Alle inzendingen over gekibbel

ik hou niet van gekibbel, van scenes of van sleur. 'k wil daarom soms ontsnappen. maar... 'k sla nooit met de deur!…

buiten tikt iedere druppel regen een argument tegen het raam binnen spreekt iedere bubbel co2 de druppels steevast tegen ik laat ze in hun gekibbel begaan zinloos twee polen naar elkaar toe te willen bewegen Spa rood blijft altijd de ander met zijn jas binnenstebuiten blijft altijd omgekeerde regen…

ze zijn verdwenen in de nostalgie van de kinderspelen die op straat en in de tuinen nieuw leven bracht totdat de straat lantaarns aangingen en het eten op de tafel werd gezet alles precies op klokke zes toen ook een kort onverstaanbaar gebed en dan begon het gekibbel weer als vast punt op de agdenda ook toen net als de…

Hartroerend gekibbel, Dan knettert het aardig. Doch vaak de gedachten Eensgezind van lijn. Al 20 jaren lang dol op haar! Verliefdheid werd liefde Ook in deze tijd. Door dik en dun Vet elkanders maatjes. Door bergen en dalen Er zijn voor elkaar. IK HOU van HAAR IK HOU van HAAR IK HOU van HAAR Omdat ze is wie ze is!…

't Is coninue gekibbel en gekat waarbij ze, om zichzelf te profileren vaak anderen vernederen schofferen, een zielige bedoening vind ik dat. Gelukkig, en dat maak me weer wat blij: al dat geleuter is straks weer voorbij, heel eventjes nog en dan gaan we stemmen.…

Een woord waait door de stilte van de dagen, gauw gevonden maar niet doorgrond - tot er ergens onverwachts een glimlach door de straten rolt en wentelt doorheen de ernstige gesprekken van de zakenlui en het gekibbel van de kinderen over hoe laat morgen de school weer begint en hoe de juf zo ineens weer erg spraakzaam is en niet meer kankert…

Tot de oude spieren warm zijn De grondoefeningen vinden ze maar niks Maar een potje basketballen dat is fijn Ze gaan er dan bloed fanatiek tegenaan Zo fel als een stel jonge honden En vergeten dat ze geen 18 meer zijn Dus likken de volgende dag hun wonden Het laatste deel van de avond Wordt besteed aan het volleybalspel Dan krijg je gekibbel…

Suizende vleugels in de vroege avond, snaterend gekibbel in de koude lucht, op hun moeizame weg terug naar jou en mij. Ze gaan onder de wolken, langs de maan heen, door de tijd, sierlijk en plomp, onmogelijke machines van holle botten en onbewuste wil.…

Ik ben als een spons Zuig alles op Alles dat gebeurt Kom ik aan de beurt Ik verdrink aan wat verkeerd gaat Een bui die ik niet zag aankomen Gekibbel tussen de kinderen Zo erg dat ik in tranen verdrink.…

In de keuken, de holle stemmen gekibbel over de sloppenwijken, vliegen in lege ogen. Ik giet jolige tonen in de maag, bubbelwater. Wij weigeren nog te begrijpen. Ma roert in de dampende soep. Twijfels snijden… Met een schijnwerper speur ik de zeebodem af Koralen met gevaarlijke nappen nodigen mij uit naar de diepte.…

dichters schrijvers naar de pure eenvoud van het woord geconfronteerd met de onzin van die spelregels worden als leken door de gekken niet gehoord een panne(n)koek die vastkoekt in de pan een chirurg als sjirurg gelijk een sjacheraar een denne(n)boom die wortelt in de Linde(n)laan en taalbetweters met handen in het haar het voortdurend gekibbel…

Hoe wij van elkaar verschillen. Vervelend, die onzekerheid. Eerst was er het gerucht dat je met tienen mocht samenkomen, wat de sociale dieren onder ons niettemin hogere wiskunde deed uitvoeren. Wie zouden we dan vragen? Waar zouden we die juist zetten? Met hoeveel meter tussen de stoelen? Dan bleek dat achteraf weer een gerucht. Zouden…