Alle inzendingen over fluittoon

Zij spelen muziek fluittonen in m'n oren Ik luister hun spel doet me bekoren het fortissimo Het gefluister als een stroompje aan de bergrug ontsnapt Het is als ademhalen tijdens.... hun verhalen in de omslag ........kaft van muziek.…

wanneer schemer zwijgend laatste fluittonen dooft kruipt de zon onder het gras gaapt nog een keer legt zich neer bij de nacht zo jouw mond de mijne in zinderzinnen spreekt en ieder woord zich eindeloos rekt strekt zij vogelvroeg de morgen gaapt nog een keer verdaagt de droom zojuist ontdekt…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

niemand kent de noorderzon waar de fluittoon galmt en droomt uit de trilling spoort het licht door de dalen van gebergten iemand wekt de taak der taken om de wereld neer te leggen water vuur en aarde buigen om elkaar en strijken tijd toen er brak een zwaar gelaat door elementen die het zwart van de zon met woorden weefden en een straal…

Brein murw gebeukt Door innerlijke chaos Fluittoon die mijn Bovenkamer regeert En mij tot razernij Brengt - overal Opgesloten, nergens Meer een uitgang te Vinden - en dan wordt De razernij in mij Bedwongen door een Forse cocktail van Uiteenlopende soorten Uit het farmaco-protocol En is het de stilte die Mijn denken overneemt…

Een ijle fluittoon is de enige muziek van de zwak gespannen glans in het na te tellen etmaal, weer ontstaan om de opnieuw geschilde maan. Muziekles voor de stad, waar het geluid van af is de stille meegaande melodie die onbewuste slapers voorzichtig aanpast aan een nieuwe dag.…

Dan klinkt na lange tijd weer die damp vol fluittoon.…

verwarring de schoonheid van de natuur liefde die roept om antwoorden lijkt nooit te geven wat je verdient en dan eindelijk de beloning gelegen in jouw armen troost is meer dan troost alleen een klein beetje begrijpen over verschillen met de ander we bestaan grotendeels uit water en als we fluisteren bij de vijver de nachtegaal haar fluittoon…

weer terug bedompte geur van een klaslokaal waar een stinkerd ook nog windjes liet Diezelfde geur hangt om een oude vrouw troebele ogen kijken onschuldig om zich heen staan in de rij voor de kassa in de supermarkt omstanders deinzen als ik terug, kijken omhoog in stil gebed en niemand die een antwoord krijgt Door een bovenraam de fluittoon…