Alle inzendingen over de weg brengt samen

Voor Harjanne de Boer Verdwaald in mijn Dromen ben ik af en toe Ik weet niet meer hoe Ik er uit kan komen Ergens ver weg gloort Mooi zijden zacht Gefilterd licht Met aan ' t eind Een kleine held're ster En dan weet ik het Mijn geluk is niet meer ver…

Onrustig dwaalt zijn pelgrimsoog hij spreekt mistroostig in zichzelf het doel is oneindig weg hoe ver moet ik niet gaan om daarginder te geraken Naast hem spreekt de proost van het broedergenootschap dit is zoals het was de grande route waar mensen zich op begeven met velerlei bestemming of reden misschien de pest de post onrust in het…

De zoete geur Van de nazomer Zacht gekleurd in nevel In de vroege morgen Heerlijk koel De zoete geur Brengt ons samen In de nazomer Warmen we ons Aan de heerlijke warmte De zoete geur Brengt ons liefde Die wij samen delen In de zachte kleur Van deze nazomer…

De weg lijkt gelopen, gesmoord de terugblik naar het onstuimige begin in de schaduw van haar ogen brengt ze vermommingen aan.. maar de naakte waarheid spiegelt haar uitgelopen masker zonder twijfel of bedenking de andere kant kunnen zien kost geen enkele moeite, wel het geluk samen.. dat uit haar geknepen ogen valt met een traan.…

Schouder aan schouder zij aan zij Ik ben ik en jij bent jij Samen op weg soms is het leven zwaar Als het je even teveel wordt kijk dan naast je ik sta daar…

Samen op weg, want zoals het nu gaat gaan we steeds meer naar af en komen we in een dieper dal.…

Wanneer de stilte Luider wordt En de rust Onrust brengt Denk dan terug aan de jaren Die "samen" waren…

samen met zijn buren…

het is je hand die warm de mijne vat een lief gebaar in vertrouwen en houvast we kijken naar elkaar laten woorden stilte spreken niets wordt er verzwegen als we in de diepte duiken van ons zielscontact dan brengt de lach bevrijdend in een kus ons langzaam terug van even samen weg naar de velden van de geest waar nooit…

ik doezel samen weg met haar mijn dromen worden waar tussen de bloemen, hier in de zon is 't waar onze liefde begon herinneringen keren ik zal ze niet weren gloeiende wangen in heimelijk verlangen de geuren in mijn tuin maken me steeds lomer ik heb geen haast, ze zijn er de hele zomer...…

Sterrenstof waait weg toch brengt de machtige zon het noorderlicht thuis…

Jouw lach Kleurt een grauwe hemel, En brengt woeste golven tot rust Jouw aanraking Ontdooit bevroren harten En brengt warmte in elke hoek Jouw stem Voert de stilte weg En brengt klank in gedachten Jouw ogen Bewegen bergen heen en weer En voeren de wind steeds verder weg Jouw lippen Bloedrood als de zonsondergang Laten mij sidderen…

geilheid brengt gebruik jij Keer op keer zaai jij dood en verderf in gemeenschap Grijpt niets en niemand ontziend kwijlend om je heen Bevrucht laat jij hen achter een nieuwe bron is geboren En vervolgt onstuitbaar jouw weg in weg weg weg weg…

De Freudburger in harmonie brengt: Op het leven zielen, licht en verlengd. De Freudburger. Die morgen zweeft de Freudburger heen. Wijzer dan wijs; de wereld broeit gemeen. De Freudburger.…

Zo is zij altijd dus geweest passie met vuur Bloem boven wolk Zij hield en houdt van niemand Verdriet de haar omringende wereld met geconserveerde leugens Onbegrijpelijk. Haar ogen die dus niet zien Bloem van de strijd Het verlangen van de man - oprecht, toegewijd en eerlijk - dat hoe kleiner, hoe groter, mooier wordt Zij vindt…

laten wij samen dromen…

Het flexwerkpleksyndroom is uit mijn dromen Kantoortuinstress is ook verleden tijd Geen last meer van ‘collegialiteit’ Geen file meer is ook mooi meegenomen Onlangs zag ik mijn vrouw en beide zonen Ze bleken in hetzelfde huis te wonen!…

Door alle speakers klinkt de muziek van de grootste hit van het jaar op de tribune zit het publiek en de ijsdansers staan al klaar Daar dansen ze dan over het ijs zweven weg en terug naar elkaar werkelijk niets brengt hen van de wijs want zij vertrouwen elkaar Zijn sterke armen tillen haar op en zij doet exact wat hij wil deze precisie…

Wanneer stilte geen laatste woorden meer brengt en gordijnen sluit voetstappen op de donkere traptreden het duister inhalen dan vouwen handen zich samen onbereikbaar voor een nieuwe morgen…

op woensdag gaan we samen naar de bieb met mama en met beer we halen dan een prentenboek met heel veel mooie plaatjes papa brengt mij altijd naar bed hij leest voor uit het boek samen zingen we een liedje hij knuffelt mij en lacht beertje bromt zacht: kusje…

De nacht brengt ons samen We laten ons voeren op vleugels Je ogen fonkelen als parels Wetend dat we elkaar gaan begeren Langzaam sluipen we om elkaar Ademend onze liefdesgeuren Ik plaag je met onweerstaanbaar genot En laat je sluipen totdat je me aanraakt...…

De tijd tikt brengt ons verder op weg ik zie een nieuwe horizon alles ligt open voor als je wilt en als je durft…

Mijn wil wijst mij de weg Mijn wil leidt mij door het leven Mijn wil brengt verdriet en geluk Maar wat nu, als mijn wil mij vergeet Dan kun je mij helpen Door een vriendelijke glimlach Door je warme handen Door je onvoorwaardelijke liefde Mijn weg weer te vinden…

Groeien als in een cocon mooier, steeds mooier sterker wordend precies op de juiste tijd op hetzelfde moment nog niet bewust van hoe, al wordend, te zullen Zijn. Dan komt het moment dat het gebeurt de cocon scheurt het mooie komt naar buiten langzaam, als een gevecht ontvouwt een schoonheid opent het Leven zich werkelijk gekreukte…

Ik loop door het bos, de stilte brengt rust, net zoals de stilte tussen ons, rust in mijn leven brengt De bladeren laten los, en waaien weg, net zoals ik los liet, en mijn eigen weg ging De zon, nog krachtig, breek zich een weg door de bomen, net zoals ik met al mijn kracht, de circel doorbroken heb Ik kijk voor me uit, zie een kleurijk…

Ik ben zo bang, te vergeten te verdwalen of zoek te raken maar weten dat je me zoeken zult brengt me rust, dus heb geduld! Maak me rustig als dat moet niet alles gaat dan immers goed? Maar met hulp en liefde ja ook dat komen we er samen wel toch, schat.…

Een vriendelijke groet, een kleine knik, ze brengen mensen weer samen zelfs na geruzie, na de stilte. En luister naar 't gepraat van kinderen zo hoog en hel, zo stralend en gewoon, en weg is weer mijn dwaas vertoon.…

Jij wijst mij de juiste weg. Jij houdt mij op het rechte pad. Zonder jou had ik altijd pech, kwam ik terecht in een donker gat. Nu zonder problemen van Oeteldonk tot Rotjeknor. Dankzij... mijn navigator.…

Innig vertrouwd met steeds hetzelfde elkaar, daarvan met almaar minder volle teugen genietend, steeds meer mondjesmaat, maar toch, daarvan toch mooi nog altijd steeds genietend - geef ons maar zonnebloemen, weken lang maar zonnebloemen links en rechts, met hier en daar een korenveld, of maïs desnoods, met hier en daar een wei, een stukje bos…

Dat we nooit zeker weten kunnen. Dat we volop mogen twijfelen. Dat we rustig mogen aarzelen. Dat we mogen weten dat. Dat we afhankelijk zijn van alles. Dat we kwetsbare mensen zijn. Dat fouten maken mag. Dat falen groeien is. Dat we vrienschap mogen sluiten. Dat vriendschap ook liefde is. Vertrouwen in elkaar. Dat is alles wat ik weten…