Alle inzendingen over bezeerd

Als ogen kleuren In een glimlach Van begrijpen Blijft de mond stil Toch wordt geen andere wang Toegekeerd Dat is wat het leven leerde Teveel te vaak bezeerd Schaduwen dansen In het donker Ook al is de hemel blauw Al schijnt de zon Ook stralend Voor mij en ook voor jou…

is het je ook opgevallen ik heb me weer eens flink bezeerd ik ben opnieuw in een gat gevallen ik heb er weer niks van geleerd…

een enkele traan drupt bezeerde de ziel handen gebonden waar woorden sluimeren zonder toekomst…

ik zie ze kijken achterom de vlekjes van hun schone handen wassen ze hebben iets bezeerd verdringen dat maar weten zich bedrogen door eigen ogen…

Langzaam leer ik mensen lezen niet dat ik dat wil maar soms komt er een begrijpen ik stond er nooit bij stil weet dan een beetje wat ze denken en voel hun stil verdriet zou ze dan wel willen helpen maar vaak kan ik dat dan niet ben nog zo bezig met mezelf metdat,wat mij nog zo bezeerd morgen ben ik misschien wat wijzer een mens is toch nooit…

Een druppel als een traan die zwaartekracht niet trotseert langzaam glijdt in de kille nacht zich bezeerd aan een strijd uiteindelijk leert verder gaan zichzelf bevrijdt…

Ik ben alleen, in mijzelf gekeerd, opdat geen mens mij weer bezeerd.…

.... mijn masker afgelegd. .... geen puf meer om te praten. .... alles al te vaak uitgelegd. .... te veel toegelaten. .... mijn hart voorgoed op slot gedaan. .... mijn gevoelens genegeerd. .... te lang voor ons samen ingestaan. .... mijzelf opzettelijk bezeerd.…

De tandarts werd bedreigd, gekweld, beroofd, ze pijnigden de arme man omstandig en maakten hem een flinke som afhandig en slingerden hem daarna naar zijn hoofd: “Jij hebt ons dikwijls dikbetaald bezeerd maar ditmaal zijn de rollen omgekeerd !”…

mijn taal staat in de kinderschoenen met bezeerde knieën en altijd onderweg mijn taal is de afgebroken tak gevallen en voorgoed ontheemd mijn taal heeft geen verhaal is met stomheid geslagen in een onbeschreven land mijn taal komt en blijft zelden thuis…

Met verbaal geweld mijn hele ziel bezeerd. Woorden klinken, gedachten komen, tranen blinken en blijven stromen.…

gelaten in tijdsverloop in cultivatie van bloemen woorden weggeblazen in ongenoegen en terugrapen als verloren pracht van afgerukte bloesemharten en met verlangen hun bezeerde voortbestaan heraanpassen en zo getrouw mogelijk imiteren in poëzie,dat een krans van schuldbesef legt om hun uitbloei…

Van mijn kinderen, het is mijn pracht, wordt geen dankbaarheid verwacht, maar de rente, van liefde en zorgen, hoop ik, wordt niet bezeerd, maar in hartelijkheid uitgekeerd.…

haar donkere ogen zo bezeerd oeverloos haar staren de golven van de zee nemen haar mee laten haar deinen in de branding haar ziel vindt wat het leven niet geven kon geeft haar de vleugels van de zilvermeeuw zie haar zweven in de wolken tomeloos haar vrij zijn…

Het speelde mee dat het haar niet deerde, veinsde dat het echt alleen begeerde, dat niets van het haar hemel waardig was, dat het de fout was die haar bezeerde en niet een kans die ook de hare was.…

Je aanraking irriteert dat wat je nooit zei heeft me bezeerd toe, laat me even vrij. Kan je blik niet verdragen een omhelzing niet aan wil je me behagen laat me dan nu even gaan.…

Ooit werd ik begeerd nu genegeerd Ooit voelde ik me vereerd nu zwaar bezeerd Ik heb nu geleerd ben zelfs bekeerd De liefde verleerd door pijnen verteerd Ooit geobsedeerd maar dat bleek verkeerd Daarom nu volleerd zelfs een beetje getalenteerd in het omgaan met een gebroken hart…

eenzaamheid kent vaak een verleden hoe men ook de steen des aanstoots zoekt in het heden in liefde in haat de pijn kan niet worden vermeden de bezeerde ziel is dan blind, soms dagen en nachten lang men voelt zelfs niet door wie men wel wordt bemind het zijn uitzichtloze momenten in een aards gevang…

Hoe kun je iemand vergeten waar je zielsveel van houdt mijn tranen smaken zo bitter mijn tranen smaken zo zout In je ogen kon ik het zien jouw hart lag niet bij mij ondanks dat je naast me zat was je weg en niet dichtbij Dat ik je zo zou verliezen had ik me niet gerealiseerd boosheid en een diep verdriet hebben mijn hart écht bezeerd…

ik zag je glad maar voelde hoe het leven zijn lijnen geëtst had in jouw oppervlak geen levensloop in krullenletters gegraveerd maar dieper en door pijn bezeerd transparantie miste daar het fonkelend licht door tijd en zorgen voor altijd gewist toch glans jij weer in een stralend verschijnen niets heeft jouw optimisme doen…

Langzaam leer ik mensen lezen niet dat ik dat wil maar soms meen ik te begrijpen ik stond er nooit bij stil weet dan een beetje wat ze denken en voel hun stil verdriet zou ze dan wel willen helpen maar vaak kan ik dat dan niet ben nog zo bezig met mezelf wat mij nog steeds bezeerd morgen misschien ben ik wat wijzer een mens is toch nooit…

Langzaam leer ik mensen lezen niet dat ik dat wil maar soms weet ik te begrijpen ik stond er nooit bij stil Weet dan een beetje wat ze denken en voel hun stil verdriet zou ze dan wel willen helpen maar vaak kan ik dat dan niet Ben nog zo bezig met mezelf wat mij nog steeds bezeerd morgen ben ik misschien wat wijzer een mens is toch nooit…

Weemoed ‘k Voel me weemoedig Bezeerd ‘k Zou willen bidden Zoals ik eens heb geleerd Hoe kan ik geloven Dat Hij mij nu hoort Als ik al jaren heb verloochend Het Goddelijk woord Ik zou willen gillen Dat ziek zijn ‘t geluk zo verstoort Ik heb mijn verdriet In de kiem gesmoord Wat zou ik dan willen?…

Ik heb jou aanbeden jouw voeten gekust alles wat wij deden bracht mij levenslust De tijd is voorbij gevlogen zo ook mijn liefde voor jou ik keek recht in jouw ogen en zag ineens de ontrouw Terwijl mijn hart zich bezeerde is mijn leven ontspoord en de levensles die ik leerde bracht mij geen antwoord...…

Stel dat je een wereld zonder oordeel had, waar geen angst was voor wat een ander dacht, waar elke dag vrij aan je voeten lag Waar je alles denken, voelen, zeggen mag, van wat je in jezelf zag of in een ander, zonder dat het vals was of bezeerde, dat je er alleen maar meer van leerde Stel dat je zo'n aarde had, wat was dan de waarde van…

vanuit je heengaan kwam je naderbij zo kan ik thans ontdaan van meerder vragen je toegestoken hand omvatten en bergen jou in dit bezeerd diepdroeve hart vanuit oprecht gemis langsheen gedragen smart wordt de herinnering geboren d'oude taal algenoegzaam uitgesproken resteert een avondstil refrein: "Ik heb je niet verloren......"…

Het toetsenbord is mij tot troost Erachter word ik werkelijk Ik heb er vaak geminnekoosd Soms werd ik er zelfs kerkelijk Ook ving het menigmaal een traan Wanneer ik blij was of bezeerd Het is de zin van mijn bestaan Aan taal en print gerelateerd Mijn laptop, steun en toeverlaat Die telkens mij een schouder biedt Die zich door mij beroeren…

Ik open en sluit de deuren van bezeerde dagen, en zoek naar een hemel waar ik kan bedaren. Al ken ik alle uren van verdriet en pijn, ik blijf toch sterren strooien in een wereld vol verwachting, waar ik me van sombere tranen bevrijd.…

Bedankt dat je me voor je liet voelen bedankt dat je me met bezoekjes vereerde Bedankt dat je me voor de gek hield bedankt dat je mijn hart bezeerde Dank voor het gevoel iets te voelen ook al meende je het helemaal niet Dank dat je me even liet geloven tot het moment dat je me verliet Bedankt dat je me gebruikt hebt voor je ego-boost of…

Ik lees je schrijfsels van weleer, heb me weer kinderlijk bezeerd Zag weer de hoop in eigen ogen, mijn roep om mededogen niet gehoord En waarom is het toch dat ik steeds weer val in ‘t zelfde gat?…