Alle inzendingen over de tijd en dichterli

bundeling is verbladering in de herfst je waait weg je blijft liggen weggerot geveegd op hopen je weet niet meer je vergeet door d’ontluist’ring na d’ontblad’ring storm en beregening ontlezing als herinnering zo blijkt telkens weer bij lang verleden dichters die ooit in bundels waren…

Er wordt weer heel wat achterom gekeken. Men kijkt vooral naar wat is misgegaan en wat men beter anders had gedaan. Dat helpt geen donder, zo is mij gebleken. Ook heb ik geen idee wat er gaat komen, dus heb ik me maar niets meer voorgenomen.…

Zij sprak: het nadeel van ouder worden is, dat je tijd op aarde steeds korter wordt, het voordeel van ouder worden is; dat we alles wel zo'n beetje meegemaakt en gezien hebben! Hij sprak: ik zie de voor- en nadelen eveneens, maar kan niet lang genoeg op aarde verkeren om het mee te maken, want het is altijd te kort!…

Het is een schoonheid Waar ik alle dagen naar mag kijken Naar de wonderen van dit heelal Ik zie en ben verbaasd--- Wat zich allemaal laat zien aan mij--- En aan alle mensen. Met wat zich allemaal voordoet--- In de wereld De zon hoog aan de horizon De maan die stilaan tevoorschijn komt De sterren die zich laten zien De vogels hoog in de bomen…

Er was ooit een tijd, dat ook ik naar school ging graag of niet, je ging er was ooit een tijd, dat ik werken ging graag of niet, je ging Er was een tijd, dat ik verkering kreeg graag of niet, je deed er was een tijd dat ik trouwde, graag of niet, iedereen deed!…

De klank van mijn oude vleugel wordt zwak en schril: er is iets versleten in hem, diep van binnen. Er valt niets te herstellen, er valt niets te beginnen: tegen een doodlijk euvel kan men niets beginnen. De arme zwakke klanken zullen ijler stijgen, (waar bleef de sterke, volle klank van hun jeugd?) tot ten leste komt het verlossende zwijgen…

Het blad valt af, roest op de stille aarde, vergaat en krijgt in 't vergaan nieuwe waarde: elk wezen weet zijn tijd en beidt zijn uur. En altoos is, tussen de tijd van sterven en het opkomen van een nieuw geslacht, een verbeiding, iets als een stille wacht op de anders zo drukke en volle werven.…

Het was de tijd van Floris en Q en Q Je ging van huis en altijd volledig in tenue En minstens twee uur te vroeg Het systeem was simpel: dat was er niet En de scheids was als vanouds weer een stuk verdriet Maat het was altijd iemands vader Dus dat zei je dan maar niet We waren groen Groen als gras Groen, groen als gras Groen, groen als gras…

Snot en zand De berg De heg Je snot Dit land Je speelt en lacht De wereld zacht Geen meteoriet Geen bom Alleen maar je snot En het zand In een speelplaats onder de zon Geen meteoriet Geen bom Je snot In het zand Er is gelukkig niet veel Aan de hand…

Ken jij Seneca? vraag ik aan mijn vrouw. Is dat een helende zalf? vraagt zij mij terug. Jazeker, zeg ik stoïcijns. Seneca is ook zalf. Zalf voor onze ziel.…

de eerste reizen met een driewieler gemaakt zijn van lange duur…

- ik droomde dat ik ondergronds leefde dat regenwormen en emelten mijn buren waren met wie ik dagelijks het gesprek aanging het waren conversaties die 'k plezierig vond want ik hoefde me niet constant te verdedigen, we lieten elkaar in de eigen waarde, de regenwormen, de emelten en ik, Nu is mijn gelukzalige droom voorbij,…

Nog verholen in de uitgewaaierde schemering van het stroomgebied waar de woorden vloeien komen luchtbelletjes aan de oppervlakte, zoals schuim op een droge mond kan groeien. Al knetterend en flitsend laat de hemel een lichtspektakel boeien, tekenend de magie van dat ene woord dat stilte verbrak met aardedonkere stem en licht accent. Waardoor…

Van hem mocht ik wel één minuutje spelen, Want voor het team zou ik belangrijk zijn. Zoiets verzint alleen een meesterbrein, Maar ik zou óók mijn ‘vreugde’ met hem delen. In die minuut dat ik van hem moest knallen Kreeg hij van mij een rotschop in zijn ballen.…

Vandaag is het voor haar "Prinses Giulia Eleonora Liefje" toch een beetje Koninginnedag zoals die van Koningin Beatrix of Prinsessedag waar het ooit mee begon met Prinses Juliana Maar nu anno 2016 zal zij, mijn dochter mijn mooie prinsesje met haar stille wijsheid, eigenheid en schoonheid majesteitelijk, feliciterend, stralend naar…

Waar is hij nu? Ik twijfel in hoever ‘k Me ‘t heb verbeeld. Ben ‘k gek? Ben ‘k een fantast? Maar ‘k draag nog steeds die zwarte jas als ’n klerk! Die me beknelt: ik voel me erdoor betast Voorzichtig voel ‘k de grond, waar her en der ‘k Nog glas en veren vind; ‘k ben niet verrast Dat dit gebeurt: de molen van Tietjerk Staat in de rouwstand: dit…

De tijd is stil gaan staan.…

Alsof hij er nooit stond hij is weg, alsof hij nooit fier en vol lampjes stond te pronken, daar, in de hoek. Ingepakt en wel ligt hij weer zonder verlichting pronkbaar in de kelder te wachten op het volgend jaar! Alsof hij er nooit stond.…

Iedereen 2cb koel de trip je leven een vuurwerk of niet? Beter is geïsoleerd goed is niet haalbaar verlicht nooit verleerd intergalactisch gebaar. Melancholisch gewaar in twaalf stappen de weg en het gevaar wie zal `et ooit snappen. Iedereen een eiland niemand de rots in de branding en uit de brand het schouwspel de leugen…

Ze duiden en duidden op de verkeerde woorden. Zíj hoorden niet hetgeen dat ik dacht; ik werd verwacht. Alles wat zich aandiende in en tijdens het leven, in mijn leven: het doet me doorgeven! Met de correct, juiste boodschap in hoofd, in hart, nieren één van zuivere hoop te laten zegevieren!…

De tijd vliegt.…

’t Is vrijdagmorgen...nog geen snelsonnet Wim Overweg staat daar nog fraai te pronken Te laat...verzaakt...wat ben ik diep gezonken Uit schaamte kruip ik maar weer in m’n bed Ik droom...een onbewaakte overweg doemt op Te lang...daar komt Hans Mooi met in zijn hand een strop…

verdwaald in donker licht zoek ik mijn vertrouwd gezicht wat bij klaarte niet meer lukt jong en fris zijn weg voor goed op reis met tijd, zo snel bewijzen zijn er wel als ik zie, mijn gerimpeld vel !…

Pour vous madame, eau de flanel un chic mélange, un mix odeur van orchidee en rozengeur c'est un parfum unique, jawel Speciaal voor u mademoiselle dracôme, een mannentovenaar je leeft maar één keer hier op aard n'est-ce pas, voici, la vie est belle…

balanceren manouvreren compenseren en /heb lief produceren en zegen, amen.…

Naar Martinique of naar de Malediven, Naar Rome, Moskou, Rio of Berlijn, Zo leek hij als toerist op weg te zijn, Maar heel zijn rugzak zat vol explosieven; De jongeman was naar hij dacht op reis Naar al zijn maagden in het paradijs.…

Want ik weet en het is waar, tijd is geld en ik kost veel. Hun werk geeft toch gezelligheid. Het liefdewerk van vroeger, is er al lang niet meer, dat heb ik wel geleerd. Maar zeur maar niet, want ook toen ging er veel verkeerd. Ik leef in de moderne tijd. Kan eigenlijk niet meer mee. Maar doe nog wat ik kan.…

De blauwe regen op ons pleintje, toont zijn overdaad aan tere bloesems, in wel duizendvoud. De mezen in het hokje aan de muur vliegen driftig af en aan met voedsel voor hun kroost. En beide kanten van de straat, omzoomd door boompjes, met hun bloesems laaiend rood. Het grasveldje barstensvol met madeliefjes, die hun gouden…

Mag ik u als schilderij in monnikspij zo kwetsbaar als een net ontgonnen tekening dan zet ik u op aarde en ben eindelijk vrij wanneer ik leef in uw herinnering.…

we dansten samen op het witte strand blij verlangend naar de nacht een meisje lief uit niemandsland haar handen koud haar lippen zacht met gele bloemen in het haar bespeelde ze de zachte wind zo magisch mooi, een leuk gebaar van jou, voor mij, mijn godenkind de donkere hemel straalde open och, lieve mensen wat een zicht want…