Alle inzendingen over de groet die alles d

Een hartelijke groet van Murat D. Het valt ons in dit kikkerland niet tegen: Wij mogen ons niet vrijelijk bewegen, Maar zitten wel gezellig en O.K. Dankzij het Nederlandse strafbestel Deel ik hier met mijn vader nu één cel.…

wat down in de vroege morgen maakte jouw glimlach me weer lichtvoetig in een vluchtig elkaar passeren jij naar je werk ik aan de wandel jouw morgengroet klonk als een belofte ineens fluisterde er een zonnige glans aan mijn horizon…

Jij zweefde boven dagen van maan- naar zondag Groette de hemel en Maakte voort. Naar wie? Haastte je Groette en Bovendien Stierf jij D-u-i-z-e-n-d D-o-d-e-n Daar haat. Zomaar. Opeens Aanleiding?…

De mensen op straat maakt het niet uit dat ik naar hen kijk of ik besta er is geen noodzaak die me vooruithelpt voorbij het raam wachtend het wachten moe, terug in de stoel terug in de tijd verdwalend in mogelijkheden van oude zomerse verlangens door jou aangeraakt te worden terwijl het paard snuift jouw onschuld onbewust en onaangeraakt…

Beits, zeep, appels, stof: ik houd van zoldergeuren – maar ik nies ze weg.…

Over de graven, over de tijd heen: klimop – van de verhalen.…

Je verbleekt, kruipt langzaam weg uit de anekdotes en de foto's die overblijven voor vreemden, later ook nog ontdaan van onze herinneringen alles verteerd tot iets anders jij en wij opgelost in nieuwe levens met hun eigen verhalen waarin wij zachtjes fluisteren eeuwig zullen we fluisteren in het voorouderlijke koor van de menselijke…

Niets hadden we nodig, we botsten gewoon en lagen door elkaar als dat zo uitkwam, een nest vrienden die elkaar weten te vinden hoe ver we ook uitgevlogen zijn Engelen geworden, wie had dat gedacht! Onze zielsverbondenheid zo vertrouwd op het eerste gezicht bij elk weerzien - eeuwig jong is dan mijn kuikenhart, mijn huid van vlees en bloed…

morgen, ja morgen kom ik weer kom ik om, mijn hart doet zeer maar ik schrijf wel op uw lijf ik beklijf en verblijf, hoogachtend…

Een vriendelijke blik een aardige groet een knikje opzij geeft de burger moed. Een vraagje hoe 'n ander het maakt is iets wat steeds verder op de achtergrond raakt. Maar een vriendelijke blik, een aardige groet maar de wereld ineens een beetje mooier, en: Zo hoort het en zo is het goed.…

de stad mijn stad jouw schat hadden wij zoveel spinsels in gedachten die zich als draden door mijn geest lachten omdat deze clown een boek schrijft waarin alles echt lijkt mijn wraak is zoet zo zoet als zout want een engel lieve mensen wordt nooit van goud maar roest door tot aan de kern tot diep in de geest ik schrijf u leest groeten…

natuurlijk nemen wij beiden een bloem mee voor jouw kist uiteraard uit eigen tuin boeketten wil je niet of grote grafkransen want jij lieft de eenvoud geel is jouw warme kleur dus pluk ik gulden roede gave van moeder aarde een stille groet aan jou met zegen voor jouw reis voorbij de sterren…

Aan wie zij dan de groeten moeten doen 'k heb werkelijk geen idee, dus zeg voortaan maar: Tot de volgende keer!…

toen stond ze daar ze wuifde met haar blonde haar ik keek en dacht heel zacht aan wie ze was zo lang geleden eenzaam weggegleden in de stilte des doods vergeet ze niet om groots herinnering te zijn en dat voelt fijn ik raak haar aan met heel mijn voelen en mijn hart, omdat eeuwigheid in groot gemis ook altijd samen is…

Waarom de laatste groet die Slecht beklijft? (Niemand wil, maar 't moet dat is goed) Waarom oorlog, ziekte en Ergernissen die Niemand wil? De wereld wordt gestraft, daar Zij het nu zit te Verkloten Mensen sterven om niet of Lijden, maar met wie Aan hun zij? Is het God of de duivel? G. of d. aan jouw Zijde. Nou?…

Ik liet telkens alles los in mijn leven, om het daarna weer te hervinden, maar aan jou bleef ik me binden, poëtisch als spiritueel, en vooral ook hartelijk emotioneel.…

Jij op je balkon met een herinnering een mooie herinnering een mooie avond, stilte jij op het balkon, ik in de kamer schemerende nevels een gloed over de stad, zoals toen je wakker werd uit de roes verkleumd en klam een paar mannen nog aan het vissen, de geur van de wijde kleine wereld van grondmist, die sfeer die zomaar…

De klanten staan al vroeg in rijen buiten, Heel V & D gaat in de uitverkoop. Maar uit principe ben ik daar niet bij, Mij zie je niet bij lijkenpikkerij.…

Drie bogen één brug twee witte zwanen drijven in het spiegelglad…

Onze Liefde was sterk, Onze liefde was en is hard werk, Onze liefde was mooi, Onze liefde is de laatste tijd een rotzooi. Onze liefde was leuk, Onze liefde is nu bijna een breuk, Onze liefde gaf vaak problemen, Onze liefde had dit ons niet moeten ontnemen.. Het is mijn medeschuld, Maar van jou meer schuld, Want jij wilde er niet aan werken…

Niemand had in twintig jaren Naar de dronken Bet getaald, Want 'n diender had d'r jongen Op 'n morgen weggehaald. In de nor kwam ze te weten Dat ie nou op zee moest zijn, En dat ie geen groeten stuurde Was het erregste chagrijn.…

Je groet me en kijkt van me weg voorheen maakten we een praatje, en ik denk, je weet het. Ik vecht met alle kracht en mogelijkheden die me gegeven zijn,jij zegt niets, maar denk ik, je weet het. Praat niet over, maar met me, wees open en noem het woord, want ik zie, je weet het.…

duinen wandelen niet stuiven wel af en aan pannen met winters riet in bekoorlijke dorheid met van dezen een knikje en haar hond likt je fleurt op door de mens die de ander aanziet met een glimp van vluchtige menselijkheid soms groet vreugde warm vaak ziet kilte of verdriet de ander niet op het smalle pad…

Het bed bedekt tot zij gewekt. Kussensloop als zakdoek voor verdriet. Dekbed vergeet, eettafel niet.…

Ik herinner me de plankenvloer die kraakte, de eksters in de tuin de ijsbloemen op het slaapkamerraam dat je zei, in een vorig leven was ik een aquarel, nee een witregel dat het bizongras in de fles zweefde als een zeepaardje dat ik na het tellen tot honderd ging zoeken, de laatste tree miste in het donkere trappenhuis dat de telefoonkaart…

Een groet, zomaar een groet. Een klein gebaar, een zwaai, een opgestoken hand. Een knipoog en een gulle lach. Zomaar een groet naar de overkant.…

Een rustige septemberavond De avond valt vroeg De nacht is lang De laatste zuchtjes van De hete zomeravonden Lichte bries over je huid Licht rillend, gehuld in zomerkleding De laatste witbiertjes Een ultieme groet aan De geslaagde zomer Die heerlijke avond Verwacht men de winter Maar toch eigenlijk ook niet…

als rode gloed wil ik je groeten want jouw schoonheid is oh zo groot heb jou menigmaal willen ontmoeten mijn liefde zo devoot heb jouw stralen willen kussen teder omarmen op het strand nu ik jou uiteindelijk zie is mijn liefde niet te blussen ben ik door jouw kleuren overmand…

Als de zon straks op mijn wangen de tranen zal drogen ik de vogels weer hoor die hun lied zingen in een nieuwe morgen stuur ik mijn groet naar jou achter de horizon in de hoop dat jij hem zal kunnen horen. Voor een vriendin die 22-07-2012 is overleden!…

En zijn er toch twee die elkaar niet moeten, Dan doen ze aan elkaar vooral de groeten.…