Alle inzendingen over bewonderd

Hij heeft minstens... 1000 jaar nodig om bewonderd te worden.…

Op de kerstmarkt bewonderden allen de talrijke sfeervolle stallen. Op kraambezoek gaan stond de menigte aan. Deze markt was ook dít jaar bevallen.…

Op de kerstmarkt bewonderden allen de talrijke sfeervolle stallen. Op kraambezoek gaan stond de menigte aan. Deze markt was ook dít jaar bevallen.…

Al, wat ik bewonderde in het leven, bevindt zich in mijn leven. En alles wat ik heb liefgehad, heb ik nu lief in mijn leven.…

de boom vertelde haar van eeuwenoude verhalen ze keek ze las ze begreep dat zijn stam een oude was ze bewonderde zijn groeien het fluisteren begon toen zij zich tegen zijn oude bast aan vlijde…

Hij was het standbeeld in het park bewonderd of uitgescholden zijn hart was thuis De mensen liepen hem voorbij of keken hem strak aan zijn hart zat in een kluis. hij was het standbeeld in het park.…

Ach hoe heb ik je bewonderd eenzame, wonderlijke gele bloem slechts door mij opgemerkt nog in september onder de hulststruiken (de scherpe rand, de stekelige bladeren, de besjes) door wie ben je gezonden?…

Het hoofd teder gebogen de hand aan de rand van haar hoed met vast gebaar tegen de harde wind Haar borsten toont zij met trots rokken wapperen om haar lange benen die dansen met sierlijke passen spelen spot met de wind Zij schrijdt vastberaden voort niets kan haar deren Al zo lang bewonderd mijn bronzen beeldje op tafel.…

Hij wordt bewonderd na zijn lange leven. En zelfs zijn zonden worden hem vergeven.…

ik hoorde de vrieskou van de toendra de wind die door de grote grasvlakte ratelde het raakte me diep ik wist: dit is schoonheid die alleen bewonderd doorvoeld mag worden net als vlindervleugels die bij aanraking grijs worden…

Zo veel zonsondergangen die ik nog niet bewonderd heb. Zo veel ademtochten, zo veel kansen. Zo veel om te lachen, zo veel om voor te leven. Leef dan mens. Leef!…

je klaproosde op slanke wat lichtgroene stelen het kleine blad gaf lilapaars subtiel haar boventoon ik heb je niet bewoond maar wel je zwarte hart bewonderd als in een droom hebben onze kleuren elkaar altijd weer gevonden…

Soli Deo Gloria schreef Bach als christencomponist boven al zijn muziek, zo beluisterd en bewonderd door al die mensen Veel van hen zijn agnost of overtuigd atheïst Maar met hun tranen van ontroering in hun ogen voel ik me toch door hen bedrogen en bedonderd…

zag je in het laatste blad dat dwarrelde en landde nam je in mijn handen bewonderde je kleur wist de boom voelde ook je nerven herkende toen je geur kom maar thuis daar waar je hoorde en oogst weer een geboren worden…

Ooit stopte bijna niemand meer bij 100 En kwamen er wat kilometers bij Nu staan de winkeldieven in de rij En wordt de steelconstructie thans bewonderd 5 items, zo divers, da's even wikken Nog lastig om er eentje uit te pikken…

Ik ben de zandkorrel tussen je knarsende tanden, de kruimels in je bed, het vlekje over je ogen wanneer je te lang de zon bewonderd hebt. Maar niet te klein om mij dicht bij te voelen, te raken waar je mij graag wil hebben in de slaafsheid van gedachten in de bezetenheid van liefde.…

een veld met zonnebloemen doet me denken aan Vincent van Gogh hij schilderde veel in drie tinten geel ze werden bewonderd en dat worden ze nu nog zonnebloemen een symbool van kracht een inspiratiebron ze volgen de zon zo vrolijk en stralend mooi met hun zongele bloementooi…

Ik ben de zandkorrel tussen je knarsende tanden, de kruimels in je bed, het vlekje over je ogen wanneer je te lang de zon bewonderd hebt. Maar ben ik klein of gewoon heel erg aanwezig, wil je zijn waar ik ben of ben je blij dat ik dichter bij ben waar je gemakkelijk aan mij kan raken.…

Het zijn toch eend’re letters: Clean en Lance -Ik heb hem alle jaren zo bewonderd- Hij heeft ons én z’n maten zwaar bedonderd Geneigd tot alle kwaad blijkt ieder mens Behalve Zoetemelk dan uiteraard De dope van Joop is niet vermeldenswaard…

Vanuit ons verleden kleurt alles rijk hoe ik jou heb gezien, een verloren geraakt juweel omgeven door bemind groen met daaronder de kleuren van toen, ik bewonderde je aanblik meteen op het eerste gezicht, echter niet de gesloten luiken die jij mij gunde nadien.…

Ze liepen voorzichtig, en lieten het landschap binnenkomen, ze merkten dat hun tred bewonderd werd. Heel voorzichtig gingen ze door de deuren, langs het lusteloze strand, bezichtigden de bomen, ze dachten dat de struiken ontvlambaar waren en de hemel onder handbereik. Zie, ze houden zich voorzichtig vast.…

Voorzichtig legde ze jou in mijn armen Zo klein en zo teer nog maar net 1100 gram Terwijl ik je bewonderde keek iemand heel stilletjes mee Maar heel even vasthouden en toen ik je terug moest geven Liep heel stilletjes twee onzichtbare voetstappen mee…

vernauwen zich doorgaans de paden, herinneringen, ja de gedachten die het bewustzijn besprenkelen, nog altijd enthousiasme opwekken tegelijkertijd broos in werkelijkheid zijn, verbeelden oneindige luchten die wij ooit bewonderden, ontdaan van slaap en met dauw benevelde ogen.…

Mijn schat een heerlijk nieuw recept surfend gevonden op huwelijk.net de hond het kind en jij zo transparant zal smullend likken uit mijn hand vrienden met wijn in ons design bewonderden om onze kunstfestijn hangend liggend hijgend behagend dineren wij het culinaire hoogtepunt een struisvogelbiefstukje gemarineerd…

als buitenkind genoot ik van de bloemen in de weiden de kikkers in de sloot het uitzicht ver naar alle zijden liep daar blij op blote voeten door het enkelhoge gras bewonderde de koeten en wou dat ik een reiger was vol spanning aan de waterkant wachtend op een prooi toen was het vlakke waterland mijn natuur en o zo mooi…

Iedereen bewonderde zijn weidse blik - zoals díe uitkeek over het landschap bergen, dalen, bossen en meren woestijnen en oceanen onafzienbaar als ze waren toch hélemaal in zich opnemend die blik die zei: pas als ik dat allemaal belopen bereden, bevaren heb en daar dan ben, dáár daar helemaal achteraan, weet je wel dan ben ik er -…

wat is dichtbij wat is ver weg iemand dichtbij wordt vermoord iemand ver weg wordt bewonderd als ik door de vallei loop langs de schaduw van dood en ik val neer tussen distels terwijl wolken donker trekken over gras en over vogels zal ik weer opstaan vergeet dat ik viel vergeet dat er wolken waren alles is nu zo…

jij lag naast het pad had net ietsje meer dan de andere stenen heb je geraapt met zorg schoon gemaakt vorm en kleuren bewonderd maar wilde door schuren en polijsten je diepere structuren bekijken nog kon ik de kern niet bereiken en heb je in wanhoop gebroken jouw scherven hebben mijn ogen geopend alleen je ziel was vervlogen…

zag je staan in bloeiend groen bewonderde het trotse wiegen buigen strekken tegen wind hart in kleuren open zodat de zon je geur kon kopen nam je bloem van heel dichtbij plukte liefde uit je leven adoreerde je vooral het groen maar slechts verwelken is in mijn hand gebleven…

Hij was na een lang arbeidzaam leven als longarts gepensioneerd maar zijn kennis en kunde bleven en werden ingezet voor de dood een milde dood, een verlangende dood euthanasie onder strike voorwaarden ik ontmoette hem en vroeg hoe het ging hij wees naar een gekregen fles champagne ik bewonderde die man, die arts, die mens natuurlijk…