Alle inzendingen over focussen

Jij zag het negatief en wilde niet wachten op ontwikkeling liet me achter tastend in duister tot kleuren zuurden naar herinnering het uiteindelijke beeld was scherp overbelicht…

Tis een hele kunst Om nergens aan te denken Probeer het maar eens: Alles vergeten Alle aandacht focussen: Scherp als een laser…

Ik moet me minder focussen op een ander, Maar moet me focussen op mezelf want ik verander. Ik verander van meisje tot vrouw, Dat is iets wat ik nog niet echt vertrouw. Die verandering was ik ook nog niet van plan, Maar ik weet zeker dat ik het kan.…

pro-actief zijn jeukt mij te veel synenergy sluit mij steeds kort focussen maakt me heel scheel zet mij zeker niet in mijn kracht dat is waar ik agressief van word want dan ga ik steeds harder slaan maar laat je mij werken zonder klacht dan heb ik gewoon mijn beste baan…

Focussen, dat is Het kernwoord in De sport op Dit moment - Met bovennatuurlijke Concentratie recht Op het doel af Punten binnenhalen, Broodnodige punten Die degradatie af Moeten wenden - En verdomd, ze hebben Gelijk, want zie: Met wat meer lef krijgt ons Team veel meer potentie Inspiratie: Langs de Lijn, zondag 9…

jij hebt geen extravagantie in kleding nodig die jouw figuur op een sierlijk charmante manier goed doet uitkomen mensen focussen op jou door het bijna volmaakte plaatje zonder enig raffinement en keurig naadloos verborgen trucs zij willen meer van jouw aandacht kleding om erbij te horen ook de luchtigheid van hetzelfde gebaar…

spiegel dichterbij te halen maar bij het raken bleek slechts een deel zijn come back te maken gebrek aan licht om te transporteren of was het de ruimte die in zijn tekorten geen plaats kon maken in de massa die aan beelden vooraf gaat een subtiliteitje dat wij zomaar veronachtzamen de wereld stopt niet bij gebrek aan beeld wij focussen…

hun menselijk handelen laten falen toch worden ook zij misbruikt door lieden die ook van hun ellende profiteren en leven in sferen van geld jij bent de enige die zich verheft in de grauwzwarte menigte die schuifelend tergend langzaam beweegt hebt het enige stel ogen dat priemend in de verte prikt om te focussen…

je witte lach bracht het al gebruind gezicht een mooi contrast de lichtjes in het lichtblauw van je ogen zullen zelden zomaar doven zwart gekranst focussen zij contact die deze schoonheid benadrukken mag jouw heerlijke waterval van zachte woorden is achtergrondmuziek in liefdesmelodie juist als corona piekt maakt die anderhalve…

moet ik er aan toegeven, ik ben je aan het opgeven, je hebt me te veel laten doorstaan, ik kan gewoonweg niet meer door gaan, een weg terug is er nu niet meer, je hebt me teleur gesteld keer op keer, negativiteit zal blijven groeien, terwijl ik ons zo graag had willen zien bloeien, Helaas praat ik al in het verleden, en zal ik me moeten gaan focussen…

Is het inderdaad zo moeilijk te luisteren trek ik jouw aandacht beter door te fluisteren ja, nu ben je eindelijk aan het focussen ik heb al veel verteld ondertussen je hebt de draad nu snel weer opgepakt zo wordt jij door het leven gepakt en gezakt begrijp nu, ook ik heb behoefte aan een open oor nu val ik tenslotte toch onder jouw gehoor…

loomzwaar van de slaap je lichaam overal zacht en gewillig hoe je armen opengaan voor mij zonder vragen je vaak verkeerd geïnterpreteerde ochtenderectie en hoe snel die van aard veranderen kon tot je ogen terugkeren van ergens ver in je hoofd focussen en die staalglans krijgen doffe platgeslagen herinnering verzuurt de roze…

Te focussen op wat verbindt. Dat weet men. Dat weet men zoals men weet dat de aarde niet zonder de zon kan. Dat we onze planeet niet mogen verzieken. Er is geen alternatief. Men doet derhalve, binnen de beperkingen van het eigen empathisch vermogen, zijn uiterste best om het te begrijpen. Begrijpt het niet! Probeert het te aanvaarden.…

ultieme uitnodiging om mee te gaan weer samen op jacht we weten dat spanning huist in warme wisselstromen het is de droom die we altijd zullen spelen zonder ons ooit te vervelen dan raak ik jou jij schrikt want je weet bij god niet waar in het onverwachte verzamelen zich onze krachten door het bipolair schakelen zo kunnen wij focussen…

in iedere blik wist het zicht iets nieuws te ontdekken de plaatjes verschilden steeds in nuances die bij focussen verschillen lieten zien door bewegen en veranderingen in licht en contrast de herinneringsfilm liet in de diverse verschillen het natuurlijke lopende beeld zien een schitterende automatische animatie van…

en dan zingt iedereen AMSTERDAM Maar ik laat het nationaal klinken en zing dan uit volle borst 'n AUTOMAAT Ik schakel gerust als een lieve lust in bus en auto en het afremmen op de motor vind ik stoer Maar toch zit ik het liefst achter het stuur van 'n AUTOMAAT Zoals de kop schrijft van het AD van vandaag kan ik me veel beter focussen…

defilé folklore grapjes over te bolgericht vraag is brengen trein auto televisie ons niet te snel de velden in beeld zodat het de mens duizelt en verveelt bij flitsfoto's buiten de interactie krioelende meutes op Geestlijke plattegronden vliegen ons voorbij of worden niet uitgezonden omdat camera's weer anti-agrarisch eenzijdig op bloei focussen…

Was ik gebaat geweest bij Ritalin Toen ik schlemielig op één-tiende zakte? Zou 't anders zijn gegaan als ik het pakte? Ach, zulk gespeculeer heeft toch geen zin En tot een slotsom ben ik niet bij machte Ik dwaal voortdurend af in mijn gedachten…

Waarom focussen we ons niet op actualiteit? Blijven doorzeuren over een ver verleden… Brengt ons echt niet verder in het heden! Is dit gedicht genieten? Iemand die zijn ellende loopt uit te gieten? Vinden jullie hier troost bij een lotgenoot? Dit is toch volstrekt idioot?!…