Alle inzendingen over bosuil broedt in maa

donder in het groene hout geeft een zomer nat en koud plus onrust op roestplekken laat bij brosse braakballen nu Pasen vroeg gaat vallen ronde eieren verstopt rusten februari gebaltst en gepaard gebroed in de windmaand maart werk je niet in de nesten voor in april uilskuikens…

De bruine kip broedt, wat is het leven zoet, met wat peper en wat zout, mijn spiegelei wordt koud.…

LONDEN - Het broedseizoen voor de Britse bosuil verloopt dit voorjaar zeer goed. De dieren profiteren van de enorme overvloed aan woelmuizen, die zich door de strenge winter goed hebben kunnen voortplanten. Nu het warmer wordt, komen alle jonge muizen naar buiten en worden ze gevangen door de bosuilen.…

Al in de schemering, Een bosuil gleed stiller dan messen door zuurstof boven ons, streek neer aan de rand van de wei en schikte het bruin van een boom om zich heen. En steeds als we dachten: is hij er nog? schudde hij nee. En dan zagen we hem. ---------------------------------------- Uit: 'Het lied dat mijn moeder zong', 2003.…

Het pluimvee is met zorg gepluimd en scharrelt nooit spontaan de mest in toch broedt de fokker, piekert, duimt want heeft zo’n hoenderhuisarrest zin? Al zijn de kippen opgeruimd in Barneveld heeft men de pest in…

In tegenspraak met hoe een luis zou leven Is de hoofdmoot van hun dag niet zo relaxed Hun werkterrein wordt steevast uitgemaxed En afgestroopt met zalfjes en met zeven Men broedt op actie op het hoofdkantoor En geeft verkeerde luislocaties door…

Teleurstellend bezoek voor Wu en Xing Speciaal parkeerterrein blijkt overbodig En vooraf reserveren, ook niet nodig De Pandakoekenverkoop is gering Want wie wil er nou nog naar Ouwehand; De steppekiekendief broedt in ons land!…

geheimzinnigheden in zich herbergt Aan de rand lijkt het duister en onbegaanbaar maar mysterieuze verhalen en kleurrijke diersoorten wachten geduldig om ontdekt te worden Verwelkomt door een donzig pad treedt men een sluimertoestand binnen De nevel trekt op onthult daarmee oeroude raadsels van witte wieven en wegspringende herten tot een pratende bosuil…

Geen nood: zijn brein broedt onverdroten voort. Wat denk je van een luchtbrug...stap aan boord! Het hemelfietsen is tot norm verheven. Zelf heb ik ook een luchtig plan verzonnen. Haal ze maar op met al je proefballonnen.…

Het zit wethouder Dekker weer niet mee Ze blies te hoog van de Martinitoren En ziet haar tramproject toch nog ontsporen Maar Karin broedt reeds op een nieuw idee Groen en goedkoper...ja ze weet het al Met deze Hopper kom je overal…

Ik bid dat de regering blijde broedt op een besluit dat blaakt van warme moed.…

Het huidig onheilsnieuws is ongekend… Ik moét op zoek naar wat mij hopen doet: de merel die trouw op haar nestje broedt, het veulen dat aan hoge beentjes went. Is ’t waar? Trekt focus meer van ‘t zelfde aan? Dan geef ik zo wat kleur aan mijn bestaan.…

wagen is het beschutter daar houden die mensen van je zult het zien met de wagen van die deen gaat heintje van hiernaast de pui rammen van de bootvluchteling had hij maar met zijn jatten van de vrouw van de deen af moeten blijven maar met zijn nieuwe wagen ja....joh je moeder en een halfnaakte bosuil…

jij bent mijn kind Iets wat ons aan elkaar verbindt Ik had nooit gedacht dat het zo zou zijn oh schatje wat is het leven met jou fijn. ik wil je nu iets beloven Ik zal altijd in jou geloven. Je kan altijd bij mij terecht. Weet dat ik voor je vecht…

Op de heide nabij Gasselte smeet mijn moeder met takken naar een overvliegende bosuil, terwijl het schemerde en de smaak van een Split-ijsje nog in mijn mond namousseerde.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Straks broedt elk vogeltje zijn ei al zijn er nog geen nesten. Het groent nu overal en merels fluiten ook dwars doorheen de kille ruiten. Het boterbloemt en merelt terwijl de regen perelt.…

Doordringend geluid van een onzichtbare bosuil doorbreekt een stilte.…

jij laat de lucht weer lichter zijn dan duisternis broedt op een handvol wit dat nog geen kleur bekent mijn zwarte vogel van de nacht die zon als enige baas erkent ooit oefenen zij de vleugelslag op wankele poten zullen vliegen als hun schemering is aangebroken…

Ik weet niet wat ik moet zeggen ik weet niet hoe ik me gedragen moet met jou hier zo bij me m'n hart dat overvloeit van geluk en herkenning van wat mij dromen doet maar het valt me moeilijk om te zeggen want ik weet niet wat je voor me voelt Ik ruik de geur van je haar nog ik zie je ogen nog stralen als je lacht met jou hier zo bij me…

in het ervaren van werkelijkheid worden dromen tot illusies gestrekt die de dronkenman verheffen tot meester van ontworstelend gebeente hij zwart het vlees van leegte voorbij de spelregels van zelfbedrog brandt de weerzin onder zijn tong als machteloze vuisten op de nacht zijn geween breekt volle manen tikt de tijd terug…

rennen voor het leven op schaal van dooierdood gevolgd door kip zonder kop met drie slagen om de arm de week doormidden zagen net doen alsof je neus bloedt er is zo onmenselijk veel maar god kan windeieren leggen tijdens het luchtje-scheppen en hongerstilte laten beven want hij broedt de adressen uit…

( een weemoedig vergezicht ) café 'Het Bolwerk' sinds 1904 te Enschede zie daar Willem Wilmink op z'n vertrouwde stek ter inspiratie in zijn stamcafé in dorstige verwachting van zijn Vlaamse Duveltje de dichter broedt zo op het oog wellicht weer op een versje want stand verplicht dat wist hij als geeneen...…

ze blaast tegen de ballen schrikt zich een duikeling van de vervormde kattenkop op afstand kijkt ze verontwaardigd naar de concurrentie in de boom laat zich niet kennen broedt al spinnend een nieuwe aanval uit die laaghangende kerstslinger ontglipt haar klauwtjes niet meer het groene gevaar zal buigen maar nu de vijand haar overal…

Nu zit de zomer op het vinkentouw, de winter wijkt, zijn zwanenzang weerklinkt. De hinder van mijn eksterogen slinkt, net als de kraaienpootjes van mijn vrouw. Dat is de lente, lui, in vogelvlucht. Eén zwaluw, en de kauw is uit de lucht.…

Zacht sluipt hij nader weet dat hij niet welkom is, maar vindt een warme plek waar hij ongestoord grimlachend kan vreten al langere tijd broedt hij tussen verschillende cellen op een meedogenloze aanval wetend dat hij, volgevreten, een zwart gat achterlaat het kwaad zal dan toch de winnaar zijn van dit ongelijke spel waar de knikkers…

In Veluwse krochten Waar het einden sjouwen is Daar waar herten vochten Eikenbos een sieraad van wildernis Je hoort er ’s nachts bosuilen krijsen Donkere wolken die op onraad wijzen Geesten en duvels vind je er Bewoning is er ver In de struiken hoor je "zwartkielen" snurken Ga er ook niet op je hurken De duvel jaagt er, het is er niet…

In pake's pompeblêden polonaise Vliegt vaak een vleugelrijke vlucht, veelvratig Doorvoed met darren, driest, doch niet doelmatig Door droge doornstruik dolend dwars door 't duin Scheve schaatsen schuivend schots en schuin Broedt zij in beppe's boerenbouillabaisse Waar westenwinden wad en wierd doorwaaien Daar kroelen kievit, kamperfoelie…

monniken in een guur klooster leefden Voor menig bezoeker was het er niet pluis Als s ’nachts de klokken speelden en wind zorgde voor ruis Daar, in het afstervende hout aan het Laak Je ziet er nog de contouren van een vermolmde draak De bodem diep weggezonken Menig kloosterklok is er verdronken Nog steeds spookt het er in duistere tijden De Bosuil…

Nooit, ondanks hun jacht en hun poen En negen gezonde bedrijven Christel denkt Jeroen en Monique Die zijn met geen pen te beschrijven Hun omgang is periodiek Een drama in honderd bedrijven Jeroen denkt Monique en Christel Mijn God, wat een prachtige lijven En broedt op een plan om heel snel De liefde met hen te bedrijven…