Alle inzendingen over decadentie

Maar repliceerde de geestige gezwindheid ad rem: decadentie zou decadentie niet kunnen zijn zonder decadent veel monden En hier had zelfs de brabantse betweter niet van terug even liet ze dit besef op zich inwerken en besefte toen dat de woorden noodzakelijk waar waren…

Niet te denken aan iets slechts aandacht voor het niets de kale essentie van de stilte zonder decadentie hoe ruim je hoofd kan zijn als het eenmaal leeg is…

Massages met wijn en beelden van de opstand -- in een klanklandschap.…

Het is toch decadentie op en top: het hekwerk van de villa ‘s véél te duur.” Je zou maar leven in zo’n gouden kooi - je valt aan flauwe jaloezie ten prooi.…

ze is eerder stijlvol chic met haar bontje in d'r nek en gouden vingers vol nagels die geen sopje te verduren krijgen noch enig ander klein karwei verplaatsen doet ze zich met haar ronkende Jaguar elke week wat meer verroest maar rijden doet hij nog elke week dezelfde weg dan maaien ze samen haastig bijna wat voetgangers om op de parking…

ik heb de boot getuigd zeilen gehesen om de golven te breken eindelijk verder dan de eerste horizon die bolt van decadentie ik wil met jou het avontuur weer aan veilige havens hebben afgedaan het ruime sop spot met zelfgenoegzaam zijn speelt gevaren uit in angst en pijn samen gaan we elementen trotseren en voorbij de grenzen weer…

Verrot vervallen en gezakt in de grond stinkende door de regen weggespoelde stront De zogenaamde hoofdstad van Nederland zinkt van ellende en ouderdom weg in het zand Arrogantie decadentie en borstklopperij vol met stinkgrachten ergens aan het Ei Eindelijk is het eerdaags einde verhaal het dorp op palen in het rioleringskanaal…

ik strakte in het dorische zuilen droeg sterk het uitgaan van je dak jij spande bogen in het helleense licht wist arcadisch je verschuilen voelde speelse decadentie toonde schoonheid die potentie om orakel vroeg in Delphi in de schuine falanx haalden we het paard van Troje binnen nu gaan we Olympus weer beklimmen…

we graaien draaien langzaam door te vaak als schouwer in het eigen internetdecor sloffen op de derde wereldschoenen eten vrucht van hun seizoenen die door kinderen is geoogst putten uit in decadentie want ons dienstenwerk is nog slechts preventie van een magere status quo toch galeit het spookschip van de wereld in een speed…

heb in de wei gespeeld duizenden bloemen bekeken ze met elkaar vergeleken in vorm en bijzondere kleur voor ieder was licht vruchtbare aarde een plaats in de zon waar hun leven begon wij met alle talenten worden gestuurd en geduwd gemanipuleerd en uitgeprobeerd voor een plek in de maatschappij opgevoed en geleid om te leven op een…

Hamburgertje happen ? Regenwoudje kappen !…

'Leegverkoop' bralt het affiche op de spiegelende façade van de gezichtenwinkel een plakkaat vol maskerende wanhoop de overwinning van de teloorgang gelaten worden de laatste gezichten ingepakt - maskers van de ziel - de prijs van een eigen gezicht blijft onverminderd hoog holle hoofden verdringen zich rondom de laatste exemplaren tastend…

ook in de arcadebogen zie ik nog je ogen in germaans profiel jij was het waar de keizer toen voor viel en troepen stuurde uit omringde muren je romeinde in de macht van glans was exotisch zijn commotie gaf jou alle kans maar in decadentie verloor hij zijn pretentie jou te evenaren was teveel je blonde haren roken naar de zee…

Zo peperzoet geurt jouw zijn tussen vlier en beek als een stiekeme droom die naar iets van decadentie proeft. Vijftig tinten ...? Maar ik zweef gewoon tussen beelden van een vergeten winter de koude van ijzige lichtblauwe lucht.…

testosteron geen enkele genade het was ik of jij maar waar vroeger het zwart reptielenbloed veelvuldig zichtbaar was overheerst nu het vurig vers rood na een zeer pijnlijke dood dat zijn historische romans het bleke licht liet want ook in de slangenkuil vrat vuil de evolutiewinsten op die het vrije leven had weggegeven er was decadentie…

een wereld vol jagen en jachten op vrede en succes in de maand met de langste nachten de hoop om dat te bereiken is al vervlogen met in de spiegel te kijken naar het intens vermoeide gezicht de vrije dagen zijn snel verdwenen met nog meer water naar zeeën van overvloed en decadentie te dragen duurder en mooi maar met een moraal…

ik voelde dat tover als oud geld aan jouw strijkstok bleef hangen jij speelde niet onbevangen de onbekende tonen van historische bladmuziek je had een willekeurige greep uit de stapels familietraditie gedaan met de hand beschreven en enkel ooit door blauw bloed gespeeld er kleefden intriges cultuur en decadentie aan de loopjes…

In staalharde kasten en onkreukbare kluizen slaapt de glitter van de decadentie pronkjuwelen van de liefdelozen gekocht met bloedgeld vaak in angst gedragen luchtkastelen zonder bewoners de glans wordt in muren gemetseld - de leren huid van praalzieke patiënten - de regen doet wat hij altijd al deed vallen, eindeloos vormloos vallen de…

gemanipuleerd om zo met het landschap om te gaan wat adel heeft mag altijd blijven staan decors en beelden worden ons dagelijks voorgeschoteld de geesten zijn in opvoeding en opleiding bepoteld de hoeders staan al klaar maken graag een plaatsje in hun kudde eigen mening en idee kun je wel schudden voor de massa is er brood en spelen in decadentie…

wat ik dacht ik zag de piramides zwoegde steen op steen om zo de hemel te bereiken maar Mozes vond de weg door alle plagen heen je orakelde de Grieken gaf Vestaalse maagden weer hun lach en in de dorische verzuiling kregen spelen steeds meer mensen in hun macht je christende Romeinen in hun eigen keizerrijk de zedenloze decadentie…

De buitenkant is uiterlijk schoon trots en vertier publiek vertoon het verblindt in al z'n pracht representatie van de macht in de opkomst van culturen oude hemelrijken tot the fall, de decadentie van beschaving ondergang des avondlands Maar de mens, wat kan die zelf kent hij zichzelve gnôti seauton met zijn cogito…

zij wisten zich ooit opgetuigd als goden in de wereld van mystiek voelden zich er thuis het archaïsch huis heeft alle tijden overleefd er was geen generatiekloof in het vitaal cyclisme van het eeuwig loof toch wordt haar krachtige moraal ook regelmatig ingehaald door decadentie en de wuft corrupte uitspatting dan zakken rijken…

kwartet euforie in een spel van hemel en aarde Glamoureus in verloren stilte een onmisbaar ballet lach...huil…en ik streel je eigenwaarde De eerste die je zoetheid ziet ontwaken als een kind op reis voor reden en overtuiging verlamd Doch door onwerkelijkheid gezwind zal je weten wie er altijd voor jou ontvlamd Kilte in een bloem door decadentie…

en doet behoorlijk zeer wij zijn ze ontgroeid omdat wij te lang zijn blijven bloeien zijn blind en te gemakzuchtig om ze te snoeien wij zijn lang gebonden geweest aan allerhande structuren die het gemak van de mens hebben gediend terwijl alle innovatie verdween oude normen en waarden uitgebuit en ego’s dronken hun eigen decadentie…

Er is daarvoor geen reden, tenzij de schilderes - het is een vrouw - in zekere mate uiting geeft aan kwade trouw, aan decadentie, corruptie en aan algemeen bederf.…

laten helen van haar erf last zonder gemanipuleer en geweld door onze ogen worden zij gewogen voor miljoenen op het binnenhof zullen de bestuurders buigen complotten en vriendjespolitiek gaan op de schop zonder geweld geld en macht niet bij een kleine groep die dwingend oplegt wat een ander doet geen brood en spelen meer zoals weleer in decadentie…

macht grondgebied en handel op zee en land logistiek aparte groepen met eigen doeleinden als specifiek na te streven en mogelijk uit te groeien tot machtsfactor in organisaties..van geld en wetenschaps investeringen werkbare modellen voor belasting scholing krijgskunde in verdediging een veelheid van activiteiten maar bloei heeft decadentie…