Alle inzendingen over blijspel

het is zo moeilijk voor hun ouders die daar leven en daar werken gaan omdat het droevig blijspel weegt op schouders, maar daar trekken ze zich geen moer van aan!…

In het donk’re uur als de zon koud zwijgt komen ze soms langs tijdelijk losgelaten herkenbaar vermomd maar toch ongrijpbaar marcherend zonder ritme tot ik het licht aan doe een eind maak aan de maskerade die maar geen blijspel worden wil…

ik sprokkel je lieve beelden bij elkander en vraag me af of jouw vuur mij nog kan laten branden en jouw stem nog boeit nu de herfst te vroeg in mij is ingetreden nog zie ik zwaluwen als kraamvrouwen hun jongen voeden, ganzen nog tegen de wind in vliegen doch ook heeft onze perenboom te zwaar beladen takken, ik hoorde zo-even al een…

Het doek valt de afgrond nabij wolfijzers overal je gedachten verscheuren je krachten versmachten Alleen de blinde ziet wie je bent Alleen de dove luistert naar je stem Het monster slokt je op maar moeilijk te verteren ben je Deze wereld is je vijand denkt waar is die nu beland en jij geeft hem gelijk Dit blijspel is niks…

buizenstelsels langs anale wegen, slechts onbegrip is het fornuis waar de rapen gaar worden weggezet er sijpelt angst, ergens waar het niet had moeten zijn wellicht zijn de woorden onbemind, maar het geschrevene stapelt zich met recht tot de driekleur in enkelvoud evenwicht met een overhellende balans is het ontluikende antwoord in een blijspel…

Rechts een prachtig blijspel van bomen en bloemen, links een huisjesarchipel en 't kleine, zilv'ren schoonheidsvlekje van de nacht, de maan. Lichtflitsen. Niet van een flitspaal. Bliksem en wind met een ruisend accent. Binnen kan stress de bestuurder niet schaden. Mijn hand masseert hem, is een zachte veiligheidsagent.…

Toch weer mijn waarde vandaag heb ik je gisteren leren kennen je blijft uniek mijn uren kleuren en zoals steeds kom je terug als ik het je vraag jij als blijspel ik als soufleur een bijdehandse rol zelfs wanneer de coulissen zich schaduwen en het donker zich laat belichten laat jij je niets ontnemen en breng jij met een lach de dauw…

ik krul je haar in mijn open mond, verpersoonlijk mijn lichaam in die van jou raak je lieve leden met het blijspel van mijn lust deze dag geopend met de sleutel die jij onderlaaks tot je neemt, je bewegingen laten mij de nacht versperren die ik net verlaten heb liefste, deze dag is nog rijp aan verlangens, stort je adem in een lange…

De lach vergaat, want Nederlands regering verandert zo een blijspel in tragedie. Het rijkstoneel: wat zal er overblijven met als voornaamste rol privatisering? - Een staatsstuk zonder overheidsbedrijven.…

afscheid; de slaap die blijft als een roos op een steen gebeiteld het noodlot al in kinderhanden die nog geen zwaarte kennen, zoals het morgenlicht dat in alle eenvoud een schaduw tekent de dood wordt een dialoog met loerende ogen kruipt omhoog langs wind en werkelijke dagen dagen die jou schoonheid leenden immer met de glimlach van jouw blijspel…

Een aalscholver droogt haar kledij terwijl een blauwe reiger een voorn uit het water vist, onbevreesd reizen onze realistische waarnemingen mee in een non -dualistisch blijspel waar twee zielen zich één voelen in een magisch spektakel van “ rust “.…

heb mijn wolk gedroomd die tot zee werd bevolen om bij nacht de branding in te tomen schuimkoppen met gezichten spatten als kleiwater tegen mijn laars, het duister is zwaar en de klokt tikt maar niet later het beddengoed is traag van slaap, ‘ k voel de toorts van de maan die zich past in de ventilatie van het raam ik luister en…

Jullie weten het, zeg mij, zijn kou en hitte -- wat de Liefde is?…

regens laat staan de winter met sneeuw, ijs en bittere vrieskou Maar uiteindelijk zou alles goed komen ondanks de ontkenning van het niet meer kennen het niet meer weten wie wie was, wat waar was, laat staan wat is, zal zijn, zal komen Ik zag 'De vader' en dacht aan mijn vader en de vader in mij ik wilde positief blijven en dacht aan blijspelen…

Breek mijn skelet uit de hengels, als in een eeuwig blijspel van waanzin. Of geef me het genadeschot en vul mijn omhullende buidel met alle lavastenen uit de vuurberg van oneindige bezwaarlijkheden. Stamp me dan vol tot mijn huid barst en mijn lippen uiteindelijk ontvellen van sprakeloosheid.…

Ut het rijpe fruit,de vruchtbaarheid uitgedrukt in het ”fallusachtige” van pijnbomen,verschijnt een witte duif die tijdloos koert en ons van zijn geneeskrachtige fontein proeven laat, een vrede suggereert met een liefdestak die ons naar de hemel voert, in een blijspel opgevoerd naar de mondiale maat, de magie van innerlijke schoonheid aan…

Dit blijspel opgevoerd naar de mondiale maat, de magie van innerlijke schoonheid aan alle komende generaties overlaat lief te hebben in elke tegenstelling, zo die tijd bestaat, als het doek zich sluit.…

Het blijspel opgevoerd naar de mondiale maat, de magie van innerlijke schoonheid aan alle komende generaties overlaat, lief te hebben in elk verschil, kleur of geloof, als dat moment bestaat als decor, als het doek zich achter ons sluit .…