Alle inzendingen over de druk van samenlev

Nee, ik heb geen carriere nee, ik heb geen netwerk nee, ik heb geen salaris ik heb kinderen ik ben ouder: moeder, vader ik krijg huishoudgeld ik heb het wel druk, maar ik voel geen stress ik voel samenleving wij zijn gelukkig zo wij voelen gemeenschap wij houden het graag zo! en jij?…

het wereldwijde terrorisme dat door bush wordt aangewakkerd met zn kuren bezorgt me elke dag weer overuren nog even en ik heb het wel gehad ellende escaleert het doet me pijn ik heb geen leven zo zei slanke hein…

een soort wippen soms hang je d’andere kant was zwaarder soms val je d’ander stapte er van af verend wip kippen ‘t echte werk alles in eigen hand los van keurmerk gezien een mevrouw handjes los schokdempers valbrekers toch vrij gevallen jong nog altijd alleen gebleven…

De politiek praat met je mee En neemt je in het ootje Als je dat meemaakt in je vriendenkring Dan legt de vriendschap het loodje De overheid die dient ons allen Hoewel de uitwerking van haar werk Slechts weinigen zal bevallen Thuis baal je van dat gelul over afwaswerk We zoeken met zijn allen veiligheid En verhogen de zekerheid in ons leven…

Een samenleving zonder hogere waarden zal als drijfzand zijn en ontaarden want zonder normen en goede manieren zal anarchie ontstaan maar denk altijd hieraan beschaving en een gezond verstand onderscheidt ons van de dieren…

Hart waarin een woord van vrede en rust vol liefde en vertrouwen voeding vindt zich door geen achterklap of onlust bindt op geen zelfzucht van eer en roem belust. Onbaatzuchtig hart dat slechts liefde kent in een wereld zonder mededogen waar mensen elkaar alleen gedogen geen mens zich tot individuen wendt. Laat je niet sleuren in die mentaliteit…

Samenleven Het vuur doorgeven Ieders licht in de ogen Aanschouwen En aan een nieuwe wereld bouwen Gods licht Straalt als een ster die aan de hemel daalt Als je je handen geeft En je leven in positiviteit beleeft Vrede kan In een wereld vol oorlog Maar we bouwen muren om ons eigen huis heen Om onze veiligheid te bewaren Om onze eigen boot…

Het niet weten beïnvloedt mijn leven, arrogantie van mijn zijn, onkunde laat mij verbeten zoeken wat is gegeven houdt mij steeds weer klein. Toch zal ik ooit vinden de weg waar ik zoeken moet hopelijk niet eenvoudig laat ik mij klakkeloos binden aan gemak en aan zoet, verwend en eigenzinnig.…

De samenleving is een kader, het leven kostbaar en uniek, Maar de mens kent geen God de Vader En de vrede is zo ziek. Oorlog, diefstal en geld, zijn dagelijkse dingen. Steeds zoekt men naar geweld om zich in deze gemeenschap op te dringen. Oorlog brengt geen vrede, maar vrede brengt geluk.…

Met samenleven.…

een samenleving  met elkaar verbonden zijn niet ieder voor zich…

Dus ook leuke tijden, verliefde uren "God" wat is het leven druk.…

Ik maak me niet meer druk om dingen die ik toch niet veranderen kan ik maak me niet meer druk om dingen die al vaststaan ik maak me niet meer druk om ’t feit dat ik ’t druk heb ’t einde van dit werkje moet ik verschuiven naar morgen, want ik heb ’t nu te druk.…

Later word ik een fossiel langzaam sterf ik af en voel me iets anders worden misschien niet van steen maar wel iets hards niet te doorgronden…

Het hoofd dat Al maar door Blijft malen Aangestoken door Onrust en onzekerheid En druk bezig Blijft de mens In mij te verontrusten - En dan het hart! Dat voldoende heeft Aan vrede en verdraagzaamheid Van nu aan Tot in eeuwigheid…

Maar: een mens mag zich druk maken (niet vet) om datgene wat haar of hem nou NET het meest bezig houdt. Want: natuurlijk zal er altijd iets anders zijn waar een mens zich druk over maakt, echter: het is het geschrevene wat doorgaans de ziel het meeste raakt!…

er was een tijd dat samenleven schande was men behoorde allereerst ordentelijk te huwen nu valt onder samenleving de gehele aardkloot geen wonder dat het zo’n teringzootje is…

Op elkaar gericht Gezin gesticht Hoeksteen van de Samenleving Onheilsbericht Betonrot belicht Puinhoop van de Samenleving Gezin gesticht Gezin ontwricht Slopend gedicht...…

mijn pen drupt inkt laat zinnebeelden vloeien op papier soms ontaardt een vlek in een sierlijke illustratie een prettig perspectief met een voelbaar reliëf soms is de inspiratie net abstracte kunst blijft de vlek te vaag hangen in mijn hoofd geef ik slechts een vlaag van wat ik werkelijk zie ze zeggen wel eens je bent zo goed als…

mijn pen begeeft zich op een hellend vlak als ik begin te schrijven ze schreeuwt om lijfelijk contact alsof ze met het maagdelijk papier de liefde wil bedrijven het schrift kent echter regels en ik ga regelmatig vreemd met de pc daarmee bezegel ik het noodlot ik begeef mij op een hellend vlak als ik begin te schrijven ik schreeuw…

gourmet-groenten een kilo voor ruim 27 guldentjes sla rucola, ijsberggekoeld slechts 17 gulden de kilo tussen alle rijkgevulde super marktkarren sta ik, verdwaasd door de hoeveelheid hazenpepers, kalkoenen, ganzenlevers, tournedos, liflaf-filet varkenslapjes al dan niet dradend in een rollade ik wacht gewoon nog even tot dit jaar vergaan is de druk…

ik voel een druk het is heel zwaar het voelt heel naar maar het is het waard…

Misschien morgen of overmorgen, vandaag hebben we 't veel te druk.…

Je hebt soms van die overspannen weken Met dagen ingevuld van a tot z En dan is er ook nog dat snelsonnet Waarvoor de deadline bijna is verstreken Mijn dichtader behoeft een dotterbeurt Voordat ik als poëet wordt afgekeurd…

Mijn veilige plek verlaten Drie dikke muren van steen Ik probeer de weg terug te vinden Maar kan er niet meer heen Teveel prikkels, teveel drukte Teveel druk kan ik niet aan Was ik maar nooit, nee was ik maar nooit Van mijn veilige plek gegaan Ik zoek een veilige haven Ik moet naar een veilige plek Breng me waar ik in mezelf kan kruipen…

wat is druk het is geen ruk naar links het is geen ruk naar rechts ook niet naar het midden ook niet naar boven of onderen het is een ruk naar het ongrijpbare! druk!…

Zorgvuldig wordt papier verplaatst, van stoel naar tafel naar bank. Planten krijgen soep en rijst, nog warm, vuile lakens terug op bed. Eerst Maastricht, dan Middelburg, of andersom, toen ik uit huis ging, de oorlog, Delft, waar ik later, nee, dat was Bussum of Zutphen, of? Uren gevuld met reconstructie, ieder antwoord direct verloren.…

De laatste week had ik te veel te doen Een versje over écht nieuws wou niet lukken Ik wou me ook niet voor die dichtplicht drukken Vandaar dat ik me hiermee maar verzoen Wel vreemd, het maakt me toch een beetje blij: Het vers gaat nu eens enkel over mij!…

veel mensen razen scheuren en vliegen zichzelf voorbij als een kip zonder kop die in de rondte rent is het gek dat ze zichzelf ooit weer eens tegenkomen?…

Gij, die moet zien in donkere dagen Hoe onrecht tijdelijk triomfeert, Niet klagen, dichter, niet versagen, Maar strijden tot de wereld keert! Wie stijgt ten slotte en overwint er? Niet wie het leven tegenhoudt. De Lente zit al in de Winter, De bloesem in het harde hout.…