Alle inzendingen over dwarrelen

Wat is geluk, dat zal ongeluk zijn in afwachting van betere, mooiere tijden. Hier ligt mijn bed vol van veren. Hier staat het bed van duizend en één dromen... duizend en één wensen die ik jou, en mezelf zou toewensen. Hier is dit bed vanuit duisternis herboren tot vervolmaking van ons lot: geliefden uit de liefde van god, die wij voelen.…

als volmaakte chaos uit de hemel vallend dwarrelen woorden als sneeuwvlokken door mijn gedachten enkelen slechts laten zich vatten en verliezen hun eigenheid door de warmte van mijn handen de rest vormt aan mijn voeten een onbeschreven blad…

ik ben uit een mouw geschud neergedwarreld op een andere plek dan ze eigenlijk bedoelden en daar blijven liggen ik kreeg een step en een poesje om me zoet te houden en ik moest leren rekenen en stil zijn tijdens het nieuws ik werkte overal omheen maar trok soms toch aandacht dan paste ik mijn tactiek aan en zo verstreek de tijd hun…

Als volmaakte chaos uit de hemel vallend dwarrelen woorden als sneeuwvlokken door mijn gedachten enkelen slechts laten zich vatten en verliezen hun eigenheid door de warmte van mijn handen de rest vormt aan mijn voeten een onbeschreven blad.…

dwarrelende bladeren doorluchten verwarrende gedachten diepzuchten hopeloos gemodder te duchten…

het wil nog maar niet vlinderen toch zijn ze er wel nog altijd op de vlucht al weet niemand waarvoor dartelend in grote getale door het vers ontloken groen waar ze schitteren in het welkome zonlicht laten zij zich niet vangen al is het maar voor even een meester in het ontwijken van een vlindernet vliegen zij hun dromen achterna…

hij was al los nog voor hij viel zijn hoogte afkomst zijn bestemming vergeten een trilling in de lucht onmerkbaar geen geluid van woord of daad of wind het afscheid viel niet zwaar eindelijk alleen geland gerust onthecht een laatste glimp puur zomergoud hartvormig blaadje op de grond…

het eeuwige van gister het eeuwige van vandaag het leven zoet en zilt valt over daken en bomen een wens in je hand zo klein als geluk en het allermooiste liefhebben zoiets als vrede voor wie zwerft in een verstild moment…

Soms dwarrelen emoties neer, die ‘k vasthoudend voor jou fixeer, componerend in harmonica en neurologische narcotica. Jij geeft aan alles zomaar zin. Als ik mijn spinselen begin, ben jij het meest bekoorde in de wollenwarme woorden. Soms dwarrelen gedachten en emoties neer in één.…

Dient de glans Als bericht, Voor de dwarreling voor elkander.…

Pluimen dwarrelen rustig naar beneden.…

over de snelweg dwarrelen de zaadpluizen sneeuw in de zomer…

Speelse gedachten dwarrelen in de stralen van de lentezon.…

ruisende regen dwarrelend in lentevlucht schildert levenskleur…

Dwarrelende sneeuw zichtbaar in het gele licht van de straatlantaarn…

Kijk daar een dor blad dat over het voetpad trekt daar dwarrel ik dan…

Het lichtspel in het bos Dwarrelende gedachten Kom ik tot mijzelf…

In een tijdloze ruimte Dat mijn leven heet Dwarrelen vragen Voor mijn ogen De vragen zijn niet te lezen Slechts gissen kan ik doen Ik leef alleen niet voor een antwoord Niet voor later en niet van toen Ik laat ze rustig dwarrelen Ze vallen zachtjes in het zand Langzaam stap ik er over heen Met overige woorden in mijn…

Dwarrelende sneeuw Bedekt de koude aarde In maagdelijk wit…

natte sneeuwvlokken dwarrelen neer op het gras smeltend in de zon…

gevlochten klanken dwarrelen droef en donswit de zon tegemoet…

Een waterjuffer daalt geruisloos met zacht vibrerende vleugelslag gracieus in de warme zomerdag naar een vijver met fijn eendekroos pluizig kleine bollen drijven broos het water gaat rimpelend overstag ze dobberen onder moeders gezag de zorg voor het grut is weergaloos Plots stort een rover met een plons sierlijk zeker uit de hemel…

Voel de onmacht van het strijden De bladeren vallen op hun plek Gekleurde rode vuren Vinden op de grond hun stek En de wind blijft onstuimig blazen Steeds lager bij de grond Ik dwarrel heel gehoorzaam Doelloos in het rond…

jij glijdt door mijn vingers ontglipt me steeds weer wat ik ook probeer bent de veer van een vogel hoog in de lucht ongrijpbare dwarrel in vrije vlucht de lach van een kind mijlenver hoorbaar gedragen door zomerse wind schijnt als de zon onontkoombaar in schaduw jouw licht is alom jij bent de ziel in dit leven de hemel op aarde…

Verlegen dwarrelt in dit seizoen tot de grond het blad eindeloos.…

stil dwarrelend blad verandert zwart asfalt in een gouden rivier…

Bij regen en wind zie je de blaadjes vallen dwarrelend in 't rond.…

Blad dwarrelt omlaag groen is veranderd in bruin eens dwarrel ik mee…

dwarrelen overal prachtige kleuren kijken ritselend lopen door bladertapijt eenmalig!…

weer alweer sneeuwt het wit gedachten dwarrelen zwart van mijn hoofd naar mijn hart…