gert bronk
zomaar ineens
een gat in m'n leven
zomaar ineens
ben je er niet meer
het is zo onbegrijpelijk
zo ongeloofwaardig
geen afscheid, geen knuffel
zomaar, ineens...
een diep verdriet
diepe pijn en gemis
m'n hart huilt tranen
een mooie herinnering aan jou blijft over
je lach, je bewogenheid met mensen om je heen,
een luisterend oor,
dat was jij.
het doet pijn
dingen te aanvaarden die niet te veranderen zijn
wat een troost om te weten dat je Thuis bent
een veilige thuishaven heb je bereikt
vlieg maar, hoger en hoger
19 juli 2007
Geplaatst in de categorie: afscheid