Alle inzendingen over genucht

Vanmiddag heeft de zuivre zon Zijn zoen op kruid en halm doen beven, En toen de schemering begon, Had schoonheid veld noch stroom begeven, Doch is de nacht verknocht gebleven; Zij zagen 't nauw, hun wuft genucht, Van minder goud dan korenaren, Weegt half zo zwaar niet als een vrucht, Maar wordt van jonge, frisse blaren Als krans gedragen…

Geluk, zo zedig en zo zeker, als water dat in glazen beker zijn zuivere genuchte vat: ik heb uw goede dronk genoten, en 't heeft door mijne leên gevloten, als van wie nooit gedronken had. Mijn ogen wijd, mijn lippen open, zijt ge in mijn aadren stil gedropen tot de' allerlaatste', en béste drop...…

Nooit zal mijn weeldekus uw wang ontwijden, Uw huivrende aanblik is mijn eêlst genucht: Woonde er begeerte naar u in een zucht, Zou 'k dan u aan uw minnaar niet benijden? 't Is of uw zachtheid, liefde en mededogen Verering voor "het vrouwlijke" beveelt: Want hiervan is uw blonde schoonheid beeld!…

Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht, zilveren-zacht, de half ontloken maan, bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht, wier bleke bladen aan de kim vergaan; zo zag ik eens, in wonderzoet genucht, uw half verhulde beeltnis voor mij staan,- dan, met een zachte glimlach en een zucht, voor mijn verwonderde oogen ondergaan.…

Rust - o, wonder - vreemd genucht! Want alles is bij dag zo innig niet. Alle geluid, dat nog van verre sprak, Verstierf - de wind, de wolken, alles gaat Al zacht en zachter - alles wordt zo stil...…

Oh, wondervreemd genucht! Want alles is bij dag zó innig niet. Alle geluid dat nog van verre sprak, verstierf. De wind, de wolken... alles gaat al zachter en zachter. Alles wordt zo stil...…

oceaan van wee te tomen Opdat ‘k een wijle met u zou vereend Ik heb vannacht mijn kussen nat geweend En heb u met een schreiend oog genomen Luid snikkende tusschen de esschenboomen Zodra mijn wel van weemoed was versteend Ik heb vannacht mijn kussen nat geweend Deez’ bleke uchtend zal ‘k niet langer schromen Eer gij mij weer uw zoet genucht…

Heden geeft hij de mensen steeds genuchten, laat in stilte, of luid waaiend, menigmaal van zich proeven, belooft een groot feestmaal, dat gepaard kan gaan met velerlei kluchten. De overheerlijke fruitsmaak misleidt zijn genieters, zendt hen naar duisternis van vertier, wat tot Satan dienen leidt.…

Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht, Zilveren-zacht, de half-ontloken maan Bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht, Wier bleke bladen aan de kim vergaan, - Zó zag ik eens, in wonder-zoet genucht, Uw half-verhulde beelt'nis voor mij staan, - Dán, met een zachte glimlach en een zucht, Voor mijn verwonderde…

rozen; Ploegen de lieflijke beemd, d'akker, aan Cypris gewijd: Vellen de drillende thyrs in de bloeiende hof van Cupido: Drinken het vuur met het oog, boezem, en lendenen, in: Zweten een vruchtbare dauw op Venus wellustige gaarden: Zwijmen, van oogleên en ziel even vermoeid en vermast: Deze, en nog andre, nog meer, nog onuitspreekbrer genuchten…

Een leven vol wissling, Een lokaas der jeugd, Een manlijke roeping, Een strik voor de deugd, Een pijnbank van kommer, Een vloed van genucht, Een bandloze vrijheid, Een tergende tucht; Een schole voor kennis, Een bane ter eer, De hoop in de boezem, De kracht in 't geweer; Nu lommer en weelde, Dan honger en slijk; Des morgens…

In d'opgang der dagen Is 't leven genucht! Alles bloeit voor 's jonglings schreden; Muzen dalen op zijn stem; 't Lot vervult zijn stoutste beden, Heel de wereld hoort aan hem! De eerste beker die wij drinken Komt der schone meisjes toe, Wie hier niet op mee wil klinken Is de blauwe schenen moe!…