het voelt niet veilig En alleen…

"Snoezel, snazzel, snuitje" wat was dit een reuze uitje met die leuke clowns met veel snoep en lekkers en zelf een heuse suikerspin en een zak met cadeautjes voor thuis om na te genieten Wij Giulia, haar moeder en vader zijn vooral dankbaar dat mensen, bedrijven dit mogelijk maken waardoor je kan zien - je mag het geloven of niet -…

Nu staan de mensen in de rij voor Knut Maar daar een ijsbeer van veraf slecht ziet Bemerkt hij al die mensenmassa's niet Doch dat is voor ons beertje wel zo goed: Knut ziet, door dat beperkt gezichtsvermogen Ook niet de Eurotekens in hun ogen…

eenzijdig denken beperkt aandacht schenken aan wat 'mens-zijn' inhoudt…

Je kunt je er geen fijner maaltijd wensen En wordt daarbij ook vriendelijk bediend Zoals een klant dat overal verdient Verstandelijk beperkt noemt men die mensen Gelukkig vind je in hun Brasserie Niet één mongool zoals Annemarie.…

Bij dat van mensen vergeleken, is het denken van honden beperkt, en hun dromen daaruit slechts een verwarde keus. Overdag in de onrust valt het niet op maar in windstille nachten, als niets beweegt, beweegt in mij nog de onzekerheid, een hond die huivert in zijn droom. -------------------------------- uit: ‘Een hond van Pavlov’, 1969…

Ik heb een beperking, Maar voel me niet beperkt. Het enige wat ik nodig heb is maar één ding. Pillen die zorgen ervoor dat alles werkt. Ik noem die pillen mijn gaspedaal. Of mijn batterijen, dan snappen mensen wat ik bedoel. Nou ja niet allemaal. Maar wel een heleboel. Eén ding vraag ik me al af een hele tijd.…

Toch is het geluk niet te vinden als men zich beperkt tot tranen geluk zit in het hart verstopt en niet in meren of oceanen.…

Toch is het geluk niet te vinden als men zich beperkt tot tranen geluk zit in het hart verstopt en niet in meren of oceanen.…

Omdat een dievenbende bij voorkeur inbrak bij de mensen uit de Quote 500, moet het voor hen een bange tijd zijn geweest. -------------------------------------------- Een zakenman die slaagt, maar zich beperkt, Die komt niet in de Quote naar boven drijven, Die zal des nachts niet angstig wakker blijven, Diens woning hoeft niet als een fort versterkt…

Als nietige dwerg loop ik tussen reuzen uit tijden van weleer na duizenden jaren nog steeds symbool voor magische kracht Hoe mensen beperkt in kennis en middelen wonderen verrichtten door samenwerking waar wij nog steeds versteld van staan Als de zon zich wendt voor weer een cyclus van zomer naar winter van winter naar zomer spreekt…

Beperkt houdbaar Zij schaamde zich voor haar streek liet toen haar hele handeltje verbouwen Nu is zij tegelijk kind en pornoster maar toch is ze niet blij of tevree Want alweer overtuigd van de noodzaak van een volgende dringende verbouwing ----------------------- (n.a.v. de documentaire « Beperkt houdbaar » over oa plastische…

verplicht zie ik de beperktheid van mijn hand ik ga er aan links van de gever…

een muur bouwen tegen de buitenwereld beperkt vooral je eigen uitzicht…

in beperkt hun gaan zij wachten tot de winter is gedaan…

Er bestaat geen begrenzing om voluit van het leven te genieten alleen als je jezelf beperkt…

een gevangenis is veilig alles strak gecontroleerd dat de vrijheid maar beperkt is wordt regelmatig geprobeerd toch is alle luxe daar aanwezig mensen zat die er voor gaan alleen de werkelijke vrijheid daar ontbreekt het nou net aan wat neerslachtig denk ik soms ’t is net als aan het hof een gevangenis gelijk ook al lijkt de luxe tof…

Over schoenen hoort men mensen graag praten; en hakken klikken of zetten zich schrap, als men terugdeinst voor Italiaanse formaten, en zich beperkt tot de Hollandse stap.…

Pijn Als zich onbeperkt ongemerkt veel beperkten mij omringen verinnigd zich de pijn van het afwijkende van ook mijn geliefde kind mijn dochter Giulia tot gewoon zijn en daar met alle variaties en talenten het beste van te maken Zo dacht ik dan worden wij allemaal beperkten en onbeperkten daar beter van door er gewoon te zijn…

Bij het scheppen van beperkt vermogen is des dichters ego arrogant verlangen sterk meegewogen…

Met je vleugels zonder staart kies je hoogte in plaats van richting. Bij jou is afstand overzicht, een horizon bij nacht. Je oppervlakte kent geen perspectief, niet meer dan lucht is het wat je verplaatst. De angst voor een doel sluit net als je falen, leven uit en je erfenis is een gat in de tijd, een herinnering zonder waarde. Is het…

' 'k Ben hetero,' bekende hij. Ze zei: 'Dat ben ik ook.' Dit schiep een band. Er kwam gevrij. Ze raakten van de kook. Hij vroeg d'r vader om d'r hand, verzot op d' and're kunne. De griet was aan de dikke kant, de kerel aan de dunne. Hij kreeg de hand en zei: 'Bedankt.' Ze bleef hem maar bekoren. De griet was spoedig afgeslankt…

Beperkte geest Vol eigen trots IJdel in woorden Je maakt dat ik kots Simpele ziel Koppig en leeg Je verdiend zoveel minder Dan dat wat je kreeg Ik verwerp het respect En minacht jouw zijn En geef je terug De ruzie en pijn Je noemt mij naïef Dat mag je annexeren Dat was ik ook zeker Door jou te respecteren…

dat wat was en we zijn vergeten dat wat is en we toch niet weten uitzicht belemmerd door oogklep en mist alwetendheid immer betwist onbewust van beperkt perspectief blinde vlekken al inclusief…

we zijn het allemaal angst kruipt als er een datum aan wordt opgehangen iedere minuut beleven we nog intenser dan ooit te voor het grote onwetende tegemoet gemis is al ingezet wisselen we tranen uit bedenken honderdmaal laatste woorden tot ze langzaam niet meer gehoord kunnen worden…

soms hoop ik dat God niet bestaat zodat ik ongestoord mijn gang kan gaan geen straf krijg voor mijn kattekwaad en eigen baas ben over mijn bestaan maar al snel blijkt dat dit waanzin is een vernauwing van mijn trotse geest ik begrijp dan dat ik Hem echt mis en hoe eigenwijs ik ben geweest ik ben maar klein en zo beperkt en lig begraven…

ik heb mijn gebed aan de kerk verpand die haar uit mijn binnenste wilde stelen de inhoud is rein en gaat nooit vervelen ook als wat er gepredikt wordt niet landt het liefst heb ik haar woorden berekenbaar zodat ze onder mijn huid kan kruipen tergend traag naar de handen kan sluipen me na laat denken over een klein gebaar ze oogt frêle…