Alle inzendingen van S

verbannen naar dit oord geïsoleerd door de goden voor verstoren van oorlog daar ik heb gekozen voor mijn aardedragende vader tot tranen geslagen titanen soms komt een held langs zo mijn verlangen opzwelt maar hij uitgeteld vertrekt als ik hem wel houden wil een grillig gevolg der straf van de maffiose Olympiërs één keer is het wel…

Terwijl elke lichtstraal steeds meer kleuren kreeg in bundels voor mijn boller wordende ogen die ik met bloedende nagels in toenemende mate probeerde te beschermen tegen interspectrale hagelstormen; maangeuren druppelden van wanden, waardoor vlammende sporen van ijzertanden der wachter dezer krachten langzaam verzachtten; onder…

Gisteren werd ik eenzaam opgesloten omdat ik in de gemeenschappelijke ruimte, schuimendhete thee in de vissenkom had gegoten, -ik had een exotischer begrip van tropisch hitte voor mijn vlammende ogen. Het viel nog mee, zeiden ze, dat ik het niet tijdens bezoekuur deed, -wat een magnifiek idee. Dat zijn zij ten voeten uit: weten…

De zon vraagt of ik snel naar buiten kom, ze schreeuwt dat de storm is gaan liggen, er is geen regen meer om bij af te druipen; vogels zingen degelijke welkomstliederen, en de vlinders doen hun rondedansdingen met zoemende bijtjes op de binnenplaats. En toch kom ik het gat van de deur niet door, ik hoor bij elke stap in die richting zijn…

Dezelfde vaas met verse wilde bloemen, geplukt op mijn verzoek, staat al dagen tussen ongebroken fotolijstjes met mijn dierbaarste herinneringen. Die gaan nooit meer stuk - noch mijn dromen, uitgesproken, noch mijn diepste verlangens, woorden die ik met heimelijke angst voor lijf, en af en toe leven, bijna vergeten was. Het…

Je handen waren beter in staat om je gevoelens te uiten; het was al te laat, praten werd schreeuwen om mijn leven nog enigszins toonbaar te ontvluchten. Voor de gevolgen van mijn durf had ik te duchten; ik turfde de tijd al een eeuwigheid, de blauwe plekken, door jou beleden spijt, op de spijlen van mijn denken. De muren…

Waren je handen zo zacht als je ogen die over mijn lichaam gleden met die voorgespiegelde nauwkeurigheid, bedreven zoals beloofd; mijn curven zo breed als je wilde, ik at zeven cakejes per dag omdat jij ze bakte, ik durfde door mijn knieën te zakken, als jij mij maar weer bij de hand pakte. Als het grootste geheim, voor iedereen verborgen…

de mat moest strak staan grasgroen met ’n gat aan ’t eind niks geen bloemetjes of paarse kopjes op ’n hei of ’n hen wat geen coq is, maar ’n zij- dehoender bijv. (wie onthoudt al die vers- chillen?) de bomen zijn er om de wind te breken verder mogen hunnie stikken in stof ’t gaat om de zon, of nou ja de zoon nee ’t gaat om geld…

Ik vlucht voor het leven Ik vlucht voor de mensen Ik vlucht voor verplichtingen Ik vlucht voor zondige wensen. Ik vlucht voor de natuur Ik vlucht voor alles, voor iedere stem Ik vlucht voor de schaduw Ik vlucht voor hem. Ik vlucht nog altijd Ik vlucht voor de nacht en de maandag Neemt u me niet kwalijk, maar ik moet nu gaan. ------…

De Vrouw. Meer dan de mannen zijn de vrouwen trouw als goud; Sla slechts de boeken op; zij doen op duizend bladen U lezen, wat voor eedle daden, Zo menig vrouw, deed voor der mannen lijfsbehoud. De Man. Wel zo, dat snoeven staat u wel! Één voorbeeld doet uw trouw ver onder de onze dalen, Haalde Orfeus niet zijn vrouwtje uit de hel;…

Wie schrijft die blijft, heeft dan ook niets te maren Wie niet schrijft mag niet klagen dat hij blijft Wie klaagt dat hij mag blijven maar niet schrijft Die heeft geen last van schedels zonder haren Er ligt een burnout zielloos op de vloer 't Is vast de duivel en z'n ouwe moer...…

De waarheid is een brood slechts goed voor scherpe tanden; Een spijs, die aan de dis liefst elk voorbij laat gaan; Een boek, dat menig slechts gedwongen neemt in handen; Een bruid, waar naast geen mens als bruigom graag wil staan.…

Ze spreken doodse stilte maar klinken tumultueus hun woorden zijn haatdragend Ze kijken kritiek met felle, observerende ogen niks dat hun ontgaat Ze proeven van mijn verdriet ze leven van mijn angsten en voeden zich aan mijn wanhoop en machteloosheid Ze zijn genadeloos ze kleineren me en beangstigen me tot ik alleen maar kan verlangen…

mij ruw te onderbreken als ik eloquent voorbijpraat aan het rotgevoel waar ik mee opstond; mijn ego eindeloos opwrijf om de barsten te verbergen. Mijn masker af te breken, dat ik never nooit meer loslaat, omdat het rust over de hoofdwond; ik durfde niet te kijken naar het argeloze kerven. Mijn borst open te rijten, te graven in de bagger…

Dat taal soms primitief is, primitiever dan mij lief is, is onoverkomelijk waar. De wereld wijst zich in woorden, eenmaal. Zoals de schilder in kleuren wijst, beeldhouwers in vormen. Maar het vormen is niet primitief. Hoe simpel, nietszeggend een cirkel is of blauw en groen. Juist de samenhang resoneert tot het woordje aarde. Het…

Zoals boven, beneden, het universum, de ziel. Zoals we nederigheid knielend beloven; we onbezield de heelheid passeren; de geest van zijn adem beroven. Zoals een leven lang gesloten ogen, gelijk is aan blind geboren. Zo is een bestaan zonder ander, een leven verloren.…

's Nachts fluisteren de mussen, al zingende sussen zij de drang die hen drijft. Al vliegend, broedend hoeden zij over het nest. Fluist'rend in talen die ik niet begrijp in stille verhalen Vermoedend luister ik mee 's Daags fluist'ren de mensen, al dwalende wensen zij de God die hen zoekt. Al zoekend, zwoegend hoeden zij over hun…

"Weet je?" Sprak God al zuchtend "Weet je, soms Soms vermoeit het" Dat ik vind dat je niet bestaat? "Ach soms een beetje maar waar het over gaat: Begrijp je mij?" "Jeetje" Ik zocht al denkend "Beetje soms, jeetje weet ik veel" Precies waar het om draait! Je weet zo veel, kan zo zoveel Zoveel de wereld biedt, maar…

In zeker dorp, ik weet niet waar, Maar 't feit is toch waarachtig, Was eens een man van tachtig jaar, Maar toch nog knap en krachtig, Hij hielp met vlijt, jaar in jaar uit, De boeren bij het maatgeluid Van hunne schelle gorgel, En trapte, sedert jaren lang, Altoos, bij 't vrome kerkgezang, Met lust de wind in 't orgel. Maar eens…

Laatst had ik eens een vent te gast; (Hij was mij juist wel niet tot last, Want ik had slechts mijn daaglijks eten.) Verbaasd! wat heeft de vent gevreten, Alsof hij in geen veertien daag Iets had gekregen in zijn maag. En toen hij naauw mij had verlaten Ging hij bij een der buren praten; En gaf daar nu wat dapper af, Op 't geen ik…

Als je eens wist Als je eens dacht Als je eens wilde De wilskracht mist Onwetendheid door macht De "wijzen" die jouw gedachten stilden De energie in mij gaat verloren In wanhoop vindt dat zijn kracht Mijn laatste hoop gezonken Enige redding is het gevoel te smoren Ook al wordt de pijn niet verzacht Bitterzoet is wat wordt gedronken…

Wanneer de toekomst onze paden van elkaar verwijdert, laten we dan in het heden blijven. Als we afspreken dat we altijd bij het aanbreken van 'de dag van vandaag' naar ons hart luisteren, dan is waar niet meer van belang, alleen hoe speelt dan nog een rol. Zolang onze harten met elkaar verbonden zijn maakt het niet uit waar onze paden ons naar…

Je lijkt te spreken in twee talen Ik wens hier maar één van te verstaan Hieraan ontleen ik mijn bestaan Tot je woorden mij zullen vermalen Ik kan nog altijd vrijuit ademhalen Voorlopig schaak je simultaan Maar ooit zal ik de prijs betalen En hieraan ten onder gaan Ik proef je lach nog op mijn lippen Je hoofd tegen mijn schouder aan Het…

Dit verraad zo alomvattend Dat ik er welhaast in verdrink Maar voor ik naar de bodem zink Zal ik me nog één keer goed bezatten Elk glas dat ik op je drink Lijkt een herinnering te bevatten Aan hoe de vonken in de rondte spatten En aan hoezeer ik in jou weerklink De zuiverheid van deze zonde Blijkt mij opnieuw te definiëren Een zondige,…

Het is niet alleen een wonder om in ijle lucht of op water te lopen, gewoon op aarde is dat ook!…

Sterker dan ooit, positiever dan eerst ben ik je niet vergeten Ik heb het verdriet een plek kunnen geven En nu is het goed.…

overal onderweg laat ik woorden na als een uitgedund gedicht als een blik in jou richting en hier en daar zweeft er een zin - tussenin de schoongelikte alinea’s zacht uitgedrukt tussen alles wat zwart is overal onderweg wring ik me in letters drop ik souvenirs als kleine tableaus op zoek naar juist dat woord dat vertelt – waarom…

Zon brandend op mijn huid, Jou in mijn zicht, Je staat precies in de zonnestraal.. Zo verlegen en met trots kijk ik naar jou, Mijn vleugels komen langzaam tevoorschijn, Ik vlieg zwevend naar je toe.. De zonnestraal van mij, De zonnestraal van jou, Het maakt ons een geheel.. We houden elkaar vast en laten liefde aan elkaar zien, De voeten…

de wind speelt met de blonde krullen van het meisje in de fietsenstalling haar ogen diepgroen als zij mij een knipoog geeft of onhandig tegen het zonlicht in kijkt, ze glimlacht wel naar me ik wil vragen of ik haar haren aanraken mag, haar gouden lokken draaien met haar gedachten mee ze is een denker ze loopt langs me zegt 'hoi…

Niet klagen, Maar dragen, Want het komt goed. Je moet vertrouwen Hebben in jezelf, Want jij ben bijzonder, Een echt wonder. Zonder jou zou De wereld maar eenzaam zijn.…