Alle inzendingen over doden

Gelukkig heb ik deze maand vakantie Zodat ik in de sfeer van strijd en kilte De tijd heb voor de twee minuten stilte Die ik in acht neem ter condoleantie Misschien dat ik wat minder doden mag? De stilte past al lang niet in één dag…

2 minuten stilte niet denken niet voelen even stil in mij 2 minuten stilte niets horen niets zien even geen maatschappij. 2 minuten stilte helaas alweer voorbij…

Hij zei nog, “voorzichtig jongen”! Zij riep nog, “pas nu op! Vuurwerk is onbetrouwbaar en het kost je nog eens de kop” Maar het puberbrein, weten wij, is niet ontvankelijk voor ouderlijke raad. En nu, ja helaas, rouwt men in de hele straat.…

Snapt u nou, nu de aanslag in Madrid Met zoveel doden en zoveel gewonden Breeduit op de tv wordt uitgezonden, Dat er ook iemand voor de beeldbuis zit Die blijkbaar bij de aanblik van de lijken Als dader diep tevreden zit te kijken?…

En nog terwijl hij dit soort woorden sprak Vielen weer honderd doden in Irak.…

Aan een haars ondanks ongehuwde tante Wijd ik een quasi necroloog poëem Niet dat ik haar ooit zag, nog onbequeem Om haar verschijning in mij op te nemen Het lag niet in haar aard van haard en heem Op drift te raken, zij verkoos gefleem Als een gezelschapsdame bij een tante Een verre weliswaar, geen naastverwante Het moet mij van het…

zieke mensen sterven het virus kijkt nergens naar slaat zijn slag ook hier vlak bij mij zijn het er zo veel ik loop mijn dagelijks loopje bid ondertussen met een brok in de keel het hart schreeuwt mijn God waar ben Jij strooi toch ruim barmhartigheid in deze strijd van levensnood waar zoveel mensen huilen hun leven moeten ruilen voor hun dood…

Een nieuwe lente komt er aan, maar het virus heerst nog steeds. Komt ons duur te staan.…

toen ik vanmorgen wakker werd hoopte ik tegen beter weten in dat liefde voor vrijheid en leven jou betere keuzes had gebracht dat jij niet decreten meer schrijft met de pen van haat en afschrik gedoopt in het bloed van oorlog toen ik vanochtend wakker werd in een wereld vol tranend verdriet dat voelt als een diep koud graf vond ik het tijd…

Je verstand staat er stil van Weer achttien doden Weer in de stad van de liefde Parijs Wat doen ze toch met jou Waar mensen elkaars hart raken Raken nu de kogels de harten Van onschuldige mensen Wanneer houdt het eindelijk een keer op Wanneer zal de liefde eindelijk overwinnen…

Het slachten van een haantje met een shredder Is snel en pijnloos en ’t schiet lekker op Geen haan die kraait in de regeringstop Veel schoner dan zo’n roadkill-snelwegkledder Die aan de hemelpoort zo’n rommel geeft Maar die heeft dan tenminste wel geleefd…

Hezbollahpiepers zijn geëxplodeerd Al is de achtergrond nog niet gevonden Met negen doden, duizenden gewonden Wordt Israël als dader gemarkeerd Nu overkomt het verre buitenlanders Maar als het hier gebeurt piep ik wel anders…

Lief, lief tantetje vijf dagen heb je daar gezeten samen met de doodse dood die stille tijd gesleten waarom ontluistering jouw deel?…

Ik heb veel meer gegeven dan ontvangen ik ben veel meer de laatste geweest dan de eerste maar dat Koninkrijk van U wil ik niet dat mag me gestolen worden dood is dood…

Maar ik ervoer ze als uitgebloeid, dor De Kasteelruïne vertelt verhalen Van eeuwen en eeuwen terug Bij mij aan dovenmansoren gericht De begraafplaats in Hillegersberg Rondom de eeuwenoude Hillegondakerk bijzonder mooi, maar ook zo doods, zo dood!…

Volgaarne zou ik met u in gesprek willen geraken zou een der vorigen willen zijn, gehoord en gelezen hebbende uw onherleidbare, labyrinthische gedachtenoverwoekerende spinsels uwer synoptisch doch in de spelonken onontwarbaar gordiaanse brein alwaar zich simultanerwijs kaleidoscopisch verschuivend voorouderlijke taferelen afspelen…

Geschreeuw om dode kindertjes. Geschreeuw om een goede huisvader. Geschreeuw om die zorgende moeder. Die dag werd zwart en onbegrijpelijk. Verbouwereerd en triest, hulpeloos en stil. Is onze wereld nu veiliger geworden Ik vraag het me oprecht af.…

De kippenboer telt ‘s morgens vroeg de doden, De vos is weer een keertje langs geweest. Voor Reintje is een kippenhok een feest, Maar op hem jagen is ‘s nachts streng verboden. Geen kippenhouder zal dat dan ook wagen, Nou Reintje nog verbieden ‘s nachts te jagen.…

Het joodse bruidje en haar bruidegom Doen in hun val mij andermaal beseffen Hoezeer het lot ons onverhoeds kan treffen; Soms slaat het honderdtachtig graden om. Ook ik dans vrolijk in de wereld rond, Maar ooit krijg ik geen voet meer aan de grond.…

In Limburg viel een dakpan van het dak En is een schoorsteen scheuren gaan vertonen En in een winkel stond een pot met bonen Die eensklaps van de stelling viel en brak. Het leed dat door zo'n aardschok wordt berokkend Geldt slechts in Nederland als wereldschokkend.…

Steeds vallen er weer doden en gewonden; IS heeft tal van cellen, wereldwijd. Als Allah’s hemel werkelijk bestaat is daar het allerwreedste kalifaat –…

Die norse gast zal jou niet overslaan. Nooit belt hij op en vraagt: 'Kom ik gelegen?' Hij komt te vroeg, te laat, zijn zeis stoot tegen je lamp of vaas. Hij laat zijn koffie staan. Beloftes worden niet door hem gedaan en nooit zal hij zijn knekelvoeten vegen. Hij kent geen smalltalk. Er wordt stuurs gezwegen tot hij je vraagt om met hem mee…

Als ik morgen er niet meer zou zijn Zou er iemand me missen? Als ik er morgen niet meer zou zijn Zou er nog iemand aan me denken? Vragen die ik me stel, langs de waterkant Klaar om te springen of toch maar niet. Kijk op mijn klok, halftwee in de nacht Sta op, en rij naar huis. Gelukkig niemand die weet, wat er zo aan me vreet.…

Als ik dood ben zal er niets veranderd zijn de lege straat het warme asfalt je naakte schouder de jeugd van mijn zoon zal eeuwig zijn en hoe ik aan mijn zachte wang je tranen weet er zal niet veel veranderd zijn berust in mij.…

helder water dat kabbelt en klatert en stroomt en dan plotseling zomaar ineens tot stilstand komt in een poel die langzaam troebel wordt.…

Zachtjes schreiend met het verdriet van de dood Je geest legt beslag op onze gedachtengang Met het gaan van je persoon verkrampten spieren Geruis van het hart voor iedere seconde gemis De zwarte zon verschuilt zich achter het verdriet der mensheid De kille duisternis valt met de leegte der dagen Voor elke druppel wordt een geest genomen Gure…

de dood is als sterke drank zij voert je mee tegen wil en dank ze laat je zweven zonder dat je't weet en neemt je weg van pijn en leed soms is hij welkom wanneer de nood daar is maar komt ie ongevraagd dan is het mis…

tot ik zoenen de dood zou mijn handen satan raken kou bestaan zou verbranden hemels bestaan nooit gehoeven behoeven werelden branden zou verleden verdere bestaan dood en het nu vergaan zonder pijnen die schreeuwen uit harten geen bestaan bij geboorte van dood zo de duivel praat naar mijn hemelse behoeven…

Ik droomde weer over mijn buurmeisje Ik kwam uit school toen mijn moeder vertelde dat ze was overleden Ik kon niks meer eten van verdriet Eenmaal bij de kist zei ik niks alleen: jou vergeet ik niet!…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……