Netgedichten

netgedicht (nr. 34.638):

littekens op de grens van het verleden

Spervuur van vijandigheid
de spiegel omgedraaid
voortgegaan, alleen
met pijn, zonder obligo
zal het verdwijnen?

Wordt het geen obstructie
om ooit nog eens te kunnen houden
van een mens, een man
een lief, een eerlijkheid,
een heerlijkheid?

Ik werd gepaaid,
onterecht,
gevangen in de netten
van het geniep,
het verdriet
je ziet de littekens niet
maar de huid wordt nooit meer zacht