Alle inzendingen over eeuwenoude

Slaap maar door mijn gerijpte vrucht, droom je los uit de wortels van het mos, laat jouw kristallen zaad nippen aan het licht, kiemend in een eeuwenoud gedicht.…

Hoe zij de strooppot ook hanteren 't eigen gelijk zal prevaleren, 't spel, het is al eeuwenoud, het gaat om macht en om behoud. Te vaak te veel ging het al fout, het water van de zee is altijd zout.…

adembenemend leeft eeuwenoude stilte in stenen graven…

De Taliban zijn echte godsdienstdwazen. Zij zweren bij de baard van een profeet Die niets van schoonheid of historie weet En alle oude beelden op laat blazen. Misschien dat ik de barbarij kan stoppen: Ik stuur ze al mijn oude opblaaspoppen.…

Weer eeuwenoude wonden openrijten Door het gebrek aan tederheid bij lust Het is vaak aan onwetendheid te wijten Veel mannen zijn zich er niet bewust Hoe vuur in de sacrale chakra blust ´t Ovariumpaleis wordt dichtgesmeten Weer eeuwenoude wonden openrijten…

rivieren zingen uit eeuwenoude bronnen forellen springen…

Twee lindebomen eeuwenoud, stoere wachters aan de kerkhofpoort.…

Eeuwenoude boom Zag generaties komen wordt morgen gekapt…

[Haiku] schaduwen rusten op eeuwenoude stammen tot de zon hen vindt…

in eeuwenoud onbestemd verlangen kruipen de trage uren razendsnel voorbij…

Dat draaft maar, hondsdraf Dat draaft maar Pijlsnel, in 't blauw, eeuw in en andere uit Eer de staak de hop droeg was hondsdraf de hop genas wie zwak was, troostte de hutten Oud-heilbrenger, beroemde; hé, Blauwe Loper! Stadswapen voor de onbekende stad Plant hondsdraf, inwoners Hondsdraf onder je ramen Ruil jullie tamme…

leg je oor te luister op een eeuwenoude rots hoor het stampen van paarden hoeven niets, en zijn heel trots leg je handen in het zand voel het eeuwenoud gevecht van het water met de rotsen voor het steen haar tijd beslecht richt je ogen op de wereld voortgekomen uit dit wonder bedenkt dan eens een wereld zonder deze aarde, steen en rots…

Wind in de bomen en zachte muziek - eeuwenoud draagt me naar boven op de schoorsteen waar de ooievaar woont. Lang kennen wij elkaar. "Ben je weer terug?"vraag ik. "Ja,",zegt hij."En jij ?" "Ik ook",zeg ik. En dan vliegen we weer met de wind in de bomen, en de zachte eeuwenoude muziek in onze oren.…

steeds weer de vloer op de eeuwenoude schimmen wisselend van rol in de coulissen stil nog kinderen van de rekening global village tanka…

Dat is een eeuwenoude vraag. Het antwoord laat zich raden. Liever doe ik water bij de wijn, dan azijn te moeten drinken, of dood te willen zijn.…

Eeuwenoud geduld ontworteld statig alle wind gevangen. Verscholen achter jouw bast. Zonde, zo'n schoonheid. Moedig spreiden mijn takken zoekend naar vaste grond. Stevig en trots beschuttend de vruchten die jij droeg.…

Zachte wervelingen in hemellicht, engelenzang in zuivere tonen, in samenspel met harpen en fluiten, introduceren het kerstfeest, verkondigen een tijd van verlossing, in blijdschap, een geboorte, van het kind van liefde en vrede, een eeuwenoude traditie, welke in wederkerige tegenstelling, in schaduwen van hellevuur, uit onbarmhartig geschut…

tot grotere bloei zien komen maar ging respectloos om met wat al eonenlang bestond in de vruchtbare grond probeerde gras groener te maken maar het groeien staakte door een gans en muizenplaag ben eindelijk gaan luisteren naar de vogels en de wind liet weer de bloemen komen nu boer ik goed is mijn land in harmonie en bloeit zijn eeuwenoude…

Een mythische Indiase schriftrol ontvouwt haar eeuwenoude wijsheid gouden letters vertellen stil sfeervol geheimen over serene tederheid. Tijdloos is zij zich het verschil gewaar tussen bezitten en koesterend verwarmen energieën vloeien mild genegen in elkaar waar zon en maan elkaar omarmen.…

ongrijpbaar soms het woord als tekens aan de wand of in bloemrijke taal over liefde en het oud verhaal het oeverloze lettermengsel als leeftocht voor de ziel danst als buigende zwanen op krakend witgewolkt papier geurend gekleurd beschrijft het wonderschone schrift in talloze minnewoorden het mooiste liefdesdicht somtijds achteloos…

de boom vertelde haar van eeuwenoude verhalen ze keek ze las ze begreep dat zijn stam een oude was ze bewonderde zijn groeien het fluisteren begon toen zij zich tegen zijn oude bast aan vlijde…

is de bewering van; ' aan alles komt een eind ' ik zal er nooit aan wennen afscheid nemen van mensen en de dingen die voorbijgaan natuurlijk zijn er de herinneringen maar ook die zullen spoedig vervagen in mist van tijd rest ons slechts het berusten en het gedogen van vergankelijkheid…

ik hoorde muziek achter de bomen met donkerrood loof zag de linden wit dansend ontsnappen uit hun cirkels van drie geen vogelgeluid in het monumentale geruis van eeuwenoude melodieën zacht trok de wind aan de kleurrijke balg langs de zoom van het bos wei en heidegeur mengden maar het oerbos bleef gesloten in donkerrode eeuwen…

als brandstof 'eeuwenoud goud' uit eigen bodem.…

je leidde me de stilte in je hand streelde gebeden in eeuwenoud gezang verstierf de pijn die door de mensen is geleden je liep de stappen na van refter naar kapel hervond zo hun gedachten in toewijding aan God sleten zij een leven vol verwachten zag hun liefde in de tuin het zorgen voor de morgen alleen ogen mochten spreken woorden…

in je ogen breekt de wereld in een eindeloze lach niet in scherven die verwonden maar als zon die schijnen mag geef je hand ik lees de lijnen die je nog te leven hebt ik voel je trillen en de pijnen die je niet verbergen kan je gaf me alles en je lichaam liet me toch mezelf zijn in je armen zong ik liefde in een eeuwenoud refrein…

Een teder zachte windvlaag Bespeeld met eeuwenoude kunde Een fluister lied voor het slapen gaan Op de stralen, die als snaren Zacht ontspringen aan de maan…

Het eeuwenoude lied van de woestijn klinkt in knetterende vuren van de nacht slaap zacht lief kind morgen een nieuwe dag als God het wil…

Eeuwenoud mansportret Lijkt op een Rembrandt, toch Jammer alleen Van die lelijke hand Toch is Jan Six hiermee Hieperdehyperblij Dadelijk was er Een schatrijke band…

Dat alles binnen de taal, Keelklank, eeuwenoude kwaal: Slechts één naam legt iets bloot De eeuwenoude roepnaam Dood.…