inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.042):

Le col de l'homme mort *)

het wachtte nog met sneeuwen
maar de stilte was al ingetreden
toen wij stegen met dat lopen
dat een vorm van stilstaan is

wij zochten naar een uitzicht
een punt voor het verdwijnt
wij wisten niet hoe men
de draagkracht meet van ijs

we waren samen en alleen
we waren nauwelijks en nog
zoals de laatste vogels in de lucht
voor het begon te schemeren

de tijd was niet te vatten
we gaven aan de dingen namen
we deelden vragen met elkaar
we zegden, kijk, een buizerd

geen spijt maar dromen en gedachten
kwamen neer als sneeuw
eerst kleine vlokken, twijfelende
dan grote die gestaag en eensgezind
het landschap overdekten.

*) De bergpas van de dode man

------------------------------

Schrijver: Miriam van Hee
Inzender: evdb, 3 november 2006


Geplaatst in de categorie: natuur

2.5 met 27 stemmen aantal keer bekeken 7.252

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)