Alle inzendingen over gert jan droge

De landen die met sufgesust geweten Gezamenlijk de rijkdommen belijven Bepraten hoe zij rijkaards kunnen blijven En lekker met z'n allen kunnen eten We missen een verslag van de couleur Door een cynisch-charismatisch chroniqueur…

Gert-Jan wordt in een hoerentent steeds zorgzaam met de hand verwend. Het maakt niet uit hoeveel het kost; hij voert het op als aftrekpost.…

Gert-Jan en Annemieke zeien dat ze altijd roken na het vrijen. Nou, nou, die hebben met z'n tweeën dan toch wel héél erg heet gevreeën!…

Al wordt er nog zo door de Haagse heren Geschaafd, gelijmd en weet ik wat gedaan Maar nu komt er gelukkig hoop van boven Want Gert-Jan Segers laat ons weer geloven…

Gert ging door met rijden En toen, die gil een vrouw bij de teil Gert riep sodeju later zagen we de auto de dokter op het zandpad ’T meske van anderhalf te lang in het water al gestikt in het wasgoed Gert radeloos Nu ik dit schrijf van die augustus zoveel jaar geleden denk ik aan de vrouw die er nooit zou mogen zijn.…

ze schittert mooier sinds houden het nu nog geheim wij samen nieuw gevoel is ontloken groeit er binnenin volledige erkenning verstrengeld onze liefde genieten we op grote hoogte van de wolken het wachten is opdat zij prachtige rondingen zal gaan vertonen…

Het was het mooiste dat ik heb geschreven, Het beste onderwerp dat ik ooit koos, Ook rijm en metrum waren vlekkeloos, Helaas is het hier niet meer weer te geven. Het is heel stom, maar ik zal eerlijk zijn: Ik heb het laten liggen in de trein.…

Ze waren allang geen stel meer, onze Gert en Hermien, maar al jaar en dag laten bij ons in de tuin zich twee witte duiven zien. Vanaf het begin dat ze ons met een bezoekje vereerden, besloten wij dat het koppel Gert en Hermien zou heten. Vanwege het bekende duivenliedje op de dam, Kijk nou, daar komen ze weer aan!…

, scheiding, incestschandaal En de dood van Hermien- veel te vroeg- Er was altijd wat en het is allemaal Voor een filmverhaal meer dan genoeg Het duivenlied leek wel de kroon op het werk In het leven van Gert en Hermien Maar toch werd hun naam onverwoestbaar als merk Door de doffe ellende nadien…

Oranje was een echte kampioenenploeg Op doel stond uiteraard de lange Geert van Gaelen En achterin de reeds op jonge leeftijd kale Bert Bierenbroodspot naast de slimme Karel Kloeg In de defensie stonden tevens Kees van Kan Johannes Jongeneel en Peter Paul Poepon Centraal stond Alfons Achterberg naast het kanon Gert-Jan van Gobbel en de kleine…

onder steile zandkleurige haartjes zie ik je tederheid jongetje in glanzende ogen als van een gazelle voorzichtig tast je ademloos bijna vermoeid zo vermoeid naar houvast nog altijd heb ik je lief jongetje jongetje met de gazelle ogen roerloos woon je rust je slaap je in mijn hart…

Ben alleen onderweg Naar de hof van Eden, De plek waar alles kan, Probeer de eerste man Te zijn die over de wolken Lopen kan langs het pad Van de hemelse vrede, Maar zie onderweg Nog zo veel afgronden Waarin ik me verliezen kan, En vertrouw op de sterke arm Die me binnenhaalt Als ik aan de diepte Dreig onder te gaan…

Die, zonder dat er Ook maar een traan Aan te pas komt, Het verstilde verdriet Inkrast in het gladde Oppervlak van deze Nieuwe dag - en zie, Het is niet eens De diepte van de Groef die aangeeft Hoe diep het was, Maar louter het feit Dat wat was nog steeds In gegroefde lijnen Zichtbaar is in de tijd…

Zoals plantjes water nodig hebben en licht, zoals dieren voedsel nodig hebben en drinken, zoals een motor draait met energie, zo heeft de aarde onze liefde nodig om samen open te bloeien tot pracht.…

De olijfbomen gortdroog geen teken meer van leven in vijf jaar had het niet één druppel meer geregend het stof niet meer in staat nog ergens aan te kleven…

in mijn kamer staat een tas van waterdicht vouwkarton met een bosje tulpen na verlepping van de bloemen zie ik mogelijkheden als damesplaspuutje voortaan in de file houd ik bij watersnood mijn bodem droog…

De hardvochtige hief een glas droge sherry tijdens de zondvloed.…

Bladeren zo droog in de zomer op het gras. Het lijkt zo wel herfst.…

t Is weer laat geworden Gisteravond, de hele nacht Door hebben we gepraat, Gepraat, zonder ophouden Gepraat in de stamkroeg Die ongemerkt onze Huiskamer werd - Totdat het morgenlicht Ons hierbij kwam storen, Ons vertelde dat het Mooi geweest was - En terwijl wij moeizaam De nieuwe werkelijkheid Van de maandag, Van de nieuwe…

Ik kijk graag naar je wil nog steeds de handdoek wegtrekken nat op nat in jou opgaan Vroeger kon het vaker altijd wel, het is bijna alles wat we nodig hebben Nu strelen mijn gedachten jouw lichaam in het gouden midden tussen verlangen en ontvangen, tam liggen we tegen elkaar tot het te warm of ongemakkelijk wordt Mijn hand strijkt…

ik vond woorden kermend in het gras verlaten door jan en alleman door de wind verwaait uit stoffige gedichten overwoekert door onkruid verterend tussen brandnetels maar als drenkeling red ik je en geef je een droog boek onwennig schrijf ik jouw oude woorden verder glanzend over de nieuwe bladzij het gezicht van de nieuwe toekomst…

Modder besmeurt het lijf regen spoelt schoon wind droogt lijf en haar natuur kleurt beelden honden doen ons lachen soms blaffen wij terug en met rugwind beleven wij ons leven.…

Hij kende haar haar eb en vloed Haar kende hij alles wat er toe doet Nu had branding hem op het droge geworpen Blijkbaar was haar springtij hem onbekend.…

Ze zijn op het droge als door 'n visser in draad gevangen Blijft... het eeuwig verlangen naar water vis in open water Het zwemmen in vrijheid in scholen te zwemmen van klein tot groot en omgekeerd Visnet en hengel te mijden zelfs het leefnet waarin gespartel in onmacht.…

ik vond een schaaltje gebarsten leeg en onverzadigd was het droog vooral droog het keek me aan zo van: jij gaat mij niet gebruiken dat was ik immers ook niet van plan er lagen woorden op de grond die ik er eerdaags, per ongeluk had laten vallen kapot vooral droog en tegen eigen zeggen in gebarsten…

ik leg mijn woorden in het gras ze zijn met passie geschreven ben benieuwd hoe ze opdrogen ik zal ze nog eens moeten overlezen pas als ik tevreden ben verstuur ik ze ik zie je glimlach al voor me jij bent hier dicht bij me als je thuis komt dan liggen mijn woorden je al op te wachten alles wat ik nog niet had gezegd of gewoon nog eens…

Op het strand van mijn gedachten Lachen de kampioenen mij toe Terwijl de zoogdieren de tepel Van hun moeder tevergeefs zoeken En het kinderknoeiend gelepel Tot enthousiast volwassen Gekir leidt maar zonder Warm en hitsig Gedonder in het vooronder En ik me afvraag hoe De bronstige avond is verlopen in de kastcafés De ruimte is gerond…

Een kudde schapen mekkert over landsbelang, door de wol geverfd…

zomaar ineens een gat in m'n leven zomaar ineens ben je er niet meer het is zo onbegrijpelijk zo ongeloofwaardig geen afscheid, geen knuffel zomaar, ineens... een diep verdriet diepe pijn en gemis m'n hart huilt tranen een mooie herinnering aan jou blijft over je lach, je bewogenheid met mensen om je heen, een luisterend oor,…

Kent u ze nog die duiven op de dam Ze namen snel een ongekende vlucht Er was geen vuiltje aan de blauwe lucht Totdat er bliksem en gedonder kwam Hun zwanenzang verstomde met de jaren Net als de eerbied voor hun grijze haren…