Ze waren me vergeten.
Terwijl elke lichtstraal steeds
meer kleuren kreeg in bundels
voor mijn boller wordende ogen
die ik met bloedende nagels
in toenemende mate
probeerde te beschermen
tegen interspectrale hagelstormen;
maangeuren druppelden van wanden,
waardoor vlammende sporen
van ijzertanden
der wachter dezer krachten
langzaam verzachtten;
onder de vurigste ster der kwadrantenreizigers,
en de warmte die ik daarbij ervoer;
kroelend door de vacht
van de gigantosaurusachtige
die knus mijn ruimte droeg
langs lang bediscussieerde routes
over groene gaten of gasreus-
slalommend mijn tijd verquarkend,
op zoek naar de groezeligste markten
voor zelfbereisde ijsspecialiteiten;
de oerknal als klap in mijn gezicht.
Ze zeiden
dat ze me ijlend gevonden hadden
met schaafwonden, bulten
en verlichte ideeën te over.
Dat wil ik wel geloven.
Geplaatst in de categorie: vrouwen