Alle inzendingen over gesloten deuren

Pannen rinkelen Deuren worden dichtgeslagen Vensters trillen in hun sponning. Toch staan wij nog hier: al is het achter gesloten deuren.…

voordat gesloten deuren eindeloos sluiten openen zij nog een keer een kier en zien dat wat was genoeg is geweest het slot van de deur eindelijk gesloten eindeloos verlangen voorbij…

de deur slaat dicht en het is stil plotseling klinkt zo duidelijk wat ik zing klanken verkleuren gesloten deuren dempen het geluid van wat ik zeggen wil ik zwijg en het is stil van mij naar jou…

zij draagt de zee flinterdun onder 't wit van huid in gesloten schelp weegt zij niets lief mij adem gesloten deuren zacht open draag mij als vuur gewichtloos in ogen…

Met open armen ontsluiten de geliefden hun geborgenheid achter gesloten deuren en een bloempje voor het raam. Gordijnen zijn niet nodig een boek is overbodig nu zijn ze eindelijk saam.…

vol trots kijk ik van laag naar hoger gelegen water jij opent je voor mij en binnen gesloten deuren weet ik me veilig tot op grote hoogte een spiegelend...meer!…

Diepte van gedachten niet uitgesproken met woorden of door blikken van ver gekend ingekeerd wezen achter gesloten deuren afgewend uit zicht geopende luiken ook al is de poort dicht.…

Daar gebeurt het grote gebeuren Achter gesloten deuren Weer een nieuwe paragraaf. Achter slot en grendel Bespreken ze het gezwendel.…

Als het zoekende hart tracht de kracht van de last te beogen, in het lijden van het leed, in het licht van het vermogen, als het gaan het rood betreedt, dan openen gesloten deuren ogen.…

deuren van hemels…

In de omheining van de zaal achter gesloten deuren wacht een terracotta soldaatje op de aanval van de leider. De windstilte in het kleine hart het blauwe licht van de dag het ruisen van de regen verdwijnen in het angstravijn.…

gesloten deuren vinden sleutels in mijn ziel ze openen terwijl de klink haar klanken geeft mijn voet de drempel niet heeft overleefd en ik mijn lach weer aan een vreemde kapstok zag voordat ik binnen was…

Wacht u voor de wacht hij geeft acht want bevel is bevel Hij maakt van elke oorlog: hel weet niet meer van hemel en vrede zit achter gesloten deuren gaat niet te keer Zwijgt in godsnaam.…

Veel zei hij niet zijn blik tuurde in eenzaamheid richting het raam Hij kwam niet meer buiten omdat alles troebel werd voor zijn ogen even vermoeiend werd het lopen Voetstappen dempen in het huis van kamerbreed tapijt achter een gesloten deur…

in het oord van gesloten deuren schaarse ruimte en vlakke dagen ligt een man in de bleke leegte van versteende dagen en het hart in winterslaap een man met vogelvrije dromen pendelt van de kast naar de muur…

stel je achter gesloten deuren voor en het regende niet zou er dan een reden tot klagen zijn tot bestaan, onverdeeld kon er dan iets misgaan achter wanden van het vertrek stel jezelf voor en tijdsduur bleef hetzelfde beeld nog één keer iets in dat er altijd zal zijn…

Ik heb maling aan wat ze zeggen Hoe ik wil leven Hoef ik niemand uit te leggen Dat zijn mijn levenszaken En daar heeft niemand iets mee te maken Achter gesloten deuren schuilen de grootste geheimen Ze hebben je eerder afgebroken dan opgebouwd Ik heb maling aan wat ze zeggen…

Nee, men heeft geen tijd Er is zoveel eenzaamheid Achter de gesloten deuren Zitten mensen te treuren Heel alleen Met niemand om zich heen Herinneringen uit het verleden Maar niet kunnen praten over het heden Kijk of je zo iemand kent En met een bezoekje verwend.…

kleuren van stilte in zoveel wijde woorden botsen op gesloten deuren intieme daden verhullen het gemis radeloze honger als antwoord op alle vragen de goudsbloem geurt in dikke mist kleuren van stilte…

Ik zal pas gelukkig zijn als ik mijn hart voor jou kan verbergen zodat jij het nooit meer vindt en me verder laat verderven Ik zal pas gelukkig zijn als ik mijn ogen voor eeuwig mag sluiten voor de wreedheid van de wereld die op gesloten deuren blijft stuiten…

Er kunnen dus helaas geen homo's mee We hebben lopen bidden, smeken, zeuren Echt overal alleen gesloten deuren Het antwoord is een kort en bondig: 'Nee!' Maar in de wandelgangen is vernomen Dat Mark bereid is uit de kast te komen.…

Poorten, die steeds gesloten worden. Muren, waartegen bange woorden, woedend te pletter slaan. Wie open is en blijven wil, laat zich in de ogen kijken. Wie angstig woedend wordt, wil moedig in het leven staan. Kijk! Hoe alles weer nieuw wordt. Zie! Hoe totaal gesloten deuren, liefdevol weer open gaan.…

alleen nog maar herinneringen en een gesloten deur blijven over... en een wens ik wou dat je daar nog zat…

dat ik hier nu alleen zit aan de tafel, met mijn kladblok een pen, in stilte gehuld afgezonderd van de mensen achter een gesloten deur geeft een gevoel van schuld dat ik mezelf de vrijheid van het ongestoorde schrijven heb gegeven ver van het moeten zo het intense geluk van poëzie kan beleven…

ik zag je in muren verdwijnen door gesloten deuren weer verschijnen en altijd was er de warmte van je lach jij die niet hecht aan materie maar wel de werkelijkheid deelt in samen vormgeven en stemmingen beleven wetenschap leert ons de les hoe om te gaan met de rest van de schepping waar wij samen mee leven toch stapt…

Met gesloten ogen mediteer ik tot jou nu ik hier kniel voor de brandwerende deur. Met mijn platte hand voel ik jouw warmte onder de deur signaleer en ruik ik jouw geur.…

Ik wil mijn oude leven terug, maar niet met de ik die ik was Ik wil zijn wie ik nu ben maar dan in verleden tijd Als ik toen alles van nu had geweten Misschien had ik dan geen spijt Er hadden andere dingen moeten en kunnen gebeuren Ja.., als ik was wie ik nu ben waren er geen gesloten deuren De ik die er nu is zou een persoonlijk Utopia kunnen…

Incest Waar eigen bloed Misbruikt in ongeremd gijl besef Nacht na nacht opnieuw vermoord Wordt de stille kreet nimmer gehoord Achter hermetisch gesloten deuren Kan steeds het vunzige gebeuren Gesmoord verstikkend in ademnood Is de liefde voor altijd dood…

na jaren van vergeefs verlangen heb ik tederheid verbannen in koele zinnen ver het zoete minnen bevroren dromen nooit uitgekomen verpakt in geur en kleur veilig achter de gesloten deur met staal en ijs bouw ik een paradijs verberg mijn spijt in ontoegankelijkheid…

nooit zal dit wennen zeggen doktersogen achter het bureau het beeldscherm toont wat de muis niet wissen kan op de gang trekt een stoet cliniclowns de stijf gesloten deur voorbij de kalender aan de muur die een toekomst op papier plaveit buiten roept een kind buut vrij…