Netgedichten

netgedicht (nr. 87.505):

Joshua 15 – tussen modder, megabytes en liefde

Vijftien kaarsjes op een rij,
en eentje knipogend, speciaal voor jou
Een jongen die groeit, met kracht in zijn lijf,
en met een hoofd dat soms sneller schakelt
dan opa’s hele harde schijf.

Bij Sparta duw je, ren je, vlieg je vooruit,
met modder op je knieën en vuur in je huid.
En zelfs als de bank soms zachtjes lonkt,
sta jij weer op het veld —
alsof er binnenin je borst een rugbyhartje bonkt.

Thuis drie kinderen: Noa, jij, en Boaz erbij;
soms wat herrie, soms wat strijd -
maar o, wat is het heerlijk, die club van drie,
want onder al dat gekibbel zeggen jullie eigenlijk:
“We horen bij elkaar, jullie en ik.”

En dan die computers… jongen toch,
hoe jij de dingen snapt.
Terwijl wij nog zoeken: waar zit hier de knop?
Heb jij al door hoe alles werkt,
zo stilletjes, zo knap.

Joshua, vijftien - een prachtige tijd,
met stappen vooruit en dromen wijd.
Blijf wie je bent, zo eerlijk, zo goed,
een kerel met kracht
en een hart dat doet wat het doen moet.

Dus hef vandaag de taart en het glas,
want jij bent precies wie je horen mag.
Van opa en oma een knuffel, zacht én stoer:
Gefeliciteerd, lieve jongen -
en ga stralend door!