Alle inzendingen over broekzak

Naakte lichamen willen vergeefs gelijk halen, in getraliede ontwijking, om in eigen broekzak te verdwalen.…

ingedroogd propje uit een gewassen broekzak valt een gedicht alle woorden weggespoeld programma dertig graden Tanka…

Kastanje zo mat al maar een houvast daar in het donker…

--------------------------------------------- uit: 'Zacht gat in broekzak', 2005.…

Je bent gegaan, ondanks dat ik je had verzocht te blijven daarna heb ik je overal gezocht in de ogen van de mensen in hun broekzakken, zelfs in hun lijven ik heb je niet kunnen vinden mijn zoektocht is voorbij er ligt iemand aan mij zij ik kijk nog even nee, niet jij.…

‘k Ben zonder gsm gehandicapt Sta in het leven met mijn avatar Aan online tap en virtuele bar Waar veel gefacebookt wordt en gewhatsappt Soms voelt het zelfs alsof mijn broekzak beeft Omdat mijn Tamagotchi honger heeft…

en kijk om me heen de mensen, de huizen, de straten als vanzelf ik schud woorden uit m'n broekzakken al ben ik verloren dat heb ik nog m'n woorden die lopen nu naast 't zelfbedrog. en verder heb ik ook de tijd nog, o ik ben zo gelukkig!…

ik sla jouw liefde niet in de wind maar omarm ze met al ik ben snuif haar diep, tot in m'n poriën stop wat in mijn broekzak, voor later springend over wolken goud omrand dans ermee tot mijn benen 't begeven glij langs een jakobsladder naar benee alwaar ik me laaf aan al dat rest…

Vier het leven schilder de lucht met je favoriete kleur en open de deur voor de geur van de bloemen lach ook al is het door je tranen heen iedere dag is er weer één schroom niet en droom je wensen en verlangens stop de zon in je broekzak neem de sterren op je rug dan eerst is je feest kompleet geweest.…

De verteller De oude man en het jochie Met rode fez in flegma* Hand in broekzak gegleden Op de achtergrond In 't dal van de heuvels In 't blauw. De lucht. Vogel die krijst Verhalen uit 't verleden Vertaald naar nu. Het heden (n.a.v. 'De Geschiedenis' van Edvard Munch) *onverstoorbaarheid…

Ze kent geen Sartre,wel haar klanten als haar broekzak. Niks geen nieten, dit zijn frieten! En met een ferme zwaai vliegt al het zijnde door de lucht. Ze is een dichteres van elke zak patat. Ik zie haar denken: 'Vent, ga eens existeren!' ---------------------------- Uit: 'Dat zijn zo de dingen waar het hier om gaat', 2002.…

De vrouw die mij eens ongevraagd, maar niet minder dwingend, moraalfilosofisch consult in de liefde gaf, belde mij onlangs per ongeluk vanuit haar broekzak. Zij wist niet dat ik kon horen hoe zij gewillig uit haar kleren schoot bij een ander dan haar man.…

Door de broekzakken van kinderen. Rollend rollend Door onderaardse rivierbeddingen. In de witte walvisbuik van de gletsjer. Door de bellenblazende waterval. Door de kolken. Door de stroomversnellingen. Dondersteenwaarts. ------------------------------------------- Uit: 'Wolkenjagen', 1997.…

we gniffelen aan het altaar tussen psalm en preek door ringen wegen in mijn broekzak op de achterste rij rinkelt de bus aalmoezen voor 11.11.11 even zijn we het ontroerend eens je huivert onder het kruisgewelf ja en ja over en uit de herder doopt de kwast in wijwater besprenkelt het paar met een zegen je gooit het boeket in een regen…

koord van Hypotheses en vermoedens Doorheen zand en woestenij Over de gegolfde daken heen Je bent weerloos en toch ongekwetst Je kijkt me in de ogen En zet je weg verder Door de voorsteden en minaretten Je kruipt waar gaan niet kan Je zengt in het zonlicht En zelden rook je een sigaret Met de wind als bondgenoot En je gedachten in je broekzak…

slappe vermoedens doorheen zand en woestenij over gegolfde daken heen oefen je vaardigheden weerloos en toch ongeschonden je kijkt me even in de ogen zet dan je weg verder kruist voorsteden en minaretten proef eigentijds stuifmeel je zengt in het zonlicht en zelden rook je een sigaret met de wind als bondgenoot en je gedachten in je broekzak…

-------------------------------------- uit: ' Zacht gat in broekzak', 2005.…

--------------------------------- Uit: ' Zacht gat in broekzak', 2005.…

Ik zocht je in woorden die nog wachten, in de winter die langer is dan de tijd, in de as van de liefde, in de kou van de eenzaamheid, in mijn hand, in mijn broekzak, in mijn huid. Ik zocht je en heb je niet gevonden.…

Een jarenlange liefde die mag zijn Van broekzak, hoed en rand, haver tot gort Waar je spitsvondig, kalm en wijs in wordt Met rozengeur, zonne- en maneschijn Een goed beveiligd, warm privé domein Waar helemaal niets aan mankeert of schort Een jarenlange liefde die mag zijn Die voedsel is, verjongend medicijn Er is genoeg en je komt niets tekort…

oplossingen vergezocht nog mevrouw Faber komt keihard over huiveringwekkend pet geen excuses klinkt verre van net lieve vele mensen Nederland naar mijn mening absoluut verkeerd stemgedrag nog meer verrassingen mevrouw Klever met ijskoude ogen wat een hard gelag heer Wilders PVV tikt constant op de tafel linkerhand in broekzak…

slechts twee maanden oud heeft een thaise baby mijn passie ontwaakt door reukzin geleid gleed zijn slurf ondeugend speels mijn broekzak in zijn slurf raakte mij aan een werkborstel scrubde mijn arm heel teder, haast een omhelzing in enkele seconden een banaan ontvoert snel mijn hart beroert hij waggelde rap voort haalde zijn…

Ik ken je bressen als mijn broekzak, ik weet waar je linies liggen en waar ze lekken, ik weet wanneer je bodem brandt en hoe en waarom, ik ken het knielen, het breken, het scheuren, de scherven, de schoonheid zelfs van het er samen sterven, als oude vijanden, hand in hand.…

hij veert op die nacht het zijn weer de dromen hij kent ze als zijn broekzak och, waren ze te schrijven… de ochtend, de uren een merel kraakt een tak bladgoud ritselt o, laat nog even die stilte blijven vruchten smaken zoet op brosse beschuiten thee dampt geurig warm ademwolkjes tekenen het glas hij veert op, schuchter nog zijn hand…

Van Eerd die kan het racen nog niet laten, hij kent zijn Jumbowinkel als zijn broekzak, het hoofd zit vol met schema’s van circuitjes…

Als in een stilleven Pakweg een fruitschaal met een kandelaar (De schaduw van de druiventros op glanslak) Zo staan we versteend zij aan zij Het raadsel wolkt op Als het zwart van jouw ruisend kleed Een sluier waait om de hals Je wil in laaiende lompen sterven Gedrild in verliezen Scheur ik de voering van de broekzak Munten, sleutels, zand…

nee hoor, echt niet verborg zijn handjes gauw op zijn rug maar vergat dat zijn mondje hem verried je weet toch zei ik dat je eerst moet vragen en dan had ik vast geen nee gezegd snel heeft hij wat in zijn broekzak zat maar gauw weer in de trommel teruggelegd 'k heb stilletjes mijn lach moeten onderdrukken ik heb het zelf vroeger zovaak gedaan…

Met binnenste- Buiten broekzakken loop ik verdoofd van Plek naar plek als een gokautomaatverslaafde, En niks gaat vanzelf, soms wil ik iemand anders Zijn maar nooit voor lang, verder acteer ik dat ik Ben wie ik ben. Het zorgt voor afwisseling, voor Verrassingen en ik baar onzin om de onzin ervan.…

Een hand zocht diep in mijn broekzak, ik dacht aan een naakte vriendin en elke waanzinnige dag stierf in mijn handpalm een vogel.…

beantwoordt ze een vraag maar ze let goed op: niet te veel handen, niet te veel woorden daar gaat de kring kapot van Als haar vader haar nadert om haar een beetje te plagen laat ze hem maar begaan tot hij op de rand staat van haar kring, ze blaast hij wankelt op z'n kleine benen draait om zijn smalle as, er valt een geldstuk uit zijn grijze broekzak…