Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 87.044):

Mortis initium

Aan ons, de fluisterruisende
in droesem gedrenkte bladeren
tekenen van naderende dood,
reeds afstervend bevangen
in ademloze stilte

- niet de stilte zelve,
dat is immers de dood! -
merkt men dat het meer is
dan wachten, nimmer weerkerend wijken,
alles woelt om verandering hier.

Aan het eeuwig zingen der beukenloofbossen is wreed
een einde gekomen

in taciturne nocturnische walmen van nerfloze blaren schuilt decadentie in hun laatste adem

en mengt alle leven op knoestige stammen zich met een laatste inspanning in een orgie van satan

in heksenkring dansen
Dionysos' maenaden, voorafschaduw van onheil
in naderende stormen,
bulderend van ongenade