Alle inzendingen over de literatoren hebbe

wat tempel er is de geur van zure tepel rebellie zonder hartevuur dove netel kwartel op tafels gedoopt in gierst bij boeren geruild en opgedeeld in kavels besproken niet anders dan gedane zaken in luiletterland duf gepriegel in kantlijnen van schuldeloze burgers met salie in hun gerstenat groene knoppen al uit de tak monsteren…

Mijn tweede ik Wil literator zijn Geheel opgaand In de literatuur Mijn alter ego Verletterd tot in De kern van mijn Leven* De mooiste woorden Tot mijn mooiste zinnen Voor altijd Voor even Voor onbepaalde duur *vrij naar Van Heugten…

Tweestrijd dirigeert Heil zoekend raspaard houdt vol God hebbe Mijn Ziel.…

Samen vlieg ik nu met jou de kustlijn als scheids tussen gevangen en vrij De kamers onzer harten samengesmolten tot het absoluut grootste Het litteken op mijn ziel fluctueert grootte in verweesde omschakeling van hébben naar houden van goed genoeg nu, ken ik jou beslist de mooiste blootste…

men hebbe te Entebbe maar beter geen kapsones veel beter ware zo gaat de mare to try and keep up with the Jones’s…

Hebbe God ons boven allen, hebbe Jesus ons getween! Laat al ‘t andre, moet het vallen, ‘t valle! Jesus blijve alleen!…

De dieren hébben stem, wat zeur je toch ? Dit kabinet kan blijven wat het is: Een beestenboel waar ezels balken, en de aalgladde zalm gehaaid die kudde mende.…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit het werk van de Belgische oud-journalist en literator Geert van Istendael (1947)…

Ik heb om uw liefd' geworsteld en gestreden Maar hebbe tevergeefs daar lange naar gebeid*. Ick hebbe dik* gezocht uw mede-dogendheid, Maar en verneem ze niet tot op de dag van heden. Hoe licht* kost* uw gena bekeren mijn gemoed. Uw liefd' en goedigheid mij trekken tot het goed'. Uw mede-dogendheid van 't kwade mij bevrijden.…

opa van de derde etage keek uit het raam over de gracht zag opoe zwaaien dacht je kennet me doen ik mot dat mens niet binne hebbe opende het raam stapte er wuivend uit dag opoe dag opa het ga je goed…

vent van binnenpretjes: wij dol op onze taal jij markante dichter warrig harenstichter poëtisch rookkanaal ik zal je niet vergeten redenaar van onverbeten wij zijn getreurd weer een literator uit Nederland gescheurd!…

Hetgeen ik niet uitgeve en hebbe ik niet in, wie zal mij dat wijten tot schande? Mijn herte en mijn tale, mijn rede en mijn zin, 't is al zo van buiten, 't is al zo van bin' 't ligt alles daar bloot op mijn handen!…

Jezu, ik en vind er geen waar 'k hoog genoeg kan klimmen om U alleen te vinden: de wereld wil mij achterna, alwaar ik ga of sta of ooit mijn ogen sla; en arm als ik en is er geen; geen een, die nood hebbe en niet klagen kan; die honger, en niet vragen kan;…

het drama kijft boven het hoofd ze schrijven niet meer maar brullen de letters van het behang dat stilaan naar beneden komt ik blijf stijf mijn lijf ook al stijf van de zenuwen en ik brul uiteindelijk mee dat ze me niet motte hebbe de stilte spreekt voor zich net zoals ik momenteel de advocaat mag niet wil ook niet, zo bang maar…

Al ben ik niet gelovig, god hebbe mijn ziel vast wel die reserveert omdat ik niet geloof vast geen plekje in de hel! Toch?…

een vrouw sprekend de mijne in het Wereld Contact Centrum zij ziet het lichten lippen komen in beweging de mond opent ik zie wat niemand ziet Harry Mulisch klopt acht maal aan een roze reuze poort met een reiskredietbrief…

de meeuw heeft het wel gehad met zee duin en strand ziet ze krijsen slaan woest hun vleugels uit op Rapenburg Levendaal Hoogwoerd den Burcht Claresteeg ja op de Stille Mare burgers klagen zeg wat mot dat durven niet meer uit hun huizen een misstand net vele pluizen heden kan ik verklaren: geen tot gering presteren als meeuwenverschrikker…

en toe waren het hele dagen dat we samen innig lagen bij mij thuis in het grote bed en nadat ik koffie had gezet begon hij me vurig te masseren daarna vreeën we meerdere keren totdat hij moe maar voldaan weer naar huis toe moest gaan ik heb jaren van hem genoten maar heb het hoofdstuk afgesloten toen hij plots van de trap afviel oh God hebbe…

soms lees ik op 't kerkhof wie de dood overviel zij rusten in vrede: god hebbe hun ziel.…

tijd pragmatiek het gips van het breekpunt scheidt Haar nietszeggend antwoord zei meer dan de boekdelen die samenvattend Mijn Muze werden genoemd Ik vergat haar zowat haar mysterie aan kleuren haar lekkende zekerheid Ik vergaf haar omdat de drie zinnen van haar email eerlijker waren dan mijn poëzie God hebbe…

Of mocht hij liefst begeren (Heeft hij verstand En vlugge hand) Een Ambacht goed te leren - Ik sta hem borg voor loon en gunst, Hij hebb' maar trouw en vlijt en kunst.…

Met groot recht heb jij nu ook de Gouden Ganzeveer, even de laatste in een rijtje van grote literatoren, verbluf ons nog vele keren, als een vlijmscherpe speer, en blijf de gevestigde, brave, gezapige massa verstoren.…

Een der grootste literatoren uit ons taalgebied - Pieter Cornelisz. Hooft - heeft zich in de Gouden Eeuw over dat historisch-cultureel erfgoed ontfermd.…

bij de poëzie van Boutens terwijl ik hem nuchter een valsaard vind Er zijn ook nachten dat ik door mijn kamers jog en doe alsof ik een populaire marathonloper ben die door duizenden vrouwen wordt begeerd of ik waan me de moderne Baudelaire, die diep in de nacht met zwarte inkt de meest chockerende verzen schrijft die enkel door elitaire literatoren…

En schoon ik duizend feilen hebbe, Hij laat daarom mijn hand niet los. Dies blijft het bij de spreuk, mijn kind: De Heiland is de beste Vrind. Hij liet voor mij aan ’t kruis zich doden, Vergoot voor mij zijn dierbaar bloed, Staat nog mij bij in alle noden, En maakt mijn vele schulden goed.…

Gedaagde, bodemvaste bosgenoten, bomen, die ‘k, wel vijftig jaren lang, boom wete; en zo hoge als nu geschoten, gezien hebbe, op zo menig wandelgang; wat ben ik, arme miere, u bijgeleken, die sta en u aanschouwe, o hoge bomenreken!…

Ach, hemellawerke, waar zit-je gij dan zo luide en zo lange te preken, waar dat ik met de ogen niet achter en kan, al hebbe ik zo dikkens gekeken? o Mocht ik u volgen en, vleriken aan, lijk gij, in de hemel, de hoge, te choore met de andere veugelen gaan, en vluchten de mensen hun ogen!…

Voor Ben Ali Libi, de kleine schlemiel, hij ruste in vrede, God hebbe zijn ziel.…

"voor elkaar" nimmer gezien als de waarheid niets is meer wat t lijkt god hebbe mn vergeten ziel, verzwolgen, in de menigte maar ik geloof niet in god... komt t dan nog goed? speelt mijn hart dan eerlijker spel dan de rest? ademen kost me meer moeite dan liefde ook al heb ik t niet dit gevoel...…

men scheure nu een hart in twee ongelijke delen één bakke men op met wat wortel en prei men giete daar een plas botermelk bij; met de andere mag de hond wat spelen de hond is wit met zwart men gooie het opgeklopte eiwit weg en evenzo het geel, want dat hebbe men nu niet nodig onderliggende eieren zijn volstrekt overbodig bij het sudderen…