Alle inzendingen over de ontwikkeling van het reuzeninsect naar de hedendaagse vliegtuigen

zijn geweven droom ontwaakt in een reuzeninsect van linnen bamboe en aluminium zal hij de aarde ontstijgen moed en wanhoop vechten om voorrang enkele honderden meters op zeven meter hoogte komt hij los van de grond de maximumvolume bereikt…

De vliegtuigmaatschappij die Boeing heet Verliest mij veel te vaak wat onderdelen. Geen schijn van kans om zoiets te verhelen, Ze zijn soms kilo’s lichter bij de meet. De ongelukken die ik op zie doemen Verleiden mij ze voortaan Boing te noemen.…

een geweven droom ontwaakt in een reuzeninsect van linnen bamboe en aluminium zal hij de aarde ontstijgen? moed en wanhoop vechten om voorrang enkele honderden meters later laat hij de aarde los…

Ik zoek mijn vertrouwen Ik ben het kwijt Ik wist niet eens dat het zo verankerd zat Als een motor naast mijn hart Zo vanzelfsprekend brandde het me vooruit Nooit bij hoeven stilstaan Geen twijfel, pessimisme of spijt Ik zoek mijn vertrouwen Vertrouwen in mezelf, de toekomst en de wereld In een ander en het licht van een nieuwe dag Help…

Soms is het of je ogen je bedriegen En of de beelden filmopnamen zijn: Je ziet een vliegtuig in een rechte lijn Zomaar het World Trade Centre binnen vliegen. Die Boeing die in dat gebouw verdween Boort zich nog telkens door mijn netvlies heen.…

ik vat je tere leven samen in een notedop het broze kan daar talmend toeven tot vermoeide stormen de luwte vinden en jij in een scheepje de zee opgaat vat ik je tere leven samen in een notedop…

Zilveren vogel tussen de witte wolken op weg naar de zon.…

Het vliegtuig was die ochtend opgestegen, Het vliegtuig vloog over de oceaan, Het vliegtuig landde op de landingsbaan, Het vliegtuig bleef nadien nog kort bewegen. Toen stond Hij voor de Nachtwacht en ik schrok: Hij maakte een gebaar als Banning Cocq.…

neanderthalers waren heus niet dom veel hedendaagse mensen zijn veel stommer want hun gedachten zijn vaak krommer de weg der evolutie is heel krom dus zelfreflectie is wel op z’n plaats veel hedendaags gedoe is ondermaats…

neanderthalers waren heus niet dom veel hedendaagse mensen zijn veel stommer want hun gedachten zijn vaak krommer de weg der evolutie is heel krom dus zelfreflectie is wel op z’n plaats veel hedendaags gedoe is ondermaats…

tijd raast voort waarin ik mijzelf heb geaccepteerd de wereld ga verkennen aan anderen kan wennen jij in een oase wachtend op mij warmte en liefde voel me vrij de toekomst is kleurig in rust vol rode rozen…

Wikkel dat Ingewikkelde Los En Ontwikkel Verder…

Het kalenderjaar met vruchtbare seizoenen illustreert vreugde.…

Langzaam gaat het leven voorwaarts Stap voor stap over al dan niet gebaande paan Wat gisteren nog nieuw was Is reeds vandaag herinnering En de vraag is waar wij morgen gaan ’t Leven is een trage ontwikkeling Van vele eeuwen rij aan rij Waarin geschiedenis wordt geschreven En zoekt steeds naar de balans Die ons uiteindelijk door hoger hand…

Ja Eindelijk Hier Ben ik Met Veel Plezier Ben ik Mijzelf Aan het Ontwikkelen Kleine Stapjes Vooruit Op weg De weg Die Steeds Beter in Zicht komt De weg Die Mij Op weg Helpt Steeds Meer Zichtbaar Vrijer Steeds Bewuster Vrijer Hier Zijn…

Verdriet is op vrolijkheid gestuit het huilen werd lachen eenzaamheid kreeg handen aangereikt hulpeloosheid gaf men voeten gebrek door overvloed gevuld onmenselijkheid wordt vriendschap.   Een leven hoort met zin gevuld de lach zal altijd blijven een arm om een schouder heen geen last die niet te dragen valt door liefde die gebreken dekt…

Ik ben een man, waar is mijn speer Ik mis de oude rituelen Zie hoe de jongens zich vervelen Ik stel me met een boek te weer Als ik het voor het zeggen had Dan stelde ik weer in de riten Machines kunnen zo verdrieten En de kantoortuin maakt zo mat Een ruimte om te mediteren Een plek voor zang, dans en lawaai En elke maandagochtend zweten…

het schip dat wij voeren jachtte door bekende wateren of dobberde door nieuwe groeiend naar volwassenheid met en voor mensen reizigers van het ruime sop werd het langzaam maar zeker van lonkende haven tot thuis daar afmerend en ankerend ons met en aan elkaar lavend konden wij laden en sterken alvorens de tocht te vervolgen als dan…

Zie hoe hij als nieuw wereldburger kraaide Gezalfd van donzen kruin tot kleine teen Met in zijn mond een plastic fop als speen Nu is 't de zalf van God die hem omwaaide Onzichtbaar één in een mystiek verbond God save the king! zong men, als uit één mond…

Dat een scholier geen jaartal hoeft te kennen Is binnenkort gelukkig niet meer zo. Hij leert weer: "1813 - Waterloo" Of: "'44 - slag in de Ardennen". En bij 2001 ziet hij straks staan: "De Duitse troepen vallen Vlieland aan."…

er zit een wonderlampje binnen in ons mensenhoofd dat zacht gaat branden als we daar een stroompje laten lopen en als dat licht schijnt gaat ons derde oog voorzichtig open dan straalt een innerlijke zon die alle pijn verdooft er zit een infrarode gloeidraad in ons mensenhart die zacht gaat branden als we daar een stroompje laten lopen een warm…

Zwervend langs rivieren op zoek naar 't vervolg van ons leven, mocht dat er nog zijn vastgelegde herinnering eerder in zwart-wit, nu in kleur afgedrukt vind ik ze mooier hoewel tijd 't echt niets kan schelen immer geschoten de stad uit langs de brede, soms kolkende rivier…

Een vliegtuig is neergestort, in tripoli op 12 mei 2010. Er zijn veel Nederlanders omgekomen, en er is veel verdriet. We herdenken ze veel, we vergeten ze niet. Zelfs de koningin niet.…

Wat kan een vliegtuig mooie strepen trekken Kaarsrecht en als een bruidsjapon zo wit ’t Is jammer dat er heel wat troep in zit Waardoor we rondom Schiphol haast verrekken Wat kan een vliegtuig toch een stank verwekken Door kerosine eindeloos verhit In wolken roet en net zo zwart als git Die alles met een kankerlaag bedekken Nee, zonder vliegtuig…

Nog erger dan de streekromans uit een net verlichte provincie is de hedendaagse poëzie uit Holland, vertaald in het Frans.…

Poëzie is voor mij het verhaal Dat men mij vroeger vertelde Van een man die op zijn zolder Een vliegtuig van beton gebouwd had En trots tegen iedereen zei Dat het wel kon vliegen Maar niet door het dakraam kon ------------------------------------- uit: 'Een vliegtuig van beton', 1973.…

Die nacht was ik een jaar of dertig. Die nacht opgestaan. Het regende uiteraard. En ik werd ontdubbeling gewaar. Mijn klef, laf ego vastgespeld aan mijn dubbel vel liet los, genadig, ordentelijk. Voorspeld: kinderen (drie), teckels (twee), bridge, anjers, Verzamelde werken, testament. Ik viel. ik liet mij liggen. Als een slagroomtaart…

verstikkend het keurslijf waarin ze zich opgesloten voelt zij is niet iemand van regeltjes het zijn de vormen waartegen zij zich verzet graag wandelt ze op het randje om haar horizon te ontvouwen vergroot haar visie de speelruimte waarin zij zich laaft aan al het goede…

Bind mijn rechtervoet maar aan de jouwe Smeed jouw plannen met mijn warmte Gebruik mijn ogen om de wereld te zien en wacht gespannen de volgende stap af…

Vroeger was ik knoppenkind Nauwelijks van mijn kleur bewust Maar nu ik groter ben gegroeid Ben ik gerust...…