Alle inzendingen over cliché's

En daar is het weer het stemmenjagersgilde vorm zonder inhoud... ...niet gehinderd door gebrek aan vaardigheden op lyrisch gebied... ...daalt zienderogen op Gedichten.nl het Nieuw Nederlands... ...kijk eens verder dan wat rijmende akkoorden benut fantasie... ...jaag niet op gewin geen cliché's meer s.v.p.…

Durf jij het niet te schrijven laat mij het dan maar doen ik wil gewoon de passie beleven zoals toen ik wil jouw zachte zoenen vochtig ondergaan te oud vóór, zijn droge cliché`s en mogen niet bestaan ik wil het hele sprookje met strikjes op mijn mouw maar strik ons niet te heftig mijn lief kom niet te gauw…

soms wil ik hórizontaal met overzichtelijke einders en bergen cliché’ s kaarslicht dat niet alleen flakkert om belichting te dichten maar puur voor zuivere romantiek afgezaagde boomstronken gewoon om op te zitten ze mogen origineel van vorm doch niet te ergonomisch zijn languit luisteren naar je slagvaardig hart zonder me af te vragen…

een dagje strand heel vroeg al afgeladen met cliche's, het zand, de hand een branding vol met broekjes nooit wordt vermeld het ploeteren, het irritant gescheld, de deo's zwetend in het lange wachten het schreeuwen en de voetbal die de thermoskannen raakt de koele pils die dorst alleen maar groter maakt de hete auto met de bon achter…

We zijn samen zoveel meer dan we waren, alleen, stervend, zwervend, zinnebeelden zoekend op de poesta's. Later zitten we op een terrasje, drinken zilveren thee, eten cliche's, schrijven geschiedenis op de vierkante centimeter. Opeens zijn we weer onszelf, weer verlegen.…

één issue per tissue mijn meester verstopt zich postbode doe je ronde: is mijn liefde bij u wel veilig hij kwam me weer verrassen die hofleverancier laarzen aan in bed, dát werk, mijn koninginnetje slaap je wel goed, fluisterde hij (hij die niet van cliché's hield!)…

hysterisch circus massaal in in elkanders armen snikfestijn geforceerde stilte voor slechts één minuut de beloning jubelt men zichzelve toe juichfestijn 'staatsbegrafenis' toespraken uit cliché's daverend applaus emoshow, egoshow oreerfestijn trekken van alle laden uit de sentimentenkast * ik denk aan pijn in…

onbegrepen verzen schrijven die nooit gesproken zin taal zal haar niet meer beminnen onbegrip smijt letters aan de kant zelfs de cliche's kunnen niet winnen duwen vage woorden over de rand niet de kuil, ooit diep gegraven geven gedachten nog enig respijt maar de zesentwintig letters ja, die, de volgorde is ze kwijt…

opponenten zijn cliché's en makkelijk gevonden tegenover man staat vrouw, zo paart zwart met wit moeder natuur versus siliconenborsten, echte tanden contra kunstgebit zo verhoudt zich goed tot kwaad, als kapot tot ongeschonden en kennen we niet het stel van verloren en weer teruggevonden vergelijkbaar met uit de pas en in het gelid armoede…

Eenzaam cliché Treurig cliché Houd ik nog van mezelf?…

geurig en kleurig sterfelijkheid en weemoed herfst in vier clichés ik ruik zoete stoofpeertjes en geniet straks van hachee…

Ik wil nog een keer je hand vasthouden. Met je over de boulevard lopen, kijken naar het maanlicht en staren naar de sterren. Ik wil je nog een keer zien lachen, horen lachen. Ik wil je nog een keer zien wakker worden en in slaap vallen. Ik wil nog een keer voelen hoe mijn mond open valt als je me je jurkje laat zien. Ik wil nog een keer je…

Ik kan het geluk maar niet vinden. Misschien moet ik grijpen naar een andere taal en ligt mijn geluk unter der Linden.…

Volg je eigen pad onderzoek en verwonder leef heb lief geniet en wees blij vergeet nooit je eigen ik en doe ook eens aan wij dan krijg je nooit gedonder...…

Op foto’s van feestjes die via de digitale weg jouw ogen bereiken smijt ik mijn geluk Recht in jouw gezicht Ik leef nog De straten met jouw naam negeer ik ’s nachts slaap ik alleen want ik ben niet bang In het donker Voor spinnen Mijn banden plak ik zelf Samen de zonsondergang bekijken is cliché En ooit bedacht voor op een ansichtkaart…

Het dorp waarin we wonen is een doodgewoon dorp. Mensen worden er gewoon geboren. Mensen leven er zoals ze leven. Mensen verdienen er hun brood. Mensen worden er ziek. Mensen gaan er dood. De straat waarin we zijn gaan wonen is een doodgewone straat zoals alle andere straten. Ons huis waarin we wonen is een doodgewone woning. Het huis…

Velen verwijten poëzie vaak Onbegrijpelijkheid, Clichés en Schijnbaar weinig samenhang Maar juist die mensen zijn als Lentemorgens bij een Kaarsverlichte Zonsondergang…

Knip mijn haar Castreer me Koop mijn ziel Baar een kind Van me. Schiet door Mijn achilleshiel Keten me, hekel me Beveel, verbied Gebied Maar schat Verander me Toch niet…

Ook héél lang nagedacht Het gaat om het idee Geen ducttape, da’s cliché De titel? “Schil die lacht” En de betekenis? Het is níét wat het is…

Yes, al 3 weken niet gerookt ik word door complimenten bestookt nachtmerries, iedere nacht nooit had ik dit verwacht ik ben er klaar mee en dit is echt geen cliché…

En is het nu ‘cliché’ of toch ‘klisjee’? Wat of er ook bedacht wordt door Kees’ brein Simplistisch zal zijn opgave niet zijn…

Aan jou durf ik me bloot te geven Ook met kleren aan…

'k heb er lang over nagedacht en gekeken en gewacht gecheckt en afgestreept opgevraagd en weggesleept aangevinkt en gemarkeerd zwart op wit en ook verkeerd nagemeten en verkort vergeleken en opgeschort beschreven en afgedaan opgepoetst en laten staan omheen gedraaid en ingekeken veranderd en afgezeken punt en komma's bijgedaan die zijn…

ik denk aan je ik laat je niet meer los dat hoop ik altijd maar toch gebeurt het en verlang ik weer naar je een vreemde liefde mijn liefde voor jou…

Niet klagen, Maar dragen, Want het komt goed. Je moet vertrouwen Hebben in jezelf, Want jij ben bijzonder, Een echt wonder. Zonder jou zou De wereld maar eenzaam zijn.…

Ze spreken doodse stilte maar klinken tumultueus hun woorden zijn haatdragend Ze kijken kritiek met felle, observerende ogen niks dat hun ontgaat Ze proeven van mijn verdriet ze leven van mijn angsten en voeden zich aan mijn wanhoop en machteloosheid Ze zijn genadeloos ze kleineren me en beangstigen me tot ik alleen maar kan verlangen…

een vleugje boerenjasmijn kan je daar een gedichtje over schrijven vroeg ze mij de geur bij benadering in mooie woorden vatten of blijft 't een cliché ach het maakt niet uit als ik mijn ogen sluit ruik ik boerenjasmijn…

is de bewering van; ' aan alles komt een eind ' ik zal er nooit aan wennen afscheid nemen van mensen en de dingen die voorbijgaan natuurlijk zijn er de herinneringen maar ook die zullen spoedig vervagen in mist van tijd rest ons slechts het berusten en het gedogen van vergankelijkheid…

als je je dromen vergeten bent: loop dan al je gangen na tot het punt dat je ze nog glashelder voor ogen zag als je de liefde zoekt: sta open haar te vinden maar ook: grenzeloos te verdrinken wees geen heilig boontje maar maak het niet te bont vergeef en vergeet, inclusief jezelf goed is goed genoeg: perfectie is een cirkel met een…

Ik streel de wol van mijn trui en monster de kabels een kraai klieft cliché de lucht is bewasemd Geen van de kruisen wijst naar een vriend een broer of een vader ik ben enig kind Toch huil ik een halve eeuw later…