Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 86.710):

Troon van iedereen

Struiken beschutten de achterdeur
gespierde portiers sluiten de grendels
Wij wonen verborgen in het midden
rondom het vierkant van de hemel

boven de put op de binnenplaats
Soms hupt er een mus op mijn hand
Allemaal tellen we de jaren af
We zijn vrouw geworden

zonder het te mogen zijn
voor iedereen die knielt
voor het vuur van de aarde
dat brandt voor de eenheid

van het land, het verbond
van de grote mannen
die achterom de code kloppen
die we op bed wassen

in woorden van lof
We leggen onze gewaden af
en knielen voor de troon
van hun hopelijk onvruchtbare macht