Alle inzendingen over de man in de maak

De man was uitzonderlijk mak en hij luisterde braaf, toen ze sprak: 'Zeg je moet nu beslist naar de mondhygiënist!' - En hij ging: hij zat onder de plak.…

Beste mensen, landgenoten, Europeanen, Wereldburgers, Ik zou zeggen maak er weer wat van, van 2023 Laat af en toe 2022 nog eens stevig op u, jou inwerken wat mij deed leiden naar: ‘De kleren maken de man’ De kleren maken Jan, dus Ik heb een nieuw pak gekocht in Spanje, een blauw pak, Europees Blauw om me in Europa te vertonen als…

Ik maak een foto, toon deze aan dochter, maakster ooit en aan mijn zoon of zus om inkijk in mijn uitzicht en hoe rijk bloemen rondom bloeien, boven hem appels groeien Ook stuur ik de foto naar een vriend, die vlug apjes leest en reageert wij vinden dat hij lijkt op de stenen man de ene keer mysterieus, vanwege donk're hoek maar ook…

Maak iemand steenrijk dat meestal gaat ten koste van en hij vindt zichzelf een weergaloos belangrijk man – so what? Maak iemand minister van Justitie hij denkt nu sta ik boven de wet alles kan – niemand die nog op me let de juiste man op de juiste positie?…

Achter het geklater kijken wij samen naar de Stem van ooit die uitstort in ons willen horen ze doorboren ons verloren klanken suizen onophoudelijk in de leegte toch, jullie vergeef mijn suizen verhoor mijn stilte in jullie verlangen zijn woorden vergeten wordt zwijgen verstaan bedwongen word ik in het alles geven uit eigen…

als vanouds maak minder bitter en witter - ---------------------------------------- uit: 'Helder maar grijzer', 1998.…

Goudgeel beschenen nu de maan is verdwenen, maken mijn gedachten een zwerftocht op twee benen. Eenmaal namelijk door die dorst naar kennis gewekt voelt het of mijn gedachten met veerkracht zijn bedekt. In ons stemming geel met wit gekleurde kamervertrek heb ik alles weer opnieuw gastvrij op het rijtje gezet.…

Ik leg mijn hoofd in je schoot en geef me over aan de wanhoop die ik voel Ik wéét welke keuze ik moet maken maar angst en onzekerheid overheersen mijn daadkracht Vertrouwen mag groeien en stilletjes word ik geraakt door jouw wijsheid Ik voel een kracht die mij laat uit stijgen boven mijn kleinheid en mij één maakt met mijn…

Rond mijn naakte existentie schikt hij vormsel met uitbundig zwieren en dicht met stoffen penseel de kieren voor een stijlvolle dimensie. Hij bebroekt, behemdt en zelfs behoedt de gedaante van mijn passeren hult mij, schijnbaar achteloos, in kleren waarin elke passant mij achtend groet. Uitbundig voeg ik mij in ‘t gepluimte jubelend over…

II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt niet bij Voor mij hebben…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

de druk van het bestaan een helder moment weet het afglijden de druk van de ketel een helder moment weet van gaan de druk te en dan verlang je naar rust heel bewust…

Een vrouw wenste ooit een make-over want manlief vond haar veel te pover men kluste, en klaar het scheelde een haar of er was geen make-up meer over…

De oorzaak is macht en die ligt bij vrouwen zij die de vrucht dragen en werpen zij kunnen hun kind(eren) alles wijsmaken zij kunnen de man, de vaders maken en breken zij kunnen alles beweren, faken en wreken vaderdag gaat aan hen voorbij in een sfeer van schone schijn binnen totale controle!…

‘Het kan niet anders’, hoor ik heel de dag; Toch vindt niet ieder dat een oorlog moet: Geen ‘nicht gewußt’ en ook geen Duitsen bloed, En dit keer zeker ook geen Franse slag. Toch ben ik bang dat Bush de knop om zet, Dan belt hij senior: ‘It’s in the bag, dad!’…

Hengel me binnen Want als een gedreven vis Zet ik je op je zinnen Op jou vredige lege stranden van liefde Zonder vooroordelen Zal ik rust vinden Haal me eruit Laat me spartelen op het droge De woeste zee Mag dan wel mijn haven zijn Het is nu tijd Iets in mij verlangt naar iets anders Bevrijd me Al doet het pijn Al betekent het mijn eind Niet langer…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Ik kijk tv op mijn pc een documentaire over een boot die naar een eiland vaart en terug: Idjwi zoete aardappels, maniok- door het bos vervoeren vrouwen hun oogst op het hoofd ze bewerken hun grond met handwerktuigen et voilà op de boot kleurige kleding de kapitein en zijn stuurman in smetteloos wit overhemd met gouden strepen…

schoolbank tot studie, je doet het gewoon alsof het niks is — met één hand op je telefoon bij de Spar ben je chef vullen en spiegelen laat de vakken strak in het gelid daar staan om na werktijd, hop de gym te bezoeken om met gewichten spiermassa te bouwen je haardos, ooit een wervelstorm zonder plan werd ingeruild voor de coupe van een man…

de avond is tot de nok met nachtblindheid gevuld ons beider ogenblik is de schemer al voorbij maar er is meer, wat scheelt het eigenlijk, wat is deze plek in de zintuigen van ons heelal, waar komt het licht uit sterrenstof vandaan, water naar de zee, schaamrode golven voor de boeg, alsof zij voor hete adem wijken dit voorgordijn…

En ik, waar 'k uwe schoonheid schenne, ik, die me-zelve miek de' in vrees begeerde Man die u bevrijden kon en sloeg in slaven-ban; zelfs ik, uw graauwe Heer, wie géen vrouw ooit zal kennen: hoe bibbert op mijn lip de bede - o wrang bekennen -, de bede, uw doem te ontvliên, en die 'k niet bidden…

Patiënten haalt men zo maar door elkaar, Een man moet daar de urologen mijden. Hun ingreep kent niet steeds een 'happy end', Men maakt je daar compleet impotinent.…

Ik maak een gedicht voor jou kleine man, die aanspoelde op het strand, daar dan. Ik maak een gedicht voor je broertje kleine man, omdat die samen met jou om het leven kwam.…

hondsmoe Dan ben ik vooral aan innerlijke rust toe Ik kan dan vreselijk geeuwen, gapen Keihard boeren, het uit schreeuwen Ik roep dan d’r uit, d’r uit Weg met m’n ‘moeigheid ‘ Wat is de moraal van dit verhaal: Blijf bij je zelf, bij je ‘eige’ IK Ik ben druk, maar ga niet stuk Ik ben creatief en bovenal lief In het bijzonder voor m’n man…

De grauwe najaarsdag verging in regen en werd, gedreven naar de avond, mat. In 't struikgewas langs het bespoelde pad vielen de droppen bij het nauw bewegen der lucht met zacht geruis van blad op blad. Dan plotseling breekt uit de wolkenvegen een verre lichtval naar omlaag en tegen een gouden kim staat tintelend de stad. Verbijsterd zie ik…

't Is winter in Noord Nederland het ijzelt op de straat En niemand die er nog voor zijn plezier de weg op gaat De nieuwsberichten spreken van ontregeling en nood En als je op de rem trapt kan je wagen bij het schroot De kinderen in Groningen zijn opgewekt en blij De scholen zijn gesloten daarom hebben ze nu vrij We zien ze lekker schaatsen op…

Het wassende water is onstuitbaar hoe vaak het ook breekt in brede golven op het strandje De zon staat een half uur boven de horizon, hand in hand lopen we in waaiende kleren onze vrije avond in Mijn haren dansen In de boot aan het eind van de steiger kussen we als tieners, het water klotst en de hemel kleurt oranje Ik zie met eigen…

Waar de drukte van alledag stilvalt en ik iemand in zichzelf zie keren, houdt alles op ogenblikkelijk val ook ik stil, heb ik geen plannen meer niet eens een lichaam ben ik niet meer op weg alleen nog de zacht trillende energie die liefde heet verbonden met het gezicht dat ik zie, zo mooi in balans met het leven Mens, ik houd van…

Wat wij in de bosjes doen kijk maar, als je hier voorbijkomt we ontkennen alles wat je denkt We ontsteken een laaiend vuur voet voor voet, hand voor hand wat de draaischijf aangeeft een stap op mijn blauwe broek een hand op het gele zand het uitstel is spannend als de eerste keer, nu de andere hand op het groene gras een been op de…