Alle inzendingen over geniepig

Ik was het vergeten maar nu weet ik het weer op de stoel gezeten ging het binnen even te keer zo weg gesmeten zonder sfeer zonder medeweten niet eens een sneer hoef niks te weten leg me er bij neer niet door godvergeten gedraag me als een heer en zonder te zweten zeg ik het nog een keer: dingen in geniep uitvreten verpesten…

Er groeien wilde bramen in mijn tuin en dat al vele jaren zonder handschoenen niet aan te pakken zo geniepig…

Onzichtbaar wordt de aanval ingezet slinks en zwaar in het geniep lijkt 't haast willekeurig niet voor de hand liggend bij wie 't zich openbaren zal en wie gespaard zal blijven trekt de sluipmoordenaar door de wereld der levenden totdat hij zal worden gesnapt bevochten wordt met alle kennis die er tot nu toe voor handen is hopend…

Geniepigheid wordt in veel kringen toegekend aan de wereld van 't kind ook stiekem gedrag veelal in gelovige kringen met heel veel ge- en verboden Geniepigheid in politieke kringen in een wereld vol volwassenen is stiekem gedrag zelfs verheven tot een Commissie met het grootste gebod tot zwijgen!…

Vrede is piepklein en geniepig groter willen zijn verder passen dan je benen reiken doch nog even evenredig zijn.…

Ontmoetingen zijn piepklein en geniepig groter willen zijn verder passen dan je benen reiken doch nog even evenredig zijn.…

Sinds Google al zijn straatbeelden schiep bekijk ik ze daaglijks in 't geniep. Zo merkte ik gauw hoe bij mijn buurvrouw mijn postbode vertraging opliep ...…

twee vogels roddelen op een berkentak geniepig op een muurtje in de achtertuin loert een kater of ooit een kat behalve vogels ook nog roddels vrat.…

Want tussen Irakezen, Tamils, Polen Had zich in het geniep een schaap verscholen.…

Als ik per trein door Nederland wil toeren Dan moet ik me begeven op stations Met van die grote billboards op perrons, Die mij in het geniep bekoekeloeren. Sta ik daar met reclame oog in oog - Zoiets bedenk je hooguit aan de toog.…

De postbode liep door terwijl ik wachtte waarbij de kerel zelfs geniepig lachtte.…

Hij was een Don Juan en wist van wanten, Een vrouw (en nog een paar in het geniep), Twee dochters en een erfgenaam: Felipe, En voor de lol schoot hij op olifanten. Hispanje, waar het volk luid demonstreert, Heeft deze koning niet ‘altijd geëerd’.…

De Kamer heeft een stiekeme commissie Waarvan een lid heel slinks in het geniep Met een geheimpje naar de kranten liep En iedereen vraagt zich nu af: 'Wie issie?' De huichelaar, de gluiper, de schijnheil Een stiekemerd,...en dus geheel in stijl.…

Dat varkentjes onrein zijn lijkt bewezen Want wie een zwijntje neemt in het geniep Loopt een paar dagen later met de griep Van dierenliefde ben je dan genezen Ze moeten dood van moslims met een baardje Zo krijgt het kort genieten nog een staartje…

Er wordt in deze week heel wat geschreven Van Gordon, René Froger en Jeroen De eerstgenoemde gaat geen kunstje doen Als homo's ruw uiteen worden gedreven De songtekst schrijven deed hij in 't geniep Nu toont hij zich een meer rechtschapen type…

Tijd die langs Het hellend vlak In het laatste licht Van deze zomerdag Naar beneden glijdt In de holte onder je Hellende arm hennep die In ' t geniep verbouwd wordt En op je huid mos dat Genoeg aanknopingspunten Vindt om het leven Door te geven…

Het vuil en bloed dat er aan Poetin kleeft Komt van de Krim geniepig binnenvallen, Een vliegtuig naar beneden laten knallen - Nadat hij Ireen Wüst geknuffeld heeft. De standaardvraag bij Poetins januskop: Welk masker heeft de macho nu weer op?…

ik blies het glas dat onze liefde was tot fraaie ronde vormen jij koelde dat wat moeilijk was tot de gebruikelijke normen er was geen breuk en toch verlies want alles moest in het geniep onze kunst mankeert nog steeds een warm en enthousiast publiek…

De Bijbel leert ons voor hen op te passen: Geniepige profeten, volg ze niet! Gelukkig dat ook híj dit tijdig ziet, Zeer nuttig, deze wenk van Laurens Dassen. Wel vind ik dat hij de verwachting wekt, Dat hij nu zélf onmiddellijk vertrekt.…

Een houten kleed in gebaren slechts wat wijn alles lijkt gebroken in een oud herfstig hart tegen het raam plakt een stukje opgewaaide dood het terras staart groen het is mos, het zachte van het geniep dat me laat vallen in de herinnering van een vergeten zomer…

Twee verdacht van massamoord hullen zich geniepig in stilzwijgen. Zij die ik niet vond gaan ruiken, of herrijzen in een ooghoek van de kamer. Medeplichtig moffel ik lijkjes weg, en ruim ik ongenode gasten.…

Ik werd gepaaid, onterecht, gevangen in de netten van het geniep, het verdriet je ziet de littekens niet maar de huid wordt nooit meer zacht…

de man in het wit lachte in het geniep vandaag is het mijn dag en het is zo gepiept verdiende beloning wraak in mijner hand de kans die het bood een pijnlijke tand zo begripvol de amtenaar was in het verleden mee denkend doch zonder de omstandigheden dacht de tandarts echter vol begrip in het heden dit is het moment hier heb ik om gebeden…

traag gaan gedachten voorbij in beelden die troosten handen warmen geven vertrouwen maar maken niet blij de aanval frontaal in het geniep kankerden cellen fataal nog zwaait het mes zonder te snijden de wond is te vers de hemel is hoofdprijs aarde wordt strijden met lijden als troost…

Feeërieke ochtendwalmen Hangend aan een grote klok Komt hij steeds zichzelf tegen Alles houdt een keertje op Wil wel, heus wel, tuurlijk wel Maar fraaier wordt het niet Koekeloeren of verzuipen In contouren van geniep Hoe bedoel je broederliefde?…

Afkeurend vele blikken Scannend van top tot teen Priemende speldenprikken Geniepig en gemeen Ik weet heus wel mijn benen -Hun schoonheid is ver zoek- Die zijn om te bewenen Zo in een korte broek Ik moet het wel bekennen Het is dus geen gezicht Maar oh wat is het wennen Aan zo een volksgericht Bij ouderdom hoort ongerief Stilzwijgende…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

ik zoek naar woorden maar vind ze niet langzaam kruipen ze in het rond al is van blootgeven geen sprake wat gister nog vanzelfsprekend was hangt vandaag aan een zijden draad daar tijd onverbiddelijk nee schudt stoppen, ik zou 'm willen doen stoppen om samen te genieten in het geniep ijzig de stilte die geduldig wacht op…

Je slaat je vleugels uit Zo vrij, een vlucht over de volken Wit verenpak, een bruid Met als bruidegom de wolken Jij zwaan, jij vogelkoning Vol kracht je vrijheid nemend De mens een schertsvertoning De lucht adembenemend Jouw macht, niets houdt je tegen Maar heel in het geniep Krijg je moeite met bewegen Je sterft aan vogelgriep…

Of putten uit een bron van ongeloof dat er sluimerend is in het geniep. Wij kleine mensen denken vaak dat het in het leven alleen om mensen gaat. Maar geloof het of niet, weet ook dat er een geestelijk leven bestaat.…