Alle inzendingen over de doofheid van de l

geef me geen dagen van gebeden wanneer ik mijn waarheid op de brandstapel werp maar geef me een lichaam waarin ik kan wonen ongewijzigd gillen tegen de schrijvers en de makers van een dichtgemetselde eeuwigheid waar ik kan rouwen om de leugen steen per steen geworpen in woorden van het lot bewaak mijn huis en het eenzame…

Pour vous madame, eau de flanel un chic mélange, un mix odeur van orchidee en rozengeur c'est un parfum unique, jawel Speciaal voor u mademoiselle dracôme, een mannentovenaar je leeft maar één keer hier op aard n'est-ce pas, voici, la vie est belle…

Met gesloten ogen lig ik in je armen, al genietend voel ik je mijn hart verwarmen. Stiekem droom ik daarna nog vaak van dit moment, sinds de nacht dat ik ons gevoel heb gekend. Ineengestrengeld tellen wij de uren, hopend dat dit eeuwig moge duren. Deze aanraking doet ieder besef van tijd verdwijnen, en doet alle onzekerheid met de minuut verkleinen…

(L)(L)…

De aardse stilte; luid en duidelijk hoorbaar voor dove kwartels…

In bossen dansen op de donkere bodem De dovenetels in de volle gangen Quadrupel stereofonische zangen Turn up the bass, tril uit je mono modem Volume van de amplitudewijzer Maakt beide buizen van Eustachius Blij met gehoorgestoorde dooie mus Doof als een kwartel of een pinguïnkeizer ...................................................…

Letters v a l l e n woorden vormen zinnen ontstaan p u z z e l s t u k j e s komen bij elkaar vormen een eenheid een gedachte wordt werkelijkheid…

Wie is zij die mij ooit zo na was, zachte woorden fluistert zij Ze draagt mij over rotsige heuvels wier toppen mijn vleugels kneusden Wie is zij toch van wie ik in mijn doofheid ben vervreemd In het verlangen haar weer te kennen wil ik luisteren naar haar stille stem…

Ik hou nog steeds van je, tenminste dat denk ik. Maar misschien mis ik wel het houden van. Ik mis nog steeds onze gesprekken. Maar misschien mis ik wel een goed gesprek. Ik mis nog steeds de vreugdesprong van mijn hart als ik je zag. Maar misschien wil ik gewoon weer vrolijk kunnen zijn. Ik mis nog steeds je meedenken in. Maar misschien…

Jij, jij hebt mijn hart gestolen! Zonder dat je het merkte en zonder dat je het wist, onwetend van, heb ik de weg van vele bladzijdes, letters en verhalen, moeiteloos genomen. Je neemt me mee van het uiteinde der aarde, naar universa hier lichtjaren vandaan, naar het heden, verleden en de toekomst, van grote vreugde, naar immens verdriet…

Ik weet het niet meer, mijn gedachten zijn leeg. Woorden die niet meer willen komen, zinnen die niet meer bestaan. Herinneringen zijn onzichtbaar geworden, het verleden een onbekende in mijn zijn. Slechts flarden van beelden schieten voorbij niet te plaatsen, onherkenbaar voor mij. Maar ergens, diep daar benee, voel ik ze wroeten, klauwen…

Jij.... hé, jij daar! Ja, jij daar in de spiegel. Kom, zet nu je masker maar eens af, en laat me je eens goed bekijken. Jij...hé, jij daar! Ja, jij daar daar in de spiegel. Zeg me nu eens wat je ziet?…

Het was tijdens de schepping op de zesde dag dat op de reeds geschapen wereld de man voor het eerst het levenslicht zag. "Vader, zou ik misschien mogen, een gezellin voor het leven? Want alleen is toch maar alleen. Ik wil u daarvoor in ruil een stuk van mezelf geven". Dus ging de Heer aan de slag, met een rib uit de man zijn zij. Maar…

Ik wil het niet weten wil niet weten wat jij weet. Ik begrijp mijn eigen weten niet eens. Ik wil niet horen wat je zegt wil niet begrijpen wat je bedoelt Mijn eigen teksten hoor ik niet eens. Ik wil niet zien wat jij ziet en zeker niet hoe jij het ziet. Mijn eigen beelden moet ik nog leren zien. Ik wil niet voelen wat jij voelt…

's Avonds bij het schemerlicht zie ik je in gedachten staan, je blik enkel en alleen op mij gericht. In de nacht, dan sluit ik mijn ogen, laat me meenemen door vele dromen en voel opnieuw hoe wij samen bewogen Wanneer de zon dan weer aan de hemel staat met zijn stralen op mij gericht, voel ik, nog heel even, je handen als afscheid op…

l eeg .... l ijkt het, ... i s het niet: g een mens, wel zin…

Jouw vingers lieten Me B L O E M-B L A A D J E S Zien…

aan het einde van de dag vallen avonden binnen het kader van zwartheid tussen het wit met schakeringen van donker geluid en lichte doofheid als gevolg van naderend schemer te denken valt aan weliswaar kraakhelder keramiek maar ook aan de kunst van het niet-geleiden, zo breekbaar als altijd…

Waarde Morus, 't was laatst in mijn dromen dat ik zag Het noorden van het nieuw ontdekte land, Amerika De herfst was zacht en warm en ging de zomer achterna Zo laat in 't jaar, het was een oudewijvenzomerdag Gij weet, ik had mijn muze Moria op 't strand ontmoet In Genua, in pronkgewaad, ik had haar stil aanbeden Gij weet…

wie zal de meeuwen terugwerpen als ook jij verdwijnt in niets meer dan een druppel of in de doofheid van de duinen die, ongenesteld mijn armoede zullen dragen ik zal droever worden mijn gedichten zwijgzamer en uit de nachten zal ik wanhoop plunderen, de donkerte van de eeuwen omdat geen enkel ogenblik meer zal bestaan…

de talen zijn gesproken in babylonisch verstaan er zijn geen woorden meer de geest heeft zich geopend stom en doofheid zijn verleden tijd in het openbaren naar elkaar het volledige begrijpen kan de mens al tijdens leven gaan bereiken de geest tongt vurig vrede het is feest vandaag…

M I S T De l e e g t e van m i s t i s volmaakt heeft alles wat elke andere l e e g t e m i s t…

straattaal verdrijft doofheid het luchtledig lest woorddorst vloedlijnen verleggen grenzen meerdere wegen leiden naar Rome een knoflookpad is een dier naast gebaande paden lonkt het onbegaande, met voeten getreden hoeveel verwondering zou ik hebben gemist zonder verkeerde afslag…

O, Tas en Besi zijn een groot probleem voor stad en land en de periferie van nes en roodeschool tot krommenie van de sint pietersberg tot overheem van serooskerke tot rottumerplaat massaal negeren ze de schijf van vijf op het gevaar af dat als ik dit schrijf het uit de hand loopt - dan is het te laat O is te dik en Besi een gezwel zij zegt…

met gedempte doofheid ligt het uitzicht kort op het oog want hier is niets, geen waarheid geen eigen gelijk geen vuil om woorden in te dopen midden in de kamer schijnt een middernachtzon is dit een ets in steenvlees? misschien een foto van de vader nergens is verte buiten spelen kinderen bal op dak…

c'est l'amour qui passe! Saluez, saluez! c'est l'amour!’ En hij werd niet moede te zingen: ‘Saluez, saluez! c'est l'amour!’ Snel vloden de vlugge dagen De vluchtiger weken heen; Hij zag, dat zij wuft was en ijdel, En zij, dat zijn liefde verdween.…

Een menuet van woorden zijn dansende letters op papier o kon ik het maar verwoorden echt mijn doofheid is geen plezier. Een blijvende stilte is mij omgeven en moet daarmee nu verder leven want mijn oren willen niet meer horen O mijn God wat heb ik veel verloren.…

Lammert [L] Jannetje [J] L: Jannetje mijn zoete bek! Ei lieve, blijf wat staan! J: Wat schort je, zeg, jij ouwe gek? Ik raad je, laat me gaan. L: Al ’t geld dat gij hier leggen ziet, Dat is voor u al ree. J: Weg kaalkop, ik en zoek u niet: Wat jij zoekt, zoek ik mee. L: Van landen, zanden, geld en goed Zo ben ik machtig rijk.…

L-uisteren I-s V-aak I-ngewikkeld. N-ooit G-enoeg W-ijsheid E-motie L-iefde L-ust is T-evens, H-oe je het ook wendt E-n/of keert B-eslist E-n S-ubtiel T-egenstrijdig. Hoe R-aar E-n V-aak contrasterend E-igenlijk, dat N-are G-ezichten E-volueren... Living well is the best revenge; R.E.M.…

Het geesteskind uit ons geboren is van uitzonderlijke bloede in onze doofheid kan het horen hoe God een stille dood verhoedde het draagt de waarheid van ons leven over een zee van zijrivieren waarin de liefde is verweven met brute kracht van wilde dieren het overstemt kwetsbare klanken in het concert van overleven wij hoeven nooit meer…