Alle inzendingen over de vijver

de vijver bevriest niet. is de eend blij dan? neen: de eend is in de vijver.…

Vijver, juwelen waterkom vijver der liefste, waar rondom de paden onzer lopen met slingeringen en verknopen van hun gedachteloze gangen, Vijver der liefste, waarin hangen de waterlelies, boven drijven en ingeschreven cirkels schrijven, Vijver der liefste, helderheid die maar op éne, op éne beidt; de hemel is er in en…

doodstille vijver een kikker wacht geduldig er vloog iets voorbij…

De vijver is kil, de wind hoog in de dennen -- brengt weer het najaar.…

Het kind en de vijver. Avondgeschater rimpelt de nevel. Water, glimmend, het water knippert. Het spelende kind, zo zoekend reiken zijn handen. En de oude vijver lacht, mistig lachen.…

O, oude vijver een kikker springt van de kant geluid van water.…

in de vijver van de paleistuin krooneenden…

Slechts omhuld door het warme licht vanuit de hoge ramen voor een ieder in zicht staat zij daar starend naar de vijver door seizoenen heen staat zij maar bewegenloos gebeiteld uit steen emotieloos starend naar de vijver…

de vijver wacht weer op de sprong van de kikker ligt zo heel stil nog…

de wind waait voorbij voorbij de regendruppels de vijver loopt vol…

Zoals de gele plomp zo nodig ik je uit om ook te drijven zo op een vijver zorgeloos en straks te bloeien weergaloos…

De vijver ligt er nu verlaten bij, na een lange dag van vallen en weer opstaan. Een gekraste ziel zie ik in de laatste zonnebanen, het was slechts één dag dat hij onze zorgen dragen kon. Een zware last, maar alles voor een kinderlach. De vijver zal zich nu ter ruste leggen en morgen tranen huilen om vergane winterpret.…

de dag triest open een zwaan richt zich op en slaat de vijver wakker de wilg kijkt in de al dan niet gestegen spiegel van het water en lijkt steeds dieper te treuren haar lange haren laten de vijver niet onberoerd…

Ik heb een tuintje met een vijver. Die verzorg ik met veel ijver. Op een dag was ik vroeg opgestaan En zag een reiger bij mijn vijver staan, Die, voordat ik het merkte, Een grote goudvis naar binnen werkte. Ik schrok maar dacht terstond: “Morgenstond heeft goud in de mond”.…

weg was ie weer de zon scheen de wind streelde de vijver met rimpelingen ja, jouw ogen zijn het voor mij...…

zo windstil kan het op de vijver niet zijn dat er geen rimpel aan het oppervlak opkijkt als de loopplank onder mijn voetstap meent te moeten kraken…

Wat drijven ze daar te niksen op de stille vijver. Decemberzon.…

je schrijft een paar dingen dan ga je wachten een waterkoet zit op een nest in de vijver zit je op woorden komt er niets uit ja daar zijn een paar piepende kuikens ze zeggen nog bijna niets maar ze volgen de moeder in de vijver terwijl de zon valt in het gebladerte van het woordenboek…

De vijver lijkt leeg te zijn op wat fietsen na.…

rimpel in vijver vibreert en raakt voorzichtig mijn verwondering…

Vijver in golflinks op zijn bodem balletjes hangend aan wolken…

parende padden op steen in vijver op het pad sta ik…

Om de vijver heen een rondje met het hondje zielsgelukkig blij…

De avondzon giet een dagvol diepe kleuren – uit in de vijver.…

Wij in ons bootje Op de vijver in het park Roeien we naar meer?…

Ik ben ook maar een vis in die grote vijver van hartenkreten en gedichten maar met z'n allen vormen wij een hele school waartussen het aangenaam zwemmen is…

Nee laat me dan maar hier met beide benen op de grond want als het was voorbestemd had ik vast wel in die vijver gelegen altijd nat, altijd in beweging altijd op je hoede, ach, ik kan er tegen.…

een prille april vist kurkdroge vijvers op ik voel nattigheid…

een reiger vliegt laag krassend over de vijver moderne dino…

koninklijk bezoek de vijver is gesloten lang leve de vorst…