Alle inzendingen over de incisie van oktob

ik weet nog hoe zij daar stond met beton in haar handen hoogzwanger het snauwen van hem was geen vergissing zij staarde voorbij gebalde vuisten ’n gescheurde jurk, stevig vastgebonden aan de brokstukken van ’t onmenselijke tussen modderpoelen en het gehavend huis gekromd bouwde zij een muur, het gewicht vol gesis onder geweld van…

Vanavond wordt er live geopereerd Vanaf de eerste snee, da's de incisie Zit ik te trillen voor de televisie Want er kan niks geknipt of gemonteerd Dat alles goed gaat in die ribbenkast Als kijker houd ik daar mijn hart voor vast. ----- Omroep Max presenteert vanavond de Open Hart operatie…

hij denkt dat het veilig is op de trein, beeld na beeld gaat voorbij er zijn kinderen zijn handen veegt hij af uit regelmaat wie trekt er aan de noodrem wanneer nieuwe wegen zich naakt wensen langs een ander zijspoor vergrijpt een man zich aan bomen, blind en ongeremd de wind is hem te hoog elders worden namen gegeven aan stenen…

Een merendeel ging u al voor Veiliger vandaar, daarom, daardoor De incisie komt hier op uw buik Het valt best mee, deel ik u mee Nog even tijd, voordat het barst De oerkracht, ritme’s van de wee We volgen liever de natuur Ook in het laatste draagtijd-uur De baby voelt, beslist en heerst Pas dan – en met de billen eerst Prachtig kindje…

de avond de avond valt mijn wereld gaat op in zwart zwart het duister sluit om mijn hart zwart ik ik val de avond de avond valt schemer zwart…

een beweging gevormd door haar hand een klank gevormd door haar mond de nacht gesheiden van het zwart de stilte gehuwd met het woord wanneer haar ogen mij verblinden wanneer haar lippen mij verstommen dan zal ik de liefde beleven…

mijn liefde een kleurschakering op haar palet van woorden waaruit haar penseel herinneringen opdiept die ze neerstrijkt op het doek van haar zelfbeeld niets weerhoudt mij te beminnen niet haar vlammende blik die mijn ziel schroeit niet haar treffende woorden die mijn hart verwonden ik een levenloos lichaam deinend op door liefde en bloed…

Dauwdruppels op het gras, zij weerkaatsten mijn gevoel. Verdriet van mijn ziel.…

De zon straalt vreugde. Laat zijn liefde zien aan ons, kijkend wat er komt.…

Het leven lijkt nooit zo kostbaar. Niets anders is waar. Het leven door Gods handen gegeven, en door een en dezelfde handen weggenomen. Hij schenkt ons het leven. En bezorgt ons het Beloofde Land waar wij over dromen. Hij schenkt de weggenomende het leven van zijn dromen. Op aarde wordt er iemand ontnomen. De liefhebbende wordt het verdriet…

Iemand sloot de deur. Nu zijn wij met ons tweeën, mijn kamer en ik.…

Je zegt: Wanneer ik boos ben kan ik water worden, sleep ik woede mee, spoel alle nijd mijn bedding door en waterval mijn schuim over een rand zodanig vloekend dat god zelf schrikt. Je zegt: En dan is het weer over, daal ik verzachtend neer in een kom tussen bergketens, verbreed de glinstering tot glans en spiegel. Ik zeg: zo ken ik…

Zo had ik je nog niet gezien: terrein wuivend van gras speciaal ontsloten voor de voeten van wandelaar ik Je bent mijn glooiing zonder slangenbeten, peilloos diepe kloven, prikkeldraad of paden. Je bent als kon ik in je thuiskomen: lief lijf, zacht jachtgebied.…

Je was nog jong en je zat daar op bladeren van een vroege herfst, zó buiten ruimte, buiten tijd, zó vlinderlicht en opstijgbaar, los van de aarde, waar ik zwaar aan liefde lijd die nimmer sterft.…

O Neêrland! stuur toch, blij te moe, Uw kroost naar mijn collèzie toe, De beste school die ooit bestond Op ons gezellig waereldrond. Men leert hier aan de lieve jeugd Het Engels, 't cijfren en de deugd: Men zingt er en men leest er En elk diner, 't is geen bedrog, Vindt gij als thuis, ja beter nog, Vooral dat van de meester: En ieder bed…

Zo had ik je nog niet ontmoet, zo dansbaar en doorschenen, zo thuis bij discolicht zo snel wer- velend in die muziek van jaren her. Ik heb je lief, mijn ster.…

We keken naar de film, er vlijde zich zoveel herkenning tussenbeide dat ademloosheid zich ontspon alsof een eerste liefde aanving. Ik begon je aan te raken, te verleiden tot zachte weerstand. Van terzijde keek ik naar je smalle mond waaruit ik één voor één verstond, wat wij wel wisten, maar niet zeiden: stille geheimtaal, diepste grond.…

Er is een droom, adiafaan: Ik ben nog klein, een kind en ik sta voor het raam - over de vensterbank geleund, hoor ik een smal geluid. Spreekt iemand in de diepte daar iets uit? Mijn vader, hij staat hele- maal beneden en hij wenkt zonder een woord. Ik weet: Ik ben bedrogen, hij is dood, er is geen stem. Dus wuif ik terug en…

Dit is examen doen: duizend energieseconden lang uit evenwicht aan gene zijde de doodsrivier: een rij verlegen tafels zonder kandidaten En ik, vanuit doodleuk volwassen zijn schrijf hen vast in de lijnen van mijn hand, opdat wij samen zijn. Daarna kunnen de tafels aan de kant.…

De titel zet het licht op groen. De spatieregel die volgt drukt een gaspedaal en scheurend rukt de eerste regel mij volledig weg uit het fatsoen. Hier maakt de taal mij snel en licht, een carrosserie van voortbestaan: gelast, genageld en gedicht.…

Dat jaar was er maar één woord heilig: haar. over je voorhoofd en je schouders, over je ouders. Nu is het oude uitgevallen en wordt het woord: zij. Ik voel haar over mijn angst, over mij veilig.…

Hij die, - uit vrije keus - , En in zijn achter kamer, Met hoofdpijn als een hamer, En volgestopte neus, Met klemming op zijn water, En lusten als een kater, En met een stijve nek, En vijf gebroken ruiten, En deuren, die niet sluiten, En 't Pootje* in zijn kuiten, Er uitziet als een gek; Is min nog te beklagen Dan hij, die drie paar dagen…

Je voelt het helemaal niet aan- komen het is een ziekte een hemoptysis van de pen dat gouden en vulbare hart. Het woekert zinloos het schuift woorden voort kortom schrijft dat koffie klaar staat om te zijn gelezen een pizza ter ontcijfering boodschappen die de mensheid waarachtig niet baten maar die desondanks dringend ja zeer dringend…

Als deze dagen van gemis zo zonder einde kunnen zijn, hoe lang is dan een uur? Een anticlimax wordt bijna een climax op den duur: een druppel helderrode wijn die beter smaakt dan ooit een heel stel flessen, anders gezegd: ik voel dat ik jou missen mis, een dorst die nimmer valt te lessen.…

Een ezel is een heer met een staart, Die hij van achteren draagt, als een paard. Het verschil tussen ezels en geleerde doktoren Zit hem soms minder in 't hoofd dan wel in de oren.…

Tienhovenselaan Waar in de koffietent iedere maandagmorgen schoorvoetend op gang kwam en ik in het woonhuis van mijn kleine geboortepoort tussen natte was woonde. Tienhovenselaan er verbleven eenvoudige portiekheiligen bij gebrek aan snollen of hoeren,- hoe zou mijn moeder ze ooit hebben herkend- Nee, dat waren andere wijken. Tienhovenselaan…

Als de dagen van het diepste kwijt zo zonder einde kunnen zijn en toch niet kwellen dan zal ik zelfs jou missen missen en geen tijd meer tellen…

Ik zou je willen vergeten verlaten omwille van een boom, omwille van een vis die niets van doen heeft met een boom. Ik zou je willen vergeten, verlaten maar zie: De treurwilg hangt zijn draden in het water en vissen springen soms…

Het kalf Kent een natuurkundige maar half Daar er geen tijd is om het te bestuderen, zo gauw is het uit de kleren Intussen weet men uit Plinius*, dat dit dier Gewoonlijk PA! zegt tegen een stier En tegen een koe: MOE! En 't antwoord is dan gewoonlijk BOE! 't Geen in het chinees zoveel wil zeggen als HOW DO YOU DO? Voorts zeit hij OOM tegen…

Wandelaar, om u de waarheid te zeggen u kunt zo moe van het lopen niet zijn als ik van het leggen.…