Le col de l'homme mort *)
het wachtte nog met sneeuwen
maar de stilte was al ingetreden
toen wij stegen met dat lopen
dat een vorm van stilstaan is
wij zochten naar een uitzicht
een punt voor het verdwijnt
wij wisten niet hoe men
de draagkracht meet van ijs
we waren samen en alleen
we waren nauwelijks en nog
zoals de laatste vogels in de lucht
voor het begon te schemeren
de tijd was niet te vatten
we gaven aan de dingen namen
we deelden vragen met elkaar
we zegden, kijk, een buizerd
geen spijt maar dromen en gedachten
kwamen neer als sneeuw
eerst kleine vlokken, twijfelende
dan grote die gestaag en eensgezind
het landschap overdekten.
*) De bergpas van de dode man
------------------------------
Inzender: evdb, 3 november 2006
Geplaatst in de categorie: natuur