Alle inzendingen over cru

Ik leef in het heden ik ben in het Nu maar kijk in't verleden, en dat is te cru... Ik ben je verloren en 'k ben je ook kwijt leef achterstevoren in een onmogelijkheid...…

wat eens begon als kaviaar en grand cru eindigt toch als poep en pies denk ervan wat je wil schoonheid zit in vies…

Krat bier, aardappelen en jus Ik zie mensen kijken zuur en cru Individu…

Met Kerst eten we graag exclusief en drinken uitsluitend Grand Cru Zo was het vorig jaar hertenbout Nu staat Grutto op het menu…

Voorbij, streef ik nu Ben mijn eigen parvenu Gedichten, gedachten Geducht draag ik mijn kruis Heel cru durf ik te wachten Ik kom echt wel thuis.…

Natuurlijk klinkt dat ongelooflijk cru, want dat maakt nazi’s van gereformeerden. Maar da’s natuurlijk ronduit idioot En ‘t líjkt niet eens op een Berufsverbot.…

Arm vrouwtje Voor een slokje Uit een blikje Lig je nu in een doodkistje Woeste meute Moordbrigade Geen genade Jouw dood een fanfaronnade Rust zacht Bloesempracht Cru geslacht In een baarbaarse dievenjacht…

Ik doe een wilde gok naar het menu: gepeperd varkensvlees met een Grand Cru.…

Daar drinkt men bij de nagelkaasfondue met smaak de eigen Moddergat grand cru.…

Achter je grafje lopen cru, nog niet begrijpend kinderen met roze haar: engeltjes, bijna uit hun knop gebroken.…

' Geen vuur of vlam - dat is mij veel te cru…

Wat níet goed is, dat weet de EBU nu Geen standpunt - zwijgen over Israël De Gazastrook in puin - a living hell Wat goed is klinkt dan ook volstrekt niet cru Die echo van Imagine van Joost Klein Mag er als wereld zonder grenzen zijn…

je bent zo cru zo ongedisciplineerd de vraag is nu van wie heb je dat geleerd je houdt geen maat denkt dat alles kan je doet geen goed maar kwaad wat vinden je ouders ervan je rookt als een ketter kijkt de meisjes na hé, kijk die eens dat is een spetter groetjes, pa…

'U was van grote waarde als croupier Om mensen naar de speeltafels te lokken U hielp ze daar hun centjes te vergokken Maar nu zit ons bedrijf in de puree Nou ja, ontslag, dat klinkt meteen zo cru Ik zeg het liever zo: Rien ne va plus.'…

We krijgen een klimaat als bij Bordeaux In januari zonder das en jasje Een Hollandse Grand Cru op een terrasje Zo af en toe een flinke tor-na-do En heel het jaar, heb ik zojuist gehoord Bakken aan het strand bij Amersfoort.…

Een ader van formaat is aangeboord We worden rijk van uit te venten troep Voor habbekrats verkrijgbaar op de stoep Alsof geen mens van Marktplaats heeft gehoord Maar wie echt vroeg was drinkt een glas grand cru Op een flinke voorraad doosjes Tamiflu…

ze twijfelen en blijven beiden voor de deur zij met haar rieten zonnehoed en hij met zijn zwarte paraplu tjee wat een gezeur wat zijn ze wisselvallig zij speelt graag mooi weer en hij vangt dan de bui wel op ik zou ze van hun plekkie willen rukken maar dan zijn ze uitgespeeld krijg je er gedonder van en dat is een beetje cru…

Hij is een beetje verward die wereld in mij, maar mooi of cru, verstard hij hoort helemaal bij mij.…

de seizoenen hebben je klein en schuchter gemaakt bleek en onooglijk in het gezelschap van velen op een noestige stam maar vlak voor de oogst gaven warmte en zon alle kans om te rijpen zwaar van de suikers bolt jullie lach naar de boer die geen grand cru had verwacht…

kinderen nu voor hen allen wonende in deze plaatsen in Nederland zeer cru zie ginds komt de stoomboot kleuters spanningsvolle oogjes zo blij oh een lege kade geen uitgestrekte kindervuistjes roepend pepernoten wat een lekkernij gelet weg uitzonderlijke kinderpret…

na zeven slokken wijn beslaat de schrijn van helder glas ik teken rondjes en een kruis het dodenhuis van nu is opgebouwd uit zonlicht en een wervelend grand cru vol rode, volle lagen eens verschijnt mijn hamerslag eens verliest mijn lach ach ik zal je nimmer vragen om het einde van de dag…

Zoals het blanke appelvlees nog niet tevoorschijn gebeten, zoals de grand cru in de fles nog vol met gloed geweten, zoals het eerste goede vers nog enkel in het hoofd geschreven, zoals jouw geschiedenis nog niet met die van mij verweven, zo is mij je oksel en je mond: een geur, een onbetreden grond. --------------------------…

ik wist van jou maar iedereen belooft zijn trouw aan kerk en vaandels wat zo onschuldig leek bleek in realiteit jong hout in nieuwe takken jij zocht een stam om weer te enten ik wilde groen en druiven zonder krenten samen gisten we tot tafelwijn jij de grand-cru en ik gaf jou mijn laatste druppeltjes azijn…

horrorachtige trekken heeft de werkelijkheid geshowd met het heden als bondgenoot wordt het verleden bevrijd van de toekomst het echte nu treedt uiterst dictatoriaal op kent de historische waarheid krijgt vermomd als realiteit de kous flagrant op de kop morgen is onzeker over gevolg van het feit dat verhaal cru uitvalt voor de hedendaagsheid…

luisteren is een ding waar ook ik de mist mee in ging vroeger dan wel te verstaan is me later beter af gegaan maar niet voor mijn kind begrijp ik nu daar baal ik van hoe ook zo enorm cru ik hou van haar met heel mijn hart maar ben nu ook verward weet het even niet meer kan niet helpen nu kan enkel zeggen lieve schat ik hou van je had…

de regen en de wind konden haar niet deren ze rende naar haar kind door 't gejank en luidop schreeuwen het moederhart op hol geslagen de leeuwin op volle toeren nu een groep hyena's aan 't belagen haar kleine welp, het was zo cru ze was te laat, het was gebeurd de dierenhemel berust haar kind haar tranen wrang, natuur die treurt de…

ik wilde je nog vragen welk spel je speelde in al die verfomfaaide dagen de visjes die we deelden liggen op apegapen een stapel kleurenblind en het rad draait door, ook zonder wind de bank is blanco facturen verbrand jouw inzet een veeg in mijn blote hand de laatste champagne grand cru van een parvenu verpand aan de tollenaar rien…

Het klinkt misschien een beetje cru Het mooie ook ten spijt Ik heb je haast vergeten nu Ik ben het meeste kwijt…

De wolk van heimwee naar het verwaaid geluk van toen vol fluistering en lentegroen wordt cru uiteengespleten door de aanstormende trein van tijd en kwaal en raakt mij veel te vroeg, op de overweg van wens en werkelijkheid.…

sawa’s, hoe een kind in hunkering naar meer dan moeder, zocht in windsels stil verdriet ik had dat niet mijn moeder uitte zich slechts stroef met scherpe sneden brood het mes op tafel liet ze schrapen maar toch werd vaak het heft haar wapen en het ging soms hard, bij ieder woord ook zij probeerde goed te zijn haar opvoeding nooit cru…