Alle inzendingen over eindelijk!

gedaan je hebt beslist de strijd eens aan te gaan al voel je angstzweet van je voorhoofd druipen je weet: nu is het pompen of verzuipen een engel heeft ook vleugels om te slaan de verre diepte laat zich luidkeels horen er daagt een wereld die geen mens nog kent de sluier op het ziekbed afgezworen je rug is nu niet langer meer gebogen en eindelijk…

koos eindelijk voor zichzelf, een lange weg te gaan... Ze ademt de lucht in, diep...dieper, en weet, dit is de lucht van vrijheid, 't juk van moeten is ze goddank kwijt!…

Wat kan 't raar lopen in een mensenleven, het begon ongeveer 20 jaar geleden. Na een huwelijk van precies 10 jaar gingen mijn ex en ik uit elkaar. Ik leerde na verloop van tijd een man kennen die vrijwel dezelfde voorgeschiedenis had, 't eind van 't liedje was dat ik opnieuw in 't huwelijksbootje trad. Met in dit huwelijk het schrille…

Eindelijk gaat het dan gebeuren. De tijd gaat snel, zegt iedereen maar dit gaat alleen jezelf aan en niet de mensen om je heen. Er zo lang tegenaan kijken is het ergste. Achteraf gezien valt het dan misschien nog wel mee. Een half jaar is best heel lang maar nu gaan we dan toch vliegen over die grote zee.…

Als vergeten staan de koffiekopjes Op een verlaten tafel De stoelen schuin weggeschoven Een half uitgedrukte sigaret kringelt De stoet is halverwege Linten verwaaien verward Zojuist gedolven graf omkranst Met losgelaten bloemen, bedolven Witte kist, voor altijd gemist Een lege kamer borrelt na…

Eindelijk..…

Ik heb je eindelijk laten gaan Het was tijd me te verlaten Zo gezegd is het gedaan Schoorvoetend zocht je naar de poort een echo door de straten De winterwind duwde je voort geen mens heeft nog van je gehoord Ik heb het zo gelaten De stilte gonst een vage spijt Ik bijt mijn lip Wat ben ik kwijt..…

Eindelijk nu is het klaar.…

Zou het toch eindelijk waar zijn, dat mijn bloedend hart stelpt zonder pijn. Heb ik een remedie gevonden? Met pleisters van mijn hart heb ik de wonden dichtgeschroeid. Zal de wonde nog open gaan, dat is de vraag. Het toegesnoerde koord met een lus als een galg heb ik ook open gemaakt.…

Heb ik het al verteld? Dat morgen de zon opkomt En dat tie iedereen verstomt Of had ik dat al gezegd? Grasvelden luisterrijk verlicht met zonnestralen Koeien die dartelen in de wei Gaan niet voor jou of mij opzij Want ieder wil in de warmte baden Ik heb mijn zwembroek al gepakt Met de trein naar Scheveningen Omringd door minstens tien…

Mijn hart heeft eindelijk gesproken ik wilde kwijt al die onrechtvaardigheid die mij is aangedaan Ik heb de moed gehad om het nu te doen mijn gevoel zegt nu hè hè het is voorgoed voorbij Weet je ik vraag me alleen af waarom Maar ook dat is voor mij voorbij Ik heb nu alles uitgesproken Vrijheid is belangrijk alleen voor diegenen die geen leven…

de laatste keer, keer omme wanhopig verheugt de tijdskromme zich op wedergeboorte, opleving dit lijden is over, kijkt terug in onverwachte tover ontsloten poort, onaardse beving jonger dan de dood kan men niet sterven immer weer de weg die wijst naar nieuw leven, krijst, jonger dan de dood zal men erven…

Toen ik jou tegen kwam wist ik het meteen, Zoals jij is er geen één, zo liefdevol, zo teder, zo zacht, Hier heb ik heel mijn leven opgewacht. De tijd van onrust in mijn lijf is voorbij, want die rust Dat ben jíj! Jij zo vrolijk, open en blij, zo’n mooie vrouw, Jouw schoonheid een ontdekking uit 1001 nacht mijn god “Lieveling” ik hou zo veel…

Soms is het verstandig om je wil door te drijven Vandaag ontving ik van mijne Jef een lang schrijven! Complimentjes geven dat doet hij bijna nooit Wat gaf mijn echtgenoot zich bloot! Ik zie je graag, je bént de vrouw van mijn leven... Akkoord, liefste Schat, ik wil jou 'alles' geven ! Bedankt, alles komt goed!…

Eindelijk zomer, ik verheug me erop, want met de warmte komt ook de rust. De zon geeft ontspanning en een bruine kop. En geeft energie als je bent uitgeblust.…

De verlaten eenzaamheid kon eindelijk zichzelf zijn…

De stof, waaruit leven leeft, is zichtbare massa. De energie, die al wat leeft beweegt, Iijkt een onzichtbaar niets. De liefde, die al wat leeft bezielt, is heilig. Liefde wordt zichtbare energie wanneer we haar leren dienen. Onbewuste massahebbers zijn ziende blind. Bewuste liefhebbers zijn massaloze kiezers. Samen dienen ze…

De overgave begint nu pas je erkent nu je gevoel Voorzichtig met je teentjes in mijn liefdespoel Hopelijk pootjebaden over niet al te lang Daarna tot aan je middel en nog steeds niet bang? Dan zal het goed gaan lieffie en ben je spoedig door Om daarna koppie onder te gaan dan ga je er helemaal voor En ik hoop mijn lieve schat hoe…

Toch wel, want zover als ik kijken kan, reiken dan de dijken van de walen, niet veel verder kwam het einde nooit in zicht, tot eindelijk te zien was tot nooit, toen zag ik mezelf pas; ‘ooit, je zult zien,’ zal tijd sterven en bovendien, wij ook, zij aan zij.…

Eindelijk, Wij altijd samen…onafscheidelijk….…

Nu gaat het gebeuren Een kleurboek vol met kleuren Een stralend blauwe lucht Een opgeluchte zucht Een bloementuin vol rozen Geluk om van te blozen Een droom om in te blijven Een gedicht om zelf te schrijven Een gedachte om te verliezen De vrijheid om te kiezen Een huis om aan te hechten Een gezin om voor te vechten Een vent om…

Avond aan avond. Van het oefenen in geduld geleerd dat wachten om een goede conditie vraagt. Je billen doen er soms pijn van. Wil ze wel, wil ze niet? Eeuwig gelukkig of verdriet? Als het zover is. Een zucht symboliseert wat er aan voorafging, vat alle avonden (naar de film, in de kroeg, voor de buis) samen en doet de billen nog een…

Sloten koffie, thee van zakken, een hele waterfles bij al dat gekkenwerk aanpakken tot dan ten langen, langen les- te, je eindelijk, eindelijk, eindelijk bent: Uitgekropen…

verlangen snakt naar zuurstof aan de oppervlakte even verdwijnen kringen op het water klamme, warme, drukkende stilte storm, zomerbui van aaneenrijgende dagen de grond hard, geel, einde in zicht De wind steekt op aan de donkere hemel tekenen zich bliksemschichten, beangstigend en opwindend regen barst los en brengt een gevoel van opluchting Eindelijk…

zoals je gisteren naast me lag mijn mooie Indische god liefde van m’n midden leven ik hoef je niet te zeggen wat het me doet we deelden handen en huid en lippen woorden, tekortschietend onze zielen samen warm, wijs weergaloos eens en voor altijd…

Toen de lippen zwegen In zwijgende gemoedsrust Was het alsof zinnen aaneenregen In dovend vuur geblust Toen de mond stil sprak Was het van vroeger en weleer En het hart brak In oud en vervlogen zeer Je stond op en keek Om je heen, alleen Doorgegaan, strak en bleek Liep je de deur uit, de zon scheen…

Eindelijk ben je dan daar waar je hoort in mijn armen nadat ik jou overal zocht maar niet vond Eindelijk ben ik nu hier in jouw armen en is de cirkel eindelijk rond.…

Graaf niet dieper ploeg geen voren trek die strepen niet laat het rollen denk aan gisteren een dag van je leven uitgetild boven het alledaagse jij bent weer aanwezig opgesloten in mijn zijn waarom betrek je mij erbij ben ik de uitverkorene jij weet het nu goed de weg ligt voor ons we gaan samen op pad de steilte is onmetelijk…

Lieve schat, eindelijk daar was je dan... Zoete warmte stroomde mij tegemoet. Mijn leven veranderde voor het eerst van bitter naar zoet. Dat doet een mens goed.. De buitenlucht rook nog nooit zo fijn ! Gelukkig deed dat geen pijn... Nu een jaar later,zit ik met een kater. Deze geeft geen kopjes.Maar schreeuwt wel in mijn hoofd!…

kan ik naar waarde worden geschat overgoten door kristallen draai ik in mijn element zien mensen mij voor wie ik ben knikken vol bewondering naar mij, de ijskoningin…