Alle inzendingen over boomkroon

nu de winter komt kan ik me weer verheugen op die strak-blauwe lucht waartegen de geheel kale boomkronen in hun volle pracht aan ons hun schoonheid tonen.…

Kleine straaltjes zonlicht breken door hoge boomkronen maken een cirkel van licht op de bosbodem waar zij ligt in het zachte mos breekbaar en teer Nog slechts een kind vol mooie dromen bloemen sieren haar gezicht…

Zo kreupel als hout zwoeg ik door het bos de boomkronen kreunen dissonant mijn gezucht. Dennennaalden prikken mijn zenuwen door verbijt zure lippen wansmaak kin op borst. Oefening staalt spieren schuurt erosie weg ik zweet stofwolken korrels zout in zand.…

Een Keltische mist polijst de uithoeken restanten dwalend duister verdrinken in het binnendringende morgenlicht boomkronen, in onbeweeglijkheid gevangen, spiegelen de herfstkleuren De leegte wandelt met een glimlach door de kalende akkers hier waar de taal de dagen raakt worden de woorden buigzaam er is slechts licht voor een enkele stap…

verluchtigend vlocht wind met warme en koude vlagen zijn verhalen aan bladeren die opgewonden hun draai nog niet echt konden vinden omdat ze een heel seizoen deel hadden uitgemaakt van de boomkroon onder het stof van verloren dagen blonken glinsterend vragen die niet aan de orde waren geweest jij wist sneller dan een ander…

Haar gave rijst bescheiden, doch taant niet, ontvangt de eer op het klavier te tronen: tere vingers maken storm in boomkronen of zacht zingende zucht uit wuivend riet. Ze bereist de aardbol met echtgenoot Jan, vindt overal het vertrouwde toetsenbord, brengt vele oren in aangename ban.…

soms jong nog soms oud maar allen dromen slapen een winter lang omdat het gewoon moet en mag maar toch bekijken ze zichzelf zo af en toe heel even op zo’n heldere winterdag bij een enkele kaal en bloot zo kwetsbaar zie ik een heel voorzichtige lach het zijn zij die het al weer voor zich zien – het volle leven ze dromen al weer hun groen…