Netgedichten

netgedicht (nr. 75.394):

Erasmus' Moria

Waarde Morus, 't was laatst in
mijn dromen dat ik zag

Het noorden van het nieuw ontdekte land, Amerika

De herfst was zacht en warm
en ging de zomer achterna

Zo laat in 't jaar, het was een oudewijvenzomerdag

Gij weet, ik had mijn muze Moria
op 't strand ontmoet

In Genua, in pronkgewaad,
ik had haar stil aanbeden

Gij weet, mijn alter ego, wat dat
met een priester doet

Toch weet ik nog goed wat ik zei,
een eeuwigheid geleden

'Wij zullen gaan
waarheen Gij wilt
wanneer Gij wilt

Wij zullen elkaar
blijven minnen
als de liefde
dood zal zijn.

Heel ons leven
zal zo zijn
als die ene herfstochtend
in nazomertinten'

Numquam antea tam felix
qua illo mane fui

Ubi cum te ambulavi
per actam aequalem huic

Autumna hora erat,
autumno formoso caeli,

Modo accidens in Boreis Americis

Secunda Aestas appellatur
in eis terris

Autem vero nostra
simpliciter fuit.

Waarde Morus, vriend, dit was dus mijn ME-MORIA

Ik hoop u straks te zien
met uw nieuw boek, UTOPIA!

Uw toegenegen
Desiderius Erasmus